11.3.09

Και λίγα βρήκα


Αυτά που με εκνευρίζουν, από το παιχνίδι της Διόνας:

1. σιχαίνομαι σφόδρα το μαγαζί απ’ όπου αγοράζω τα αναλώσιμα της φωτογραφίας. Η φιλοσοφία του «όλα είναι για όλους, κάθε παιδάκι μπορεί να πάρει ένα-δεν-ξέρω-ποιο-ακριβό-παιχνίδι, απλώς το φτηνό δικό σου θα σπάσει με την πρώτη χρήση» νομίζω είναι από τα πιο απαίσια μαθήματα που δίνουμε στα παιδιά.

2. τα αυτοκίνητα που χώνονται μέσω βοηθητικής λωρίδας. Όλοι είμαστε ίσοι, αλλά ορισμένοι πιο ίσιοι και πιο μάγκες συνάμα. Πολλές φορές είμαι το αυτοκίνητο που είναι όσο δεξιότερα μπορεί στη λωρίδα με την κίνηση προκειμένου να ανακόψω τον εκ δεξιών εμβόλιμο. Βέβαια είναι τόσα τα νεύρα μου καθώς το κάνω που υπολογίζω ότι μου ΄χει κόψει τουλάχιστον 3 χρόνια από το προσδόκιμο ζωής των 81 ετών.

3. οι άνθρωποι που προσπαθούν να επιβάλλουν τις απόψεις τους σε ζητήματα ανατροφής κι εκπαίδευσης των παιδιών. Όλος αυτός ο μπελάς των strong opinions νομίζω ότι καλύπτει το άγχος μας ως γονιών ότι το μεγάλωμα των παιδιών δεν είναι μια ντετερμινιστική διαδικασία, δεν είναι πλήρως στο χέρι σου βρε αδερφέ, κατάλαβέ το.

Και συγκρατούμαι, εικάζω ότι ή θα σταματήσω εδώ ή η λίστα θα λάβει θηριώδεις διαστάσεις.

6 σχόλια:

mamma είπε...

καλημέρα!
Πες τα χρυσόστομη:))))

Ώστε τους κόβεις κι εσύ! Νόμιζα πως μόνο εγώ έχω αυτό το πρόβλημα.

Φιλιάααααααα!

Διόνα είπε...

Τι να πω κι εγώ για το 3ο, συμφωνώ απόλυτα, τέτοιος πια είναι ο καημός τους να πείσουν ότι αυτοί ξέρουν καλύτερα;

butterfly είπε...

Χεχ! Αυτό με την ουρά το κάνω κι εγώ, χωρίς το αμάξι, και όπως κι εσύ, δεν ξέρω γιατί τσιτώνω τόσο, μηδέν-εκατό (τοις εκατό) σε δύο δευτερόλεπτα. Όπως λέει και συνάδελφος (για τον εαυτό του) "ο ψυχαναγκασμός μου θα με στείλει στον τάφο." Καλησπέρα!

athanasia είπε...

Ωχ... Καλή λίστα, αλλά επειδή τις τελευταίες εβδομάδες είμαι ξερή από την υπερβολική δουλειά και δυσάρεστους τύπους, πρωτίστως με εκνευρίζει όταν πρέπει να ανεβαίνω σε φιλοσοφικές σφαίρες ή να ξεσκονίζω κάθε ίχνος χιούμορ (συμπεριλαμβανομένου και του μαύρου) για να μην ξυπνά μέσα μου το [άγριο] ζώο σε στυλ βρυχώμενου λιονταριού ΜGM.

Κάτι σαν βαθιά αναπνοή, σταθερή φωνή, εσωτερικό χαμόγελο, προσεκτικό cutting remark, συννεφάκι "κε αφτό θα παιράσι" (ή, έστω, "σε λίγα λεπτά θα πω σε στενό κύκλο αυτό που πραγματκά σκέφτομαι και που απλώς κρατιέμαι να μην πω σε ευρύτερο κύκλο..."). :)

witchofdaffodils είπε...

καλημέρα Μαριλένα,
μα μόνο 3 βάλατε; εγώ η στριμμένη θα έβρισκα 113..

Το τρίτο το ψηφίζω δαγκωτό.

Ανώνυμος είπε...

σχολιο πανω στο τριτο σου (3).

Σε μια συζητηση σημερα με μαμαδες για τα αγγλικα που θα αρχισουν τα παιδια στην τριτη δημοτικου, τους λεω οτι ισως τους ξεκινησω στην τεταρτη δημοτικου γιατι η Τριτη ειναι δυσκολη ...μπλα μπλα...

Εκαναν σαν τρελες, λες και αυτο που επροκειτο να κανω ειναι εκπαιδευτικο εγκλημα.
...Μα πως σε νιωθω.....