Συνήθως τις νύχτες 2 σκέψεις με ξυπνάνε: αν είναι δυνατόν εγώ να πεθάνω ποτέ και πώς θα πορευθεί το μικρό τέκνο τότε (μια τρίτη σκέψη είναι το πώς θα λιώσω μερικά σκουλήκια συναδέλφους, αλλά έχει αισθητά μικρότερη συχνότητα εμφάνισης).
Η Emma (ποιος άλλος?) μου τύπωσε και μου έκανε ταχύρρυθμα για κάτι που ονομάζεται microboards (μικρο-συμβούλια?).
Ένα microboard συστήνεται προκειμένου να ελέγχει ότι ακόμα και μετά το θάνατο των γονιών του ανάπηρου ανθρώπου, εκείνος θα εξακολουθήσει να απολαμβάνει ζωή με ποιότητα.
Το microboard αποτελείται από συγγενείς, φίλους-τους ίδιους τους γονείς- όλοι όμως εθελοντές.
Αναλαμβάνει να διαχειρίζεται τα χρήματα που παρέχει η κυβέρνηση στον ανάπηρο ή τα χρήματα που διαθέτουν οι γονείς
Υπάρχει ολόκληρο νομικό πλαίσιο που κατοχυρώνει και προδιαγράφει τις λειτουργίες τους. Για την Ελλάδα η Emma έχει βρει αντίστοιχα ΦΕΚ για τις Στέγες Υποστηριζόμενης Διαβίωσης, ελπίζω να γράψουμε πιο αναλυτικά στη Νόηση μπας και βγει άκρη τι ισχύει και τι δικαιούμαστε.
10 σχόλια:
Σκέψεις δια το σημερινό :
1. Εφόσον γράφει την τρίτη σκέψη είτε σταμάτησε ο προιστ. να αναφωνεί "Τι λέει το πρόγραμμά σήμερα ;" είτε έχει επέλθει συμφωνία κορυφής όσο αφορά την σύνθλιψη των ασπόνδυλων-συναδέλφων μέσω πίεσης.
2. Οι πρώτες δύο σκέψεις μου μοιάζουν σαν μία τελικά ?
3. Δες θέμα που έβαλε σήμερα να αποφύγει το κέρασμα.....?
:P
Προς λοιπόυς αναγνώστες :
Γιατί πρέπει να κεράσει σήμερα η ξάγρυπνη ;
http://autismos.blogspot.com/2008/03/brushing-autism-out-of-my-son.html
Μετά απο την σημερινή αυτοψία λατομικής έκτασης (με βροχή και λάσπη) και ένα ποτήρι ούζο, σπεύδω και προς βοήθειά σου:
1) Το μόνο σίγουρο είναι οτι θα πεθάνουμε.
2) Είναι σαφώς άγνωστο το πότε θα χτυπήσει ο Χάρος την πόρτα. Προς απόδειξη θα βρίσκομαι στην Αθήνα την 29/4-30/4 για πιθανά θανάσιμη περίπτωση προς διεκπεραίωση. Τηλεφώνησέ μου στο 6978-011804 και ίσως να μπορέσουμε να τα πούμε και από κοντά.
3) Οταν πάμε για την αιώνια ξεκούραση αμφιβάλλω αν θα μας νοιάζει πλέον οτιδήποτε άλλο.
Οταν βάλανε το Ναστραντίν Χότζα φύλακα στο νεκροταφείο παραπονέθηκε:
"Εκεί μέσα όλοι κάθονται και μόνο εγώ δουλεύω".
(επίσης και κοινότυπη ατάκα στο Δημόσιο)
χρηστος ρ.
Πέρα από μία συμφωνία με τον Αγιο Πέτρο να μη με πάρει μέχρι τα 55,δεν έχω κάνει κάτι άλλο για τη ζωή μετά...
Το θέμα με ενδιαφέρει και παρακαλώ τις καλές κυρίες(Mαριλένα-Emma)να με ενημερώσουν.
Γιατί είσαι ξάγρυπνη καλέ?
Ακολουθήστε link :
http://autismos.blogspot.com/2008/03/brushing-autism-out-of-my-son.html
Να τον χαίρεστε!
(Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν κάνεις καλώς να οργανώνεσαι για το μέλλον του Ρίκου και του κάθε Ρίκου, είσαι πολύ νέα, για να σκέφτεσαι ότι θα πεθάνεις, καλά; :))
Το θεμα αυτο ειναι πολυ σοβαρο ,πιστευω οτι απασχολει ολους οσους τα παιδια τους δεν θα μπορεσουν να εχουν αυτονομια μεγαλωνοντας.Και για μενα ειναι ενα συνεχομενο αγχος...
Χρονια πολλα κι απο μας!
αυτες οι σκέψεις είναι ΤΟ θεμα...
εγω φαντάζομαι οτι "μετα" θα στοιχειώσω και κυνηγω σαν ερινύα όποιον κάνει κακό στο αγγελούδι μου.
περα απο τα μεταφυσικα ομως, το θεμα ειναι πολυ σοβαρο και περιμενουμε πληροφοριες και λεπτομερειες
Ανώνυμε,
1.θα τους λιώσω, αργά ή γρήγορα, γι' αυτό είμαι αισιόδοξη :-).
2. φυσικά
3. ευχαριστούμε ευχαριστούμε πάρα πολύ.
Χρήστο, πολύ ευχαρίστως, θα σε πάρω τηλ όταν θα πλησιάζουν οι μέρες. Εγώ φοβάμαι ότι και καθώς πλησιάζουμε προς την αιώνια ξεκούραση πάλι θα είμαστε βυθισμένοι στον εαυτό μας, λόγω ανημπόριας, οπότε ας κάνουμε κάτι τώρα που είμεθα (σχετικά) νέοι και (αναπόφευκτα) ωραίοι.
55? 55? Μα τι ολιγάρκεια είναι αυτή? Οι καλές κυρίες τρέχουν για πάρτη σου.
Butterfly, ευχαριστώ πολύ-του ολντ του ροκ εν ρολ, του γιανγκ του ντάι, που λέμε και στο χωριό μου.
Μαρία, είναι και ως τέτοιο δεν το πολυσυζητάμε θεωρώντας ότι το ξορκίζουμε-βέβαια μπορεί κ να κάνω λάθος.
Μιραντάκι, ευχαριστώ πολύ, θα προσπαθήσουμε να το γράψουμε.
Δημοσίευση σχολίου