Πιάνει η εργοθεραπεύτρια τώρα με το Ρίκο θέματα αυτοεξυπηρέτησης (διότι από εξυπνάδες πάμε καλά, στην αυτοεξυπηρέτηση πάσχουμε) κι ένα πρώτο είναι τα παπούτσια-κάλτσες. Τον φωτογράφισε να κάνει τα διάφορα βήματα (άλλα μόνος του, άλλα υποβοηθούμενος) και τώρα προσπαθούμε να μειώσουμε το χρόνο που ο Ρίκος αντί να κοιτάζει τη ρημαδοκάλτσα και πώς θα τη χώσει στο ποδάρι του κοιτάζει το άπειρο, μέσα από μένα, ψηλά κλπ.
Ένα ωραίο κόλπο που σκέφτηκε η εργοθεραπεύτρια είναι να βάψουμε μια άσπρη κάλτσα στα νευραλγικά σημεία της, φτέρνα, δάχτυλα και άκρη και αναλόγως να δίνουμε τα προστάγματα.
Κατά τ’ άλλα δουλειά ατελείωτη (και στο θέμα υπόδηση και στον εργασιακό στίβο).
7 σχόλια:
Μηπως ν'αφησετε αυτες τις ριμαδοκαλτσες για το Σεπτεμβρη;Σε λιγο θ'ανοιξει ο καιρος και θα φοραει πεδιλα.Αννα.
Δεν ξέρω αν ο Ρίκος είναι θαύμα αυτοπειθαρχίας σ' αυτές τις βαρετές μικρές δουλίτσες που δεν έχουν ίντριγκα και ζήλιες [:)], αλλά η Χριστίνα έχει επανλειλημμένως συλληφθεί πολύ αποδοτικότερη και ταχύτερη όταν βιάζεται να ντυθεί (ή να γδυθεί, κατά περίπτωση) για να κάνει κάτι για το οποίο η αφεντιά μου δεν δείχνει μεγάλη προθυμία: Εκεί, τα καταφέρνει μια χαρά και άνευ παραινέσεων - αν της στραβώσει, ισιώνει μετά μανίας ή ζητάει βοήθεια, αλλά δεν πτοείται. :)
Εμενα παλι,τις βαζει,τις βγαζει,τις γυρναει αναποδα,φοραει αλλες απο πανω,και ολα αυτα τραγουδωντας τρια τραγουδια και δυο ποιηματα μαζι και βλεποντας τηλεοραση....ή θα εχουμε διασπαση,ή δεν θα εχουμε, τσκ,τσκ,τσκ..
Τα παπουτσακια ειναι με βελκρο;,δειχνει να τα βαζει ευκολα..δοκιμασε να τον βαζεις καθιστος σε κρεββατι,ή καθισμενος κατω,γενικα τους ερχεται πιο ευκολα...
D.
Κατά την εργοθεραπεία είναι άψογος. Φοράει τις κάλτσες μόνος του χωρίς βοήθεια, στο σπίτι όπως λέει και η Αθανασία, όταν πρόκειται να πάμε κάπου που τον ενδιαφέρει πολύ, τα καταφέρνει μια χαρά, αλλοιώς θα φορέσει μόνο την μία και αυτή με τα χίλια ζόρια. Τα ίδια μου κάνει όμως και η μικρή μου, που δεν είναι στο φάσμα, οπότε μάλλον κάπου κάνω λάθος εγώ. Με χειρίζονται, δεν τα χειρίζομαι.
Ιωάννα
καλή ιδέα η φωτογραφία σε στάδια.
εμεις απο τη μια πάσχουμε να ξεχωρίσουμε ποια ειναι ποια ( situation understanding λεει) κατι θα βαλουμε στα ποδαράκια μας , τωρα παπούτσια θα ναι, καλτσες θάναι....
- θα ειναι πρωτα τα παπουτσια και μετα οι καλτσες;
-θα τα βαλουμε πρώτα ή θα τα κουμπωσουμε πρώτα ;
και απο την άλλη(οπως και στους λοιπους της παρέας) άμα είναι να φύγουμε, τα εντοπίζουμε και συνεργαζόμαστε πολύ καλύτερα!)
Ωραία ιδέα το βάψιμο της κάλτσας, πολύ έξυπνο!
Και σε μας βοήθησε το να ξεκινάμε να πάμε κάπου, για να φορέσει το καμάρι μας πέδιλα ή ένα καινούργιο ζευγάρι παπούτσια για παράδειγμα. Στις καλτσες, βοήθησε το ότι του έδωσα κάλσες πολύ μαλακές και μια στάλα μεγαλύτερες από το νούμερό του.
Γενικά, στο ντύσιμο με ξάφνιασε, νόμιζα ότι δεν θα τα κατάφερνε, αλλά να που τον είχα υποτιμήσει...
Βασική προϋπόθεση, δίνουμε ρούχα κλπ. μισή ώρα πριν από τον επιθυμητό χρόνο αναχώρησης, να μην τον πιέσουμε και να μην αγχωθούμε και σπεύσουμε να τον διευκολύνουμε αμέσως. Όλα αυτά φυσικά μετ' επαίνων, όπως πάντα όλοι κάνουμε...
Λ.
Άννα, δίκιο έχεις, θα το δούμε-μη νομίζεις κ τα πέδιλα θα είναι διαδικασία πάντως.
Αθανασία, το πιστεύω, το πιστεύω.
D, χαχα, πολύ οικεία εικόνα!
Ιωάννα, τα περί χειρισμού ισχύουν ασυζητητί.
Μιράντα, καλά ούτε εμείς τα έχουμε λύσει ακόμα τα θέματα αυτά, εξού κ οι φωτογραφίες.
Όπως πάντα σωστή η φιλενάς, η μάνατζερ, η επιμελήτρια :-). Σε φιλώ!
Δημοσίευση σχολίου