Σκληρό κείμενο για την καθημερινότητα των ανάπηρων παιδιών που ζουν σε ιδρύματα (από το blog psi-action, που το βρήκα από την Emma).
Τις προάλλες άφησε ένα σχόλιο η Νίκη που έθιγε ένα θέμα που έχω σκεφτεί πολλάκις και συζητήσει με μαμάδες άλλες τόσες φορές.
Έλεγε λοιπόν η Νίκη για το μετά των παιδιών χωρίς τους γονείς: «Καλύτερα να φύγουμε παρέα. Γρήγορα κι αξιοπρεπώς.»
Δεν ξέρω κάποια ουσιαστική απάντηση σ’ αυτό, «μα υπάρχουν δομές, βρε Νίκη!». Το σίγουρο είναι ότι δεν πρέπει να ανεχόμαστε ένα κράτος να μας κάνει να σκεφτόμαστε σαν δολοφόνοι. Αν ο Ρίκος μπορεί να ζήσει άλλα 20 και 30 χρόνια αφού πεθάνω, με τις δικές του στιγμές ευτυχίας, κάποιος πρέπει να με βοηθήσει να του τα διασφαλίσω (και γι’ αυτό φορολογούμαστε υποτίθεται διάολε!)
23 σχόλια:
Οπως ξερεις, ακουσα το ιδιο απο μια γνωστη μου, και δεν ηξερα τι να απαντησω, γιατι δεν μπορουσα να προσφερω καποια προσταση, λυση, παραδειγμα "good practice"
...και εχω διαβασει στο παρελθον ,αυτοκτονιες γονεων αυτιστικων παιδιων, οπως επισης και γονεις που σκοτωσαν τα παιδια τους και αποπειραθηκαν να αυτοκτονησουν μετα , αλλα τους προλαβαν.
Το δικαστηριο, (τοσο σε Αμεριμη οσο και σε ευρωπη-Γαλλια) εχει αθωωσει γονεις αυτιστικων -βαρια περιστατικα , που τα σκοτωσαν.
Θα ψαξω να βρω το λινκ..
Νομίζω στην απάντηση : εμείς πότε θα οργανωθούμε ; ( το οποίο λείπε απο τις ετικέτες ) είναι κρυμμένη και η απάντηση στα ερωτήματα του blog.
Συμφωνώ με το houz αλλά ομολογώ πως με πιάνει απελπισία όταν σκέφτομαι ότι η Μαριλένα έχει τόσο δίκιο αλλά σ' αυτή τη χώρα δε θα το βρει ποτέ.
Χριστίνα
Μαριλένα όπως το βλέπω (απο εδώ ψηλά) είναι εύκολο να μιλάμε για την ευθύνη απρόσωπων οντοτήτων όπως η Κοινωνία, το Κράτος, η Διοίκηση και λοιπά. Επειδή όμως δεν είναι δυνατόν να μπεί ένας αστυνομικός πλάι σε κάθε Ελληνα, είναι βασικά θέμα ύπαρξης προσωπικής συνείδησης και ποιότητας. Κάθε τέτοια παρακμιακή κατάσταση είναι συνήθως σύνθεση πολλών μικρών εγκλημάτων.
Και εννοείται οτι ως μέλος της Διοίκησης έχω και εγώ τις ευθύνες που μου αναλογούν για την επικρατούσα κατάσταση.
Ενα πρώτο βήμα όμως είναι αυτό που κάνεις εσύ και οι άλλοι μπλόγκερ: τη συνεχή ανάδειξη των προβλημάτων ώστε να είναι πάντα επικαιρότητα. Και βλέπουμε για τη συνέχεια.
Χρήστος Ρεγγούζας
ΥΣ1 Παύλε, μου κάνει εντύπωση αυτό που λές. Εγώ νόμιζα οτι είμαστε ήδη οργανωμένοι.
ΥΣ2 Οι χωρικοί(Μόντι Πάιθον) προς το Βασιλιά Αρθούρο: "Καλά έχουμε βασιλιά? Εμείς νομίζαμε οτι είμασταν αυτόνομη κολλεκτίβα".
@χρήστο:΅
Ώστε νομίζεις ότι είμαστε οργανωμένοι ; Εξού και η αγρανάπαυση από πλευράς σου για τα διάφορα που συμβαίνουν γύρω σου.
Αγρανάπαυση χρήστο και βλέπουμε λοιπόν !!!
Περιμένω ακόμα απάντηση από mail που σου έστειλα. Εκτός αν απλώς λες για να λες
Παυλάρα μου, απο τη στιγμή που αναβάθμισες τον εαυτό σου σε "γονεϊκό κίνημα" αισθάνομαι όντως ασφαλέστερος.
Την υπογραφή μου δεν ήθελες?
Την πήρες.
Για να μας λύσεις τα προβλήματα δεν μπήκες μπροστά?
Λύσε τα.
Εγώ, ως πιστός σου στρατιώτης σε ακολουθώ και σε χειροκροτώ.
Δεν σου αρέσει να είσαι αρχηγός?
Περίεργο, η αλαζονεία σου άλλο δείχνει.
Και με αλαζόνες γενικά δεν χάνω τον καιρό μου.
Διάβασε και το σχετικό: "http://tilltheblog.blogspot.com/2006/01/blog-post_03.html"
για να μαθαίνεις.
Χρήστος Ρεγγούζας
ΥΣ Συγγνώμη Μαριλένα που αναγκάζομαι να γράψω έτσι αλλά κάποτε πρέπει να ξεκαθαρίσω τη θέση μου ενώπιον μαρτύρων.
Nόμιζα ότι από το σωτήριο έτος που απολύθηκες και μετά, δεν θα γινόσουν στρατιώτης, λοχίας, λοχαγός κανενός... αλλά πάλι εσύ ξέρεις.
Είσαι βολεμένος στη θέση του τιμητή της θέσης και της δράσης των άλλων, αλλά για αυτά που πρεσβεύεις (δεν λέω πράττεις γιατί δεν γνωρίζω κάτι σχετικό) δεν μπορεί να εκφέρει γνώμη κανείς;
Πάντως, την προσοχή την έχεις... ο βασικός σου στόχος καλύπτεται... Δεν μ' ενοχλεί αυτό που λες, αλλά αν δεν μ'αρέσει γουστάρω και θα στο λέω.
Είναι θέμα συνείδησης, ποιότητας και κουλτούρας το να μπορείς να σταθείς αξιοπρεπώς σε κάθε μικρόκοσμο όπως ένα μπλογκσποτ και σε κάθε κοινωνία. Μήπως από εκεί ψηλάπου στέκεσαι, ζαλίζεσαι κομματάκι;
Λ.
ΑΝ ΝΟΜΙΖΕΤΕ:
1. ΟΤΙ ΕΙΣΤΕ ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟΙ
2. ΟΤΙ ΕΧΕΤΕ ΠΕΡΙΘΩΡΙΑ ΓΙΑ ΔΙΑΞΙΦΙΣΜΟΥΣ ΕΠΙ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ ΟΤΑΝ Ο ΧΡΟΝΟΣ ΤΡΕΧΕΙ ΕΙΣ ΒΑΡΟΣ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΜΑΣ
3. ΟΤΙ ΟΙ ΜΕΤΑΞΥ ΣΑΣ ΔΙΕΝΕΞΕΙΣ - ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΘΕΣΩ ΚΟΜΨΑ - ΠΡΟΚΑΛΟΥΝ ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ ΑΛΛΟ ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΘΛΙΨΗ,
ΕΙΣΤΕ ΠΟΛΥ ΜΑΚΡΙΑ ΝΥΧΤΩΜΕΝΟΙ
Βαγγελιώ
O όρος «γονεικό κίνημα» δεν είναι αποκλειστικότητα κανενός.
Την υπογραφή σου δεν την θέλαμε. Την συμμετοχή σου θέλαμε. Αλλά η συμμετοχή ίσως σου κόστιζε σε κούραση και είπαμε αγρανάπαυση.
Μπήκαμε μπροστά για να λύσ ουμε ή να βελτιώσουμε κάποια. ( Πληθυντικός Χρήστους, πληθυντικός )
Πάλι ανακόλουθός μέσα σε δύο σειρές. "Εγώ, ως πιστός σου στρατιώτης σε ακολουθώ και σε χειροκροτώ", "Και με αλαζόνες γενικά δεν χάνω τον καιρό μου."
Τελικά αποφάσισες θα ακολουθάς σαν φαντάρος ή δεν χάνεις τον καιρό σου μαζί μου ; Η μήπως καλύτερα να παραμείνεις εκεί ψηλά που έχει και καλό αεράκι ;
Με έστειλες σε ένα ωραίο μπλογκάκι. Διαβάζοντας μου ήρθε και μια ερώτηση. Από τους απλούς περιηγητές (αυτούς που δεν ξέρω προσωπικά και εκτός των blog και noesi ) στην αυτιστικόσφαιρα πόσοι ξέρουν τις σπουδές μου και τα πτυχία που έχω ή δεν έχω ;
Πόσες φορές έχεις επικαλεστεί τo master σου για να μας πείσεις ότι είσαι σπουδαίος ;
Πόσες φορές επικαλέστηκες να σεβαστούμε την διαφορετικότητα σου όταν δύο ποστ πιο πάνω κορόιδευες άλλες διαφορετικότητες ( υπερβαρικό, απομετάλλωση ) ; Εγώ να σέβομαι την διαφορετικότητα σου αλλά εσύ να μην σέβεσαι την διαφορετικότητα άλλων ; Θυμάσε που ή να σου το θυμίσω ;
Όποιος διαβάζει για ένα παιδί δεμένο μέρα νύκτα και απαντά με ΥΓ για να βγάλει την πίκρα του προς ένα άτομο τότε έχει πρόβλημα.
Στα δύσκολα τώρα :
Γνωρίζω ότι δεν έπρεπε να απαντήσω στη πρόκληση. Αλλά έτσι είμαι εγώ. Δυστυχώς ή ευτυχώς πλέον είμαι επιθετικός.
Σέβομαι αυτά που γράφει η Βαγγελιώ αλλά μήπως μη μιλώντας και μη απαντώντας όταν σε προσβάλουν, συνηθίζουμε καθημερινά στο να τα καταπίνουμε όλα. Ακόμα και αυτά που δεν πρέπει.
Μήπως την καραμελίτσα της ομόνοιας και της συσπείρωσης δεν μας ταΐζουν τόσα χρόνια για να μην λέμε τις αντιρρήσεις μας σήμερα, τις σκέψεις μας αύριο.
Σαφέστατα οι προσωπικοί διαξιφισμοί είναι μια πολυτέλεια, αλλά και το να δέχομαι από άλλους λάσπη χωρίς επιχειρήματα είναι και αυτό μια πολυτέλεια. Για κάθε ποστ που απάντησα υπάρχουν τουλάχιστον άλλα τόσα που δεν το έκανα.
Ναι θέλει διπλωματία και σύνεση, αλλά δυστυχώς εγώ προσωπικά την ξοδεύω όλη μα όλη εκεί που θεωρώ ότι πρέπει. Και δυστυχώς αυτά τα μέρη είναι τόσα πολλά……
Γνωρίζω ότι δεν έπρεπε να σε απαντήσω στην πρόκληση. Αλλά έτσι είμαι εγώ. Δυστυχώς ή ευτυχώς πλέον είμαι επιθετικός.
Αυτό έχει και κακές στιγμές όπως η σημερινή αλλά και καλές θέλω να πιστεύω………
Χουζανάς Παύλος
Φίλε ή φίλη Λ.
Οντως το έγραψα αλλά τελικά με έπεισαν τα καλά λόγια του Παύλου και στρατεύθηκα και εγώ για τον κοινό σκοπό.
Θες να λές τη γνώμη σου?
Πες την. Σε εμποδίζει κανείς?
Θες να μη με γουστάρεις?
Δικαίωμά σου.
Είσαι ανώτερος άνθρωπος απο εμένα?
Μπράβο σου εκατό φορές.
Εγώ πάλι θεωρώ τον εαυτό μου πολύ μέτριο και σαφώς ανάξιο προσοχής.
Εχεις πλούσια κοινωνική δράση?
Μπράβο σου χίλιες φορές και συγνώμη που δε τη γνωρίζω.
Εγώ βλέπω μόνο ένα γράμμα του αλφαβήτου.
Χρήστος Ρεγγούζας
ΥΣ Βαγγελιώ εγώ μια απλή διαφωνία δεν θα τη θεωρούσα διένεξη, μη το δραματοποιούμε τόσο πια.
Συζήτηση γίνεται, θα διαφωνήσουμε κιόλας, δε βγάλαμε και μαχαίρια.
Ακόμα και να βγάζαμε μπορούμε να χαρακωθούμε on-line?
Παύλε, μου φαίνεται οτι κάνεις την τρίχα τριχιά.
Και ένα μάστερ είναι σαφέστατα τρίχες, ο καθένας το κάνει.
Και είμαι σίγουρος οτι είσαι πολυ καλύτερος απο εμένα σε κάθε επίπεδο.
Μόνο μη βαράς άλλο, ζαλίστηκα.
Χρήστος Ρεγγούζας
ΥΣ Το Δασαρχείο (η δουλειά μου) είναι σε πλαγιά βουνού για να εξηγήσω τι σημαίνει το "εδώ ψηλά".
Ο κ. Χρήστος Ρεγγούζας έγραψε:
"ΥΣ: Βαγγελιώ εγώ μια απλή διαφωνία δεν θα τη θεωρούσα διένεξη, μη το δραματοποιούμε τόσο πια.
Συζήτηση γίνεται, θα διαφωνήσουμε κιόλας, δε βγάλαμε και μαχαίρια.
Ακόμα και να βγάζαμε μπορούμε να χαρακωθούμε on-line?"
Γνωρίζοντας την παροιμία για τα πίτουρα και τις κότες, απαντώ στο παραπάνω υστερόγραφο:
1. Σημείωσα στο προηγούμενο σχόλιο ότι ο χρόνος τρέχει εις βάρος των παιδιών μας. Και, όντας ανελαστικός, δε δίνει δεύτερη ευκαιρία. Επειδή οι περισσότεροι είναι γονείς μικρών παιδιών – του δημοτικού – ευλόγως αναρωτιούνται για το ΜΕΤΑ.
Και ευλόγως το θέμα της συζήτησης είναι η οργάνωση και η διεκδίκηση για τα παιδιά μιας ζωής με ποιοτικά χαρακτηριστικά όταν οι – νέοι τώρα – γονείς δε θα μπορούν να την προσφέρουν.
ΑΥΤΟ ήταν το θέμα της συζήτησης και όχι πόσα κιλά προσφορά έχει ο καθένας. Ούτε πόσα χιλιόμετρα αγώνα.
2. Επειδή λοιπόν ο χρόνος – το ξαναλέω – τρέχει, οποιαδήποτε συζήτηση είναι εκτός θέματος και αφορά προσωπικές ή όποιες άλλες διαφορές δεν είναι συζήτηση αλλά διένεξη μεταξύ – υποτίθεται - «συνοδοιπόρων». Και, όσο να πεις, δραματικό είναι αυτό. Δε γελάσαμε.
3. Να διαφωνήσετε, πολύ ευχαρίστως, αλλά επί της ουσίας αν γίνεται
4. Συγγνώμη, Μαριλένα
Βαγγελιώ
Και θα συμφωνήσω μαζί σου απόλυτα Παύλε οτι η επιβολή ομόνοιας και κοινής γραμμής συμβαδίζει συνήθως, στην Ελληνική πραγματικότητα, με το πνίξιμο κάθε διαφορετικής φωνής.
Και αυτό που κάνουμε τώρα, όσο και αν κάποιοι ευαίσθητοι δυσαρεστούνται, άσκηση των δημοκρατικών μας δικαιωμάτων είναι.
Χρήστος Ρεγγούζας
Καλή μου Βαγγελιώ, στο κατώφλι του Δημοτικού είναι και ο Στάθης μου, λες να μην αντιλαμβάνομαι οτι γράφεις?
Αλλά με ποιά κατεπείγουσα διαδικασία θα μπορούσε κάποιος (όσο ικανός και να ήταν) να προωθήσει λύσεις σε όσα λές σε χρονικό ορίζοντα μισού ή ενός χρόνου?
Λες ο Παύλος και η Μαριλένα να θέλουν να ροκανίζουν το χρόνο? Ποδόσφαιρο παίζουν?
Ότι αλλαγές δούμε θα είναι για αυτούς μετά από εμάς. Τα
πράγματα δυστυχώς κινούνται αργά στις Δημοκρατίες.
Χρήστος Ρεγγούζας
Μας οδηγει καπου αυτες της διαφωνιες και κριτικες?
Μπορει να μην ειναι καλη, οργανωμενη στρατηγικη, αλλα προτεινω να στελνειτε το αρθρο σε οσους ξερεις, οχι μονο η αμεσα ενδιαφερουμενοι. Μπορει να μην εχει αποτελεσμα, αλλα δεν βλεπω νοημα να καθομαι στα χερια.
ΓΕΝΕΑ ΥΠΑΓΕΙ ΚΑΙ ΓΕΝΕΑ ΕΡΧΕΤΑΙ
Εκκλησιαστής
Ερασιτέχνης άνθρωπος είμαι
πόσο καλύτερα παράπονα να φτιάξω…
Έχει θαμπώσει. Νυχθημερόν το ψαχουλεύει
με τα βρωμόχερά του ο χρόνος. Θέλει γυάλισμα.
Βύθισέ το σε αραιωμένο οξύ της ανάκλησης
κι ύστερα μ’ ένα μαλακό φανελένιο φωνήεν.
Μικρό αγγείο χάλκινο που σαν παγούρι μοιάζει
(για δυνάμωσε λίγο τον ήχο της παρομοίωσης
δεν ακούγεται καθόλου το νερό).
……………………………………………………..
Δεν βολιδοσκοπείς καλύτερα τα όνειρα…
Ξέρουν αυτά. Συμπράξαν στις ληστείες.
Ή μάλλον άσε τώρα
που να φυτεύουμε νερό πάνω σε δάκρυα.
Κική Δημουλά
(Η Εφηβεία της Λήθης)
Δεν είναι σχετικό με τα παραπάνω αλλά μια και οι δημοκρατίες αργούν και εμείς αερολογούμε, ένα ποίημα ποτέ δεν έβλαψε κανέναν…
Βαγγελιώ
Μαριλένα ,σχολίασα με ανάρτηση.Ούτως ή άλλως βγήκαμε εκτός θέματος.
Καλή μου Βαγγελιώ, δεν νιώθω πολλά από ποίηση αλλά μου άρεσε αυτό που έγραψες.
Νομίζω όμως οτι έχεις λάθος εντύπωση, δεν υπάρχει κάποια εχθρότητα από κανέναν μας ούτε και κακή πρόθεση.
Όντας τα βατράχια στο βάλτο που χτυπιούνται τα βουβάλια, το μόνο που κάνουμε τελικά είναι να κοάζουμε απελπισμένα μπας και γλυτώσουμε το τσαλαπάτημα.
Χρήστος Ρεγγούζας
Το βασικό μου θέμα, σε σχέση με σένα Χρήστο ρ., είναι της εμμονικής προσωπικής επίθεσης που βλέπω να αναπτύσσεις σε κάθε δοθείσα -και μη- ευκαιρία σε συγκεκριμένο πρόσωπο.
Δεν σε κάνει καλύτερο άνθρωπο στα μάτια των γύρω σου το να αποδομήσεις εσύ την εικόνα ενός άλλου. Αν κάποιος είναι ανάξιος της εκτίμησης των γύρω του, τα καταφέρνει μια χαρά να δείξει ποιος είναι από μόνος του, δεν χρειάζεται βοήθεια γι' αυτό, μόνο χώρο για να μιλάει.
Ο καθένας σκέφτεται και πράττει και δρα ανάλογα με τα πιστεύω, τις προκλήσεις, τις προτεραιότητες, το περιβάλλον και τις αντοχές του - όταν και όπως μπορεί καλύτερα, αν μπορεί. Αν δεν μπορεί, για τους όποιους λόγους, ας είναι λίγο πιο large με τους άλλους που βρήκαν λίγο κουράγιο και παλεύουν όπως μπορούν αυτό που πιστεύουν, κι αν δεν του αρέσει, όταν θα έχει τη δυνατότητα, ας σηκώσει τα μανίκια να προσπαθήσει εκεί που θέλει και μπορεί.
Το να κριτικάρει απλώς (για να το πω κομψά) αυτούς που παιδεύονται όντας καθήμενος στην καρέκλα του (για όποιους σοβαρούς ή/και μη λόγους), είναι απλή -και άχρηστη για όλους- κακία.
εγώ το γράμμα
Λ.
Καλημέρα Λ.
Εδώ ο ήλιος λάμπει.
Νομίζω οτι τελικά γίνεται πολύ κακό για το τίποτε.
Πόσο πιο καθαρά να το πώ?
ΔΕΝ ΕΧΩ ΚΑΜΜΙΑ ΕΜΠΑΘΕΙΑ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟΝ ΠΑΥΛΟ ΧΟΥΖΑΝΑ.
ΟΥΤΕ ΣΤΗΝ ΟΨΗ ΔΕΝ ΤΟΝ ΞΕΡΩ.
ΜΟΝΟ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΜΙΛΗΣΑΜΕ ΣΤΟ ΤΗΛΕΦΩΝΟ ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΜΟΥ ΕΚΑΝΕ ΚΑΛΗ ΕΝΤΥΠΩΣΗ.
ΑΠΛΩΣ ΔΙΑΦΩΝΟΥΜΕ.
Κατανοείς τα ανωτέρω ή θέλεις περαιτέρω βοήθεια?
Αν πάλι θέλεις να με βοηθήσεις να γίνω καλύτερος άνθρωπος και να φτάσω στο δικό σου επίπεδο ορίστε το μέιλ μου:
xrhstosreg@gmail.com
Θα μπορέσουμε να εξηγηθούμε πιο άνετα και ίσως να βγεί και κάτι καλό απο τη γνωριμία μας.
Τα σέβη μου ούτως ή άλλως
Χρήστος Ρεγγούζας
Ένα καλό flame πάντως δεν πρέπει να τελειώνει με συναίνεση και "συγγνώμες Μαριλένα", αλλά με "πάμε έξω ρε" και να μετρήσουμε βήματα μεταξύ σας-για να βάλω κι εγώ εκείνο το bannerάκι που λέγαμε.
Βαγγελιώ, θυμήθηκα που έλεγες παλιότερα ότι γονείς αμεα και εκπαιδευτές αμεα είναι φτυσμένοι καθότι ανοργάνωτοι. Χτες είχαν απεργία οι δασκάλες του Ρίκου κι έστειλαν σπίτι τα αιτήματά τους, απίστευτα διαφορετική μεταχείριση σε σχέση με όλους τους άλλους εκπαιδευτικούς.
Μαρία, αυτός ήτο ο προβληματισμός μου κι εμένα, αυτά με τα δικαστήρια βέβαια τα θεωρώ υποκρισία του κράτους και έγκλημα.
Δημοσίευση σχολίου