Για το Χένρυ Μαρς διάβασα πρώτη φορά στην Καθημερινή, υπέροχος τίτλος το «Τι είσαι αν δεν μπορείς να βοηθήσεις τον άλλο; Ένα τίποτα», δεν είναι?
Η ταινία «Άγγλος Χειρούργος» προβάλλεται στο φεστιβάλ της Κω-πείτε με τρελή, αλλά όλες οι ταινίες μου φάνηκαν ενδιαφέρουσες-εν συνεχεία (παρανόμησα και ζήτησα) να μου κατεβάσουν την ταινία να τη δω.
Μπουλετίνια (και) για την ταινία:
- Ο άγγλος χειρούργος είναι ο Χένρυ Μαρς που εδώ και 15 χρόνια πηγαίνει στην Ουκρανία και εγχειρίζει ανθρώπους με όγκο στον εγκέφαλο δωρεάν. Πριν από 28 χρόνια ο γιος του είχε εγχειριστεί για όγκο στον εγκέφαλο και τότε ο Μαρς διάλεξε την ειδικότητα του νευροχειρούργου.
- Τη 15ετία αυτή ο Μαρς έχει εγχειρίσει πλήθος κόσμου, έχει εισάγει ιατρικό εξοπλισμό στην Ουκρανία, έχει αντιμετωπίσει την κρατική αδιαφορία αν όχι εχθρότητα, έχει εκπαιδεύσει και κάνει φίλο του έναν ουκρανό νευροχειρούργο.
- Φυσικά ο Μαγκλίνης περιγράφει πολύ καλύτερα την ταινία, διαβάστε τον.
- Ομολογία του Μαρς που μου θύμισε την εποχή που χειρουργείτο ο Ρίκος: «Ο ασθενής με όγκο στον εγκέφαλο παίζει ρώσικη ρουλέτα με δυο ρεβόλβερ, το ένα είναι η εγχείριση με τα ρίσκα της το άλλο η αδράνεια που θα επιτρέψει στον όγκο να καθορίσει μόνος του την έκβαση της υπόθεσης, πρέπει ο χειρούργος να αποφασίσει ποιο θα δοκιμάσει.»
Τα πρόσωπα των ασθενών, τα παιδιά μού θύμισαν τις εγχειρίσεις του μικρού. Παραδόξως από την όλη ιστορία έχω μόνο καλές αναμνήσεις, από τους γιατρούς, το νοσοκομείο όλα. Εκεί που εγχειρίζουν τον ασθενή χωρίς αναισθησία και του μιλάνε για να σιγουρευτούν ότι δεν έχει υπάρξει ζημιά, θυμήθηκα που περιμέναμε να ξυπνήσει ο Ρίκος και να μας απαντήσει σε κάτι ασήμαντο (πώς κάνει το γαϊδουράκι, ρωτούσαμε κι εκείνος έκανε αα-αα, ήταν το μόνο που έκανε αν θυμάμαι καλά) που βέβαια θεωρούσαμε κεφαλαιώδους σημασίας εκείνη τη στιγμή.
6 σχόλια:
1. Οι τίτλοι των ποστ σου, όπως τους διαβάζω από το feed μου, μοιάζουν όλο και περισσότερο με τίτλους αστυνομικών: Η Αγία Γάτα. Ο Άγγλος Χειρουργός.
2. Όχι, δεν είσαι τρελή, ενδιαφέρουσες μου φαίνονται κι εμένα (αν και η Κως δεν είναι εύκολα προσβάσιμη ούτε εντός Ελλάδας, γκρουμφ, γκρουμφ)
3. Είναι τρομερό (με όλες τις έννοιες) επάγγελμα αυτό του νευροχειρουργού. Το γεγονός ότι πια ξέρουμε περισσότερα (αν και πάλι όχι πολλά) για τον εγκέφαλο, τα κέντρα και τις λειτουργίες τους, με κάνει να νιώθω ευγνώμων που ζω στη σημερινή εποχή.
4. Στη Γερμανία ήταν ένας καθηγητής που είχε σπουδάσει και είχε διδακτορικό και μηχανολόγων και ιατρικής. Αυτός είχε πάει εθελοντικά στην Αφρική ως γιατρός και τεχνικός ιατρικών μηχανημάτων. Ήταν μια εμπειρία γεμάτη από χαρούμενες και τραγικές ιστορίες.
[Όλα αυτά, προσπαθώντας να κρύψω ότι ήταν ένα πολύ ανθρώπινο ποστ (κι ούτε να το φανταστώ δεν μπορώ για τη φάτσα το Ρίκο), και βασικά δεν επιδέχεται σχολιασμού.]
Καλή σου μέρα, σε φιλώ!
Σεβασμός.
Όσοι διαβάσαμε σήμερα το ποστ σου είχαμε την ευκαιρία να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι.
Χριστίνα
Butterfly, άκου πώς συνδέονται αυτά που λες με το ντοκιμαντέρ-στο δικό μου μυαλό πάντα.
3: λόγω ελλείψεων σε φάρμακα για την κατάλληλη ολική αναισθησία, ο χειρούργος ανοίγει το κεφάλι του ανθρώπου ενώ είναι ξύπνιος ο ασθενής, μιλάνε καθώς ψαχουλεύει και του ζητά να κουνάει χέρια και πόδια. Μεσαιωνικό δεν ακούγεται? Επίσης λέει κάτι σαν αυτό που λες ο Μαρς, "βλέπω τι κάνω χειρουργώντας τον ξύπνιο"
4: ο Μαρς χειρουργεί και με ένα μπλακεντεκερ τύπου πράγμα, πάνε δε μαζί με τον ουκρανό σε κάτι σαν παζάρι όπου αγοράζουν ανταλλακτικά για το τρυπάνι (επειδή λες μηχανολόγοι και ιατρική).
Σχετικά με την παρένθεση, όσο κουλαμάραι κι αν γράφω ενίοτε ξέρω ότι συνεννοούμαστε.
Αθανασία, όντως απίστευτος άνθρωπος-κ τι λεκτικό πλούτο επιδεικνύω τώρα!
H εμπειρια να βαζεις το παιδι σου στο χειρουργειο, και να μην ξερεις μεχρι να το δεις ν'ανοιγει τα ματια του εαν θα ζησει ειναι ο,τι πιο τρομακτικο μπορει να ζησει ενας γονιος.Ευχομαι απο καρδιας,ποτε ξανα,κανενας(ουτε και εσυ) να μην ξαναβρεθει στην ιδια θεση..
Τον Μαρς δεν τον ξερω,ευχομαι να ειναι παντα καλα,να σωζει ζωες..
Ο πινακας μ'αρεσε(αν και στα καλλιτεχνικα ειχα βαση)
Καλημερα
D.
Για να είμαστε δίκαιοι, η πρακτική της μερικής αναισθησίας είναι διαδεδομένη σε τέτοιες εγχειρήσεις, και για να μπορεί να ελέγχει ο γιατρός τι κάνει, αλλά και γιατί η ολική αναισθησία είναι πάντα βαρύτερη.
Όσο για τα τρυπάνια, ναι, τέτοια έχουν, τα έχω δει κι εγώ. Η ανθρώπινη λεκάνη είναι ισχυρότερη από τσιμέντο, το κρανίο επίσης είναι πολύ σκληρό, δεν ανοίγει αλλιώς.
Τρομακτικά βέβαια ολ'αυτά, μπορεί επειδή ιδίως ο εγκέφαλος αποτελεί το είναι του ανθρώπου, κι αυτές οι επεμβάσεις με τρυπάνια κτλ ακούγονται ασύλληπτες.
Καλή σου μέρα! (ναι, το ξέρω ότι άφησα το σχόλιο σε άλλο ποστ)
Δημοσίευση σχολίου