(όχι δεν έμαθε τους διψήφιους ακόμα)
Φεύγω για τη δουλειά ενώ τα παιδιά δεν έχουν σχολείο κι ο Ρίκος απαιτεί να μη φύγω ούτε εγώ.
Πρώτη προσέγγιση, ορθολογιστική:
Μα αφού δεν έχω σχολείο, εσύ γιατί έχεις δουλειά?
Εκφοβιστική: αν πας στη δουλειά θα αρρωστήσεις, θα πέσεις στα νερά και θα χτυπήσεις το κεφάλι σου (μπα που να φας τη γλώσσα σου)
Τακτική σε φέρνω προ τετελεσμένου: βάζω τη μπλούζα μου κι έρχομαι κι εγώ στη δουλειά.
5 σχόλια:
Πρέπει να είσαι πολύ υπερήφανη, και δεν αστειεύομαι καθόλου. Ο Ρίκος έχει συλλάβει την τεχνική της άσκησης πίεσης σε μια ανθρώπινη σχέση.
Kαι μετά, και μετά? Τί έγινε?΄Ηρθε μαζί?
Εντάξει, το ξέραμε ότι είναι απίστευτος ο υιός, αλλά το τρίτο με πέθανε - άκου βάζω την μπλούζα μου κι έρχομαι κι εγώ στη δουλειά! :) Καλή σας μέρα! (επίσης το τηλέφωνο του Ρίκου θα ήθελα, για να παραδώσει κάτι μαθήματα :Ρ)
Συμφωνώ με τις προλαλήσασες. Αυτό το παιδί είναι αξιοθαύμαστο. Μπράβο σας! Οφείλεται οπωσδήποτε στο δυναμικό του αλλά νομίζω (απ΄οσα διαβάζω για το τρέξιμο που ρίχνετε) ότι είναι και περίτρανη απόδειξη για τα οφέλη της πρώιμης παρέμβασης.
Χριστίνα
εμενα αυτο που μου αρεσε περισσοτερο ειναι ο τιτλος του ποστ,
οσο για τον Ρικο , μερικες φορες αναρωτιεμαι αν ειναι αυτιστικο....(ή ειναι τοσο διπλωματης που σου λεει με τον τροπο του οτι θελει να περνετε περισσοτερο χρονο μαζι) ....αληθεια , τον πηρες μαζι?
Αθανασία, φοβάμαι ότι δεν ήρθε μαζί παρά τη διπλωματία και την τέχνη του πολέμου.
:-), κ ξέρεις το έλεγε αργόσυρτα και παιχνιδιάρικα, "ναααα, κοίταααα βάζω την μπλούζα μου κ έρχομαι".
Χριστίνα, ευχαριστώ πάρα πάρα πολύ για όσα λες κι εγώ νομίζω ότι η δουλειά πιάνει τόπο.
Μαρία, ελλείψει δουλειάς λόγω κρίσης το έχουμε ρίξει σε τεχνικές επιβίωσης, τα υπόλοιπα στο σημερινό.
Δημοσίευση σχολίου