(ένα μαθηματικό περιοδικό είναι ο Ευκλείδης, που με είχανε αναγκάσει να είμαι συνδρομήτρια-γονείς, ποιοι άλλοι-και δεινοπαθούσα με τα προβλήματά του, ποία, εγώ)
Μπορεί το συνονόματο Τεουλίνι να έχει ως επιβράβευση τα μαθηματικά, αλλά για το δικό μου Τεουλίνι πρέπει να χύσω αίμα δάκρυα κι ιδρώτα για να γίνει δουλειά.
Πριν από λίγο καιρό έμαθε προσθέσεις κι αφαιρέσεις μέχρι το δέκα με το αριθμητήριο. Μετά συνειδητοποίησα ότι δυσκολεύεται στις έννοιες του προηγούμενου-επόμενου και φτιάχνοντας έναν οριζόντιο πίνακα με τους αριθμούς μέχρι το 20 και επαναλήψεις ων ουκ έστι τέλος κάτι έγινε-όχι απόλυτη εγγυημένη επιτυχία αλλά κάτι γίνεται.
Πήγα και πήρα τα ως άνω καλούδια, κατέβασα διάφορα ιντερνετικά και τον προγυμνάζω για τις εξετάσεις της Ελληνικής Μαθηματικής Εταιρίας το Σεπτέμβρη-ναι, είναι τόσο βασανιστικό όσο υπονοείται.
4 σχόλια:
κΑΛΗ ΔΥΝΑΜΗ!
εμεις ειμεθα στο καλλιτεχνικο σταδιο "ζωγραφιζω μεσα στο πλαισιο", το οποιο διεξαγεται εκ περιτροπης με τις εκτοξευσεις των μισητων μολυβιων....
Ναι, βρε, αλλά καλοκαίρι είναι, όχι πολύ ιδρώτα... :)
Τον διάβαζα κι εγώ τον Ευκλείδη, και είχα πάει και στους διαγωνισμούς της μαθηματικής εταιρίας! :) Τα μεγάλα πνεύματα.
Άστονα τον κακομοίρη, βρε, τον βλέπω ημίγυμνο να κάνει τις ασκήσεις του, τον φαντάζομαι να ιδρωκοπάει μες στη ζέστη, και τον λυπάται η ψυχή μου!
Μιράντα, αυτά κάναμε κι εμείς κι ακόμα δεν μπορώ να πω ότι το έχουμε φουλ. Ο Ρίκος έχει κόλλημα να σπάει τις μύτες των μολυβιών μόλις τελειώσει το μάθημα.
Αθανασία, :-), δεν υπάρχει έλεος!
Butterfly, το πιστεύεις ότι σκεφτόμουν να γράψω κάτι του στυλ, η butterfly θα τα ξέρει αυτά. Λοιπόν, παρότι έλυνα εκατομμύρια ασκήσεις, λόγω πανελληνίων, τα της ΕΜΕ δεν τα συμπάθησα/κατάφερα ποτέ.
Δημοσίευση σχολίου