4.9.09

Ζεν (στο δρόμο προς το)

(μού φαίνεται θα φτάσουν Χριστούγεννα για να προσαρμοστώ)

Καλόμαθα την εβδομάδα της μοναξιάς πιθανολογώ.

Ο Ρίκος για κάποιο λόγο τσεκάρει τα όρια μου: είναι στο μπαλκόνι και κρατάει μανταλάκια, εγώ μέσα διαβάζω για το θεό Όσκαρ Γουάιλντ, την Κοστάνς και το τέρας τον Άλφρεντ Ντάγκλας και του μουρμουρίζω να μην τα πετάξει, γιατί θα μας πάρει όλους ο δαίμων. Με φωνάζει να βγω για να μού δείξει κάτι. Το κάτι είναι που ανοίγει ηδονικά τις παλάμες και τα ρίχνει κάτω ενώ με κοιτάζει όπως η κόμπρα το κουνέλι (αυτό ακούγεται στα όρια των ποιημάτων του Αθανασιάδη-Νόβα).

Δε θέλει και πολλά η ημίτρελη μανούλα για να εκτοξευθεί στο υπερπέραν.

Ο Ρίκος χάνει την έξοδο στο λούνα παρκ, πολύ κλάμα μετά.

Μάλλον έχω ρίξει μια υπερβολική τιμωρία και να σέσω τα φιλοσοφικά που διαβάζω τώρα, αλλά είναι η πρώτη φορά που αντιμετωπίζω αυτή την τόσο εμφανή επίδειξη πυγμής από πλευράς του.

5 σχόλια:

mamma είπε...

ζενννννννννννννν!

butterfly είπε...

Όντως θεός ο Όσκαρ, να σου πω τώρα, τα ίδια ακριβώς έκανα κι εγώ στην ηλικία του με τα μανταλάκια, το χωριό και τον παππού. Τον περίμενα ν'ανέβει, τον κοιτούσα, του χαμογελούσα, και τα πετούσα. Κατέβαινε να τα πάρει, επανάληψη για ν->οο. Υποθέτω είναι και της ηλικίας των παιδιών να δοκιμάζουν τα όριά τους με τους γονείς τους; Καλό ΣΚ.

athanasia είπε...

Βέβαια, τα δοκιμάζουν τα όρια. Γιαυτό μας κλείνουν τον δρόμο για το ζεν.

Εύκολο πράγμα είναι να διαβάζεις το βιβλιαράκι σου και να εκτοξεύονται τα μανταλάκια? Και πάλι καλά να λέμε, που είναι μανταλάκια...

Καλό ΣΚ :)

Ιωάννα είπε...

De profundis, Μαριλένα μου, σου εκμυστηρεύομαι οτι είμαι με το μέρος του Ρίκου. Φαντάζεσαι πόσο φτωχή θα ήταν σήμερα η επιστήμη, αν η μητέρα του Νεύτωνα τον εμπόδιζε να παρακολουθήσει την πτώση των μήλων επειδή αυτή θα ήθελε να διαλογισθεί με απογόνους του Κομφούκιου;

Μαριλένα είπε...

Mamma, μετά θάνατον θα το κατακτήσουμε.

Butterfly, παρήγορο. Ωραία η βιογραφία του Ellman, θα στην αναλύσω μεϊλικώς.

Αθανασία, μαύρο το ΣΚ, ίωση με 39+ αύριο θα τον δει ο γιατρός και η πιο τρελή ελπίδα είναι να πει ότι πέρασε ΤΗ γρίπη-αν και δεν ελπίζω.

Ιωάννα, να μια αισιόδοη θεώρηση των πραγμάτων :-). Καλό χειμώνα!