και ασχολείται με τον εαυτό του.
Επειδή όπως λέει η Νερίνα ποτέ δεν είναι αργά για να ζήσεις ευτυχισμένα παιδικά χρόνια, εμείς (ως ζεύγος) στα 33+ ανακαλύψαμε τις ρακέτες θαλάσσης. Μετ’ εμποδίων φυσικά, του εξής ενός: στην παραλία έμπαινε μονίμως ο Ρίκος ανάμεσα μας με πλήθος γελοίων δικαιολογιών, «φτιάξε μου μεγαλύτερη τρύπα στην άμμο, κάτσε μαζί μου, φέρε νεό με το κουβαδάκι» ενώ η ουσία ήταν μιά: διασκεδάζετε άνευ εμού κι αυτό είναι ανεπίτρεπτο.
Το πάθος με τις ρακέτες ήταν τόσο δυνατό (ίσως και το ταλέντο, μην υποτιμάμε τους εαυτούς μας) που συνεχίσαμε και στην Αθήνα, τραβώντας τα έπιπλα στην άκρη και ανταλλάσοντας τις (σταθερά κάτω των 30) μπαλιές μας στο σαλόνι-δίνοντας το καλύτερο παράδειγμα στο Ρίκο του τι κάνουμε μέσα και τι έξω από το σπίτι. Εδώ παίζουμε στην Ερέτρια, ο μικρός έχει πάρει το αντιπυρετικό μπας και πέσει ο πυρετός που πλησιάζει το 40, είναι νηστικός 2 μέρες κι όμως ο ήχος από το μπαλάκι τον διαολίζει και πρέπει να μπει στη μέση και να κάνει κυριολεκτικά παιχνίδι.
6 σχόλια:
Το βρίσκω άκρως φυσιο-λογικό. Να φανταστείς εγώ (ως νεώτερή σου!) επιδόθηκα στο βόλευ μέσα στη θάλασσα (ρεκόρ 100) με παρτενέρ τον Τρύφωνα, ο οποίος κάθε λίγο και λιγάκι αναρωτιόταν: "μαμά μήπως γινόμαστε ρεζίλι?"
Βίκη
Ωραίο παράδειγμα για το παιδί, μφφφ!
:-P
Μια χαρά τις βρίσκω τις ρακέτες.
Eμείς, παλιότερα, είχαμε εγκαταστήσει ολόκληρο τραπέζι πινγκ-πονγκ στο σαλόνι - το οποίο όμως πιάνει πολύ τόπο...
:)
Μπράβο σας όμως!!!
Μόλυ
Καλά στη παραλία, και ποιός δεν παίζει, αλλά και στο σαλόνι;
Το ταλαίπωρο από τον πυρετό τέκνο σου, δεν το σκέφτεσαι; και καλά το τέκνο, δικός σου άνθρωπος είναι, θα δείξει κατανόηση για το πάθος σας. Εκείνοι οι κακόμοιροι οι Αλβανοί γείτονές σου; Τι να πούνε, που στόμα έχουνε και μιλιά δεν έχουνε;
Βίκη, για μας η απάντηση ήταν "ναι, αλλά και ποιος νοιάζεται"-θα ΄ρθω να μάθω πώς τα πέρασες στην πατρίδα.
Mamma, θα φροντίσω να το σφυρίξω του Παύλου, ότι υπάρχουν οι σοφές μαμάδες που τα ξέρουν όλα, αλλά υπάρχουν κι οι καλές μαμάδες που τα επιτρέπουν όλα και τότε θα δούμε.
Αθανασία, επειδή σπανίως δεξιωνόμεθα κόσμο και το δικό μας σπίτι είναι διαρρυθμισμένο σύμφωνα με τα εκάστοτε "να περνάει η μέρα". Πράγμα που αρέσει στα παιδιά και διαολίζει το Δημήτρη.
Μόλυ, δεν παίζει κανονικά, το παλεύει και κυρίως ο σκοπός είναι να μην παίζουμε εμείς. Στείλε μου πληζ ξανά το μέιλ σου!
Ιωάννα, εσύ είσαι με ΄μας ή το λιοντάρι? Δεν ακούγονται οι ρακέτες διότι οι μεξικάνικες σειρές και τα τσάμικα παίζουν ολημερίς κι ολονυχτίς στη διαπασών (γέλασα πολύ :-)).
Δημοσίευση σχολίου