8.9.09

Υπαρξιακή σούπα

Όταν τα της καθημερινότητας γίνονται μέγγενη-με το χαριτωμένο κεφάλι μου ανάμεσα στις βίδες-το ρίχνουμε στα υπαρξιακά-φιλοσοφικά:

(Πάλε από το Γιάλομ)

Θεραπευτικοί, υπαρξιακοί παράγοντες σύμφωνα με θεραπευόμενους και θεραπευτές:

  1. η αναγνώριση ότι κάποιες φορές η ζωή είναι άνιση και άδικη
  2. η αναγνώριση ότι στο τέλος δεν μπορεί να ξεφύγει κανείς από κάποιο μερίδιο πόνου στη ζωή και από το θάνατο
  3. το γεγονός ότι αναγνώρισα πως όσο κοντά και να βρεθώ με άλλους ανθρώπους πάλι μόνος μου πρέπει να αντιμετωπίσω τη ζωή μου
  4. το γεγονός ότι ήρθα αντιμέτωπος με τα θεμελιώδη ζητήματα της ζωής μου και του θανάτου μου, κι έτσι μπόρεσα να ζω τη ζωή μου πιο ειλικρινά και να με απορροφούν λιγότερο τα ασήμαντα πράγματα
  5. το γεγονός ότι έμαθα πως πρέπει να αναλάβω απόλυτα την ευθύνη για τον τρόπο με τον οποίο ζω τη ζωή μου, άσχετα από το πόση καθοδήγηση και υποστήριξη παίρνω από τους άλλους

Είτε πρόκειται για «εκείνες τις μέρες του μήνα» είτε το μπλογκ θα ακολουθήσει το δύσβατο και μοναχικό δρόμο της ενδοσκόπησης. Ενημερώνουμε το φιλοθεάμον κοινό ότι λόγω ανούσιας καθημερινότητας και αύριο Γιάλομ ανεβάζουμε.

9 σχόλια:

mamma είπε...

Ότι θα διάβαζα τα προσεχώς φιλενάδα δεν το περίμενα.

Επί της ουσίας του ποστ να πω ότι αν η λογική μπορούσε να αντικαταστήσει το συναίσθημα ποιός τον έχεζε τον έρωτα;

υγ. όταν με έσφιγγαν στη μέγγενη ήθελα να ουρλιάξω, εσύ; (γκάλοπ κάνω να δω αν είναι και οι άλλοι τέρας ψυχραιμίας σαν εμένα).

emma είπε...

"να αναλάβω απόλυτα την ευθύνη για τον τρόπο με τον οποίο ζω τη ζωή μου, άσχετα από το πόση καθοδήγηση και υποστήριξη παίρνω από τους άλλους"

Damn - I was hoping to blame other people:-)

μαρια-μαρια είπε...

την μερα που θα καταλαβεις ποσο μετριος ειναι ο Γιαλομ, μου φαινεται οτι θα κανω παρτυ.


....την "Γιαλομινα" την παω περισσοτερο.

(θα ποσταρω το βραδυ φιλενας)

athanasia είπε...

Δεν τα έχω καταφέρει να διαβάσω Γιάλομ.

Ο βασικός λόγος είναι η προκατάληψή μου ότι μερικά σωστά πράγματα ή που δεν τα καταλαβαίνουμε καθόλου (δεν πάει να μας τα λένε τα βιβλία...) ή που τα καταλαβαίνουμε (και αν...) αφού προηγουμένως περάσουμε από το στάδιο που θέλουμε να ουρλιάξουμε (που λέει κι η mamma) και μετά από το στάδιο που θέλουμε να εκμηδενιστούμε.

Πάντως, μπορεί να μην τα διαβάζω, αλλά μου αρέσει να τα σκέφτομαι αυτά. Ιδίως μέσα στην μέγγενη της καθημερινότητας. :)

Ανώνυμος είπε...

Υπομονη...Η παρασταση πρεπει να συνεχιστει,οπως ελεγε και ο μακαριτης Φρεντυ Μερκιουρι.

lemon είπε...

Βαδίζουμε τον δύσβατο και μοναχικό δρόμο της ενδοσκόπησης, πολλοί μαζί, παρέα, ευτυχώς!
Όση κούραση κι αν φαίνεται μέσα απο τα ποστς σου, πάντα με κάνουν να χαμογελώ
:)

Άσχετο, αλλά αφού διαβάζεις τόσο, σχετικό: έχεις διαβάσει την Πάππισα Ιωάννα? Σήμερα (ντροπή μου, σ'αυτη την ηλικία) την τελείωσα. Δύσκολη γλώσσα αλλά ένα μυαλό φωτεινό, δυνατό, με χιούμορ, είναι καταπληκτικός (ο μπαγάσας) ο Ροίδης!

Ανώνυμος είπε...

Hello φιλενάδες :)

Μια χαρά τα λέει ο Γιάλομ, και ναι, για να εμπεδωθούν πρέπει να πιάσεις πάτο...
Το συμπέρασμα για μένα είναι:
"γνωρίζοντας αυτά, συμβιβάσου με το γεγονός ότι μπορείς να κάνεις μόνο ότι καλύτερο μπορείς για τον εαυτό σου και για τους αγαπημένους σου και όχι όλα όσα θα ήθελες".

Και ο πάτος μέσα στο πρόγραμμα είναι, άλλωστε όταν χτυπάς στον πάτο, Θεού θέλοντος, αναπηδάς προς την κορυφή, λίγο σοφότερος και ταπεινότερος :)

Λ.

Ιωάννα είπε...

Αυτά που λέει ο Γιάλομ, τα υπενθυμίζω καθημερινά στον εαυτό μου, εδώ και δεκαπέντε χρόνια. Ειδικά το 3ο και το 4ο. Σιγά, μη περίμενα τον Γιάλομ να τα πει. Μετά εκατό χρόνια, κάποιος μελλοντικός Ροϊδης θα κάνει αναφορά για τις σκατολογίες του 21ου αιώνα.
Τι βλέπω; Η Μαρία είναι εδώ;
Καλή σχολική χρονιά!

Μαριλένα είπε...

Mamma, να ουρλιάξω τώρα όχι, αλλά σε καιρούς πραγματικής απόγνωσης ονειρευόμουν ότι ξύριζα τα μαλλιά μου! Μη γελάσεις, μετά διάβασα και την ερμηνεία, το παθαίνουν κι άλλες.

Emma, καλάαααα κοροϊδεψε με κι εσύ, Βρούτε!

Γιαλομίνα μ' αρέσει κι εμένα. Εκείνο το βράδυ πότε είναι?

Αθανασία, μερικές φορές σε βοηθάνε να δεις ότι κι άλλος κόσμος σκέφτεται όπως εσύ και απενοχοποιείσαι-απλώς αυτό.

Ανώνυμε, εμένα ο Μέρκιουρι μού φέρνει πάντα θανατουλιάρικα πράγματα στο μυαλό, δες ένα ωραίο από τον Κλάους Νόμι εδώ, το βρήκα από τη σελίδα του Θανάση Τριαρίδη.

Lemon, σ' ευχαριστώ :-). Την έχω διαβάσει σε ανύποπτο χρόνο κι έτυχε και την ξεφύλλιζα και πριν 2 χρόνια μαζί με άλλα κείμενα του-όντως φωτεινό μυαλό.

Λ, μόνο εσύ με νιώθεις, φιλενάς! :-)

Ιωάννα, καλή χρονιά, άντε να δούμε πώς θα πάει..γέλαγα με τη Druna στο facebook :-).