Ο Ρίκος πάει 2 ώρες σχολείο το πρωί και εν συνεχεία ξεκινάνε τα μαθήματα. Το κερασάκι είμαι εγώ με τις φωτοτυπίες για να κατακτήσουμε τις ρημαδοδιαφορικές.
Ρίκος απορών: Γιατί έρχονται όλη την ώρα οι κυρίες? (οι δασκάλες, οι δασκάλες) Εγώ: Για να κάνεις τα μαθήματά σου. Ρίκος: Ναι, αλλά γιατί να κάνω τα μαθήματά μου? Εγώ: Για να είσαι έξυπνος και καλός μαθητής. Ρίκος: Ναι, αλλά γιατί, γιατί να είμαι καλός μαθητής? Εγώ: Για να μεγαλώσεις (κάτι μπουρδούκλωσα πιο πολύ ευσεβείς πόθους παρά ρεαλιστικές απαντήσεις), ‘να ζήσεις μόνος σου, να βρεις δουλειά, να μας ξεπληρώσεις τις λογοθεραπείες κλπ’ Ρίκος, μη ελπίζοντας πλέον να βρει άκρη: ναι, αλλά γιατί, γιατί?
Στη φώτο δεν κάνει το Μπάγκσι, είναι μια άσκηση της εργοθεραπεύτριας. Κανονικά το χέρι θα έπρεπε να είναι τεντωμένο. Αλλά πώς να το κρατήσει τεντωμένο η μητέρα όταν είναι από την άλλη και φωτογραφίζει?
12 σχόλια:
Ματαιόδοξη μάνα! 'Ασε κάτω τη μηχανή και κράτα το χέρι του παιδιού... :)
Σε αντίστοιχες ερωτήσεις του μεγάλου μου γιου, του είπα
"για να μην γίνεις σκουπιάρης" και προσπαθώντας να το σώσω,
"όχι ότι οι σκουπιδιάρηδες δεν αξίζουν, αλλά δεν θα ήταν καλύτερο αν ήσουν μπλα μπλα μπλα.
Από τότε κάθε φορά που τον πίεζα να διαβάσει μου έλεγε "δεν διαβάζω, θέλω να γίνω σκουπιδιάρης"
φακ!!!
Δεν καταλαβαίνω...τι λάθος υπάρχει στη θέση του χεριού; Και εγώ έτσι ζωγραφίζω...από κοντά. Με τεντωμένο χέρι, μάλλον κάτι τρεμουλιαστό θα βγει. Έχω κάποια διαταραχή λες;
Πείτε μου σας παρακαλώ ότι "ρημαδοδιαφορικές" είναι αυτιστικορολογία και κακώς φαντασιώθηκα το Ρίκο να λύνει διαφορικές εξισώσεις, γιατί θα τραβήξω τις κοτσίδες μου!
Και καλά σου λέει η Αθανασία, άσε κάτω τη μηχανή, μάνα παπαράτσι!
Κάθε σπίτι κι ένας πίνακας.
Η ζούγκλα του μαυροπίνακα!
ΓΙΑΤΙ ???????
Περιμενω να ακουω "μαμμα, γιατι δεν κανεις μαθηματα εσυ?":-)
Και να σκεφτείς ότι ήθελες να απαρνηθείς την χαρά της τέχνης του φωτογραφίζειν.
Ξέρεις ότι μία μελλοντική έκθεση του φωτογραφικού σου υλικού θα μπορούσε να λειτουργήσει κι εκπαιδευτικά ως υλικό pecs?! (για να μην αναφέρω τις επαγγελματικές συμβουλές περί καθαριστικών κα...)
Βίκη
Μανα blogger -φωτογραφος, παιδι ζωγραφος ...
Μαλιστα :-)
Το "γιατι μαμα" υπηρξε και σε κομικ,ασε που υπαρχει και Μαφαλντα...
G.
;-) παντα υποψιαζομουν οτι η ολη οργανωση της ζωης μας ειναι ακατανόητη (και οχι μόνο στα παιδικα ματια).
Άραγε πώς να φαντάζεται τον εαυτο του μεγάλο? Εγω ουτε στα πιο τρελα μου ονειρα δε θα κανω τετοια συζήτηση με το γιο μου, και ζηλεύωωωωωω
Το παιδί θέτει φιλοσοφικά ερωτήματα που εγώ τουλάχιστον δε δύναμαι να απαντήσω... Γιατί ειλικρινά με βασανίζουν μέχρι σήμερα. Welcome back, Marilu!
Αθανασία, το ποστ ημών το επιούσιο πώς θα το εξασφαλίσουμε?
Ανώνυμε, όντως το επιχείρημα κατερρίφθη. Αλλά και τι να του πεις, γιατί η γνώση είναι χαρά? αληθές αλλά ξενέρωτο.
Ιωάννα, για κάνε μια αυτοδιάγνωση τώρα που κάθεσαι. (η άσκηση γίνεται έτσι όπως γίνεται για να βελτιώσει τα γράμματα του).
Θα σου απαντήσω αναλυτικά εσένα, φιλενάς, η θεωρία των χορδών σου λέει κάτι? Σ΄αυτό το κεφάλαιο είμαστε :-p.
Gasbirdίνα, συμφωνώ, αλλά και τι να κάνεις?
Έμμα, εγώ δουλεύω του λέω, οι μεγάλοι δουλεύουν, τα παιδάκια κάνουν μαθήματα-και δεν θα το άλλαζα με τπτ :-).
Άφρων υπήρξα, Βίκη μου, αλλά επανήλθα :-).
G, μάνα-ρέιβερ προσεχώς.
Μιράντα, τη φύση της συζήτησης θα την εξηγήσω σε επόμενο ποστ.
Coartada, σ' ευχαριστώ πολύ :-), μεταξύ μας κι εμένα με δυσκολεύουν οι απαντήσεις αυτές.
Δημοσίευση σχολίου