Υπάρχουν μέρες που όλα είναι έτσι:
(μελαγχολώ προς στιγμήν μόνο όταν βλέπω τους συμπαθείς μακαρίτες, Χρυσομάλλη και Δημητριάδου).
Υπάρχουν μέρες που είναι αλλιώς:
αλλά σήμερα είμαστε στην πρώτη κατηγορία. Πήγα να μιλήσω με το διευθυντή του σχολείου του Ρίκου και πήγαν όλα όσο καλά θα μπορούσαν-μα τι ανακούφιση να συζητάς με ανθρώπους που έχουν διάθεση να βοηθήσουν!
Στο σχολικό ήμουν με όλα τα παιδιά και την αναπόφευκτη υπέροχη φοβερή Μαρία.
Δυο στιγμιότυπά της:
Είχε βάλει στο μάτι το διαφανές πλαστικό κορδονάκι της ομπρέλας μου.
-Κυρία Μαριλένα, τι σας βάλανε στην ομπρέλα σας, αν είναι δυνατόν, αυτά τα πλαστικά διαφανή δεν είναι για ομπρέλες, σας κορόιδεψαν! Δεν μπορώ να σας κοροϊδεύουν, γιατί εγώ σας αγαπώ πολύ, δώστε μου τη να τη φτιάξω.
Μου την έκανε έτσι και φόρεσε το πλαστικό για βραχιολάκι.
-Ορίστε, αυτό ήταν από την αρχή για βραχιολάκι και η ομπρέλα σας τώρα είναι καλή, όχι πριν που θα γέλαγε ο κόσμος.
Δεύτερο:
-Κυρία Μαριλένα, ο Θοδωρής έχει φίλους όταν φεύγει από το σχολείο?
-Όχι, Μαρία, έχει εσάς για φίλους.
-Ναι, αλλά στην πολυκατοικία, στη γειτονιά δεν έχει?
-Όχι, εσύ έχεις?
-Ούτε εγώ έχω, είναι ένα κορίτσι που μένει στην πολυκατοικία μας, αλλά δεν έρχεται σπίτι μας, δεν μπορώ να το καταλάβω να μην έχουν τα παιδιά φίλους έξω από το σχολείο.
Εκεί κάτι ψέλλισα περί πόλεων και αστυφιλιάς και κύριος οίδε τι.
-Λέω να κάνω ένα πάρτυ να καλέσω πολλά παιδιά μπας και γίνουμε φίλοι.
Χμμ.
8 σχόλια:
Διάβαζα και άκουγα και που έμεινε το "αυτό που μ' έφαγε αυτό και θα με σώσει" του πρώτου βίντεο (που μου ταίριαξε σε όλα...) :)
Αχ (η Μαρία). Το δεύτερο βίντεο δεν μπορώ να το θυμάμαι, ανατριχιάζω.
Κορίτσια παιδί μου , κορίτσια! Ακόμα και στη διαταραχή τους ,είναι αλλιώς !
Excuse me! I'll be demanding my money back if there isn't another post soon!!
Κι εγώ, κι εγώ!! :)
Υ.Γ. Μα τι έχει πάθει και δεν δείχνει το κουτάκι με τα σχόλια και πρέπει να πατήσω τον τίτλο του ποστ για να δω σχόλια/στείλω σχόλιο?
Δες αυτό:
http://www.disabilityscoop.com/2009/11/10/autism-moms-stress/6121/
Αθανασία, κ εμένα μου άρεσε αυτό το σημείο.
Butterfly, σε περιμένουμε, μόνο αυτό λέω.
Gasbirdίνα, είναι απίθανη η μικρή όντως.
Έμμα, φράγκο δεν επιστρέφεται :-).
Δεν ξέρω, Αθανασία, εγώ κανονικά το βλέπω.
Ανώνυμε, ευχαριστώ ωραίο το άρθρο-copy paste κάνω, ίσως λίγο άσχετο αλλά σε παρόμοια διάθεση είμαι χωρίς να πλένω πιάτα:
Here lies a poor woman who always was tired,
For she lived in a place where help wasn’t hired.
Her last words on earth were, Dear friends I am going
Where washing ain’t done nor sweeping nor sewing,
And everything there is exact to my wishes,
For there they don’t eat and there’s no washing of dishes...
Don’t mourn for me now, don’t mourn for me never,
For I’m going to do nothing for ever and ever.
Epitaph in Bushey churchyard, before 1860, destroyed by 1916, ‘Spectator’ 2 September 1922, ‘Letters to the
Editor’ (καλά το γράφω κ λίγο για πλάκα)
Εγω θα απαιτησω τα λεφτα μου πισω εις διπλουν...πρωτον για το blog και δευτερον για τον καφε/ποτο που μου εταξες.
Αυριο ανεβαινω στα βορεια να δω την αλλη μιση οικογενεια και τα λεμε απο βδομαδα.
Φιλια!
υγ
Η Μαρια ρικιζει ή απλα κανουν παρεα και κολλησε! :P
Δημοσίευση σχολίου