2.3.11

Ζούμε? Θα ΄λεγα πως ναι

Λοιπόν, γράφω τα νέα μου κατόπιν προτροπής της Αθανασίας. Δίνω εν συντομία τον εξομολογητικό τόνο του ποστ: η αλήθεια είναι ότι όσο με θυμάμαι είναι οι εμμονές που δίνουν τη χροιά της κάθε εποχής. Το διάβασμα είναι μια σταθερή συνήθεια, μπήκε ο αυτισμός και ο σχετικός ανένδοτος εν συνεχεία και τώρα διανύω τη φάση που το ‘χω ρίξει στη δουλειά και στο περπάτημα. Το πρώτο με βρήκε την εποχή που οι εργοδότες εκτιμούν και επιβραβεύουν τα μάλα τα υπαλληλάκια τους, για το δεύτερο και το ότι έγινα βαδιζομανής ευθύνεται ο κόπρος του προηγούμενου ποστ.
Γενικά νομίζω ότι όλα πάνε καλά, ή έστω πάνε κ αυτό δεν είναι λίγο. Ο Ρίκος παραμένει αυτιστικός (προς μεγάλη μου έκπληξη), έχει τα δύσκολά του, αλλά δεν είναι κάτω από το δικό μου μικροσκόπιο.
Διάβασα διάφορα καλά, το χαστούκι, τον Αμερί, το sonderkommando.
Ρικίστικο για κλείσιμο: ο Ρίκος πάει τάε-κβο-ντο με μικρότερα παιδιά, νηπιαγωγείου και πρώτης. Έχει πλάκα που όταν έρχεται η σειρά του να κλωτσήσει τη δασκάλα κι ενώ κάθε παιδάκι τρέχει, κλωτσάει κι επιστρέφει στη θέση του ο Ρίκος αρχίζει το κήρυγμα και τις διαπραγματεύσεις: μα δεν κάνει να χτυπάμε κανέναν, να χτυπήσω δυνατά ή σιγά, με το δεξί ή το αριστερό, ψηλά ή χαμηλά και πλήθος ερωτήσεων ων ουκ έσται τέλος.

10 σχόλια:

mamma είπε...

Δεν το λες κακό που επιβραβεύονται τα υπαλληλάκια, ψυχή έχουν κι αυτά :)))



ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ, ξαναλέω, ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ μπήκαμε πάλι σε "πρόγραμμα", ζήτω η Αθανασία!!!!

athanasia είπε...

1. Αντε, ανάσταση, υπαλληλάκι! :)

[Δεν είναι επάγγελμα, είναι λειτούργημα, που λένε όλοι οι υποκριτές...]

2. Ρικίστικα: Το έχω σκεφτεί πολλές φορές παρατηρώντας τη Χριστίνα: Αν θέλει κανείς να δει τί εστί υπερεγώ και τί πλύση εγκεφάλου μας έχει κάνει, μπορεί να το δει αδιαμεσολάβητο, σε όλη του την μεγαλοπρέπεια, παρατηρώντας έναν αυτιστικό...

Διόνα είπε...

Πολύ χαίρομαι που διαβάζω πάλι τα νέα σας :)

Ανώνυμος είπε...

...και απο δω και στο εξης, χωρίς απουσίες, παρακαλούμε πολύ...
Καλώς σε βρίσκουμε ξανα!!

Βαγγελιώ

Ανώνυμος είπε...

Τι ευχαριστη εκπληξη!Δεν θα το πιστεψεις αλλα εχθες με ειχε πιασει το στερητικο μου και διαβαζα τις παλιες σου αναρτησεις.Εξαλλου για μενα ειναι καινουργια,γιατι τωρα ζω αυτα που για σενα ειναι πια παρελθον. Αννα.

popelix είπε...

Άντε γεια σου, μάθαμε επιτέλους τα νέα σας! Φιλιά και καλές βόλτες ;-)

lemon είπε...

Mην εξαφανίζεσαι σε παρακαλώ. Εκτός από τα του Ρίκου, είναι κυρίως ο δικός σου τρόπος σκέψης/έκφρασης που χαίρομαι να διαβάζω, να το ξέρεις :)

Lia είπε...

Heep heep hurray!

Welcome back Μαριλέ!
Ν' αγιάσει το στόμα σου Αθανασία!

Πολλά φιλιά

Ιωάννα Τσούκα είπε...

Μας λείψατε..

Welcome back :)

Ανώνυμος είπε...

Χαίρομαι πολύ για την επανεκίνηση!
Βάσω