Ο καιρός (ου) γαρ εγγύς

Κάποιοι αγοράζουν ρούχα με την προοπτική ότι θα αδυνατίσουν. Εγώ περιηγούμαι στα ηλεκτρονικά αυτιστικογκατζετομαγαζάκια κι αν βρω κάτι άνευ του οποίου δεν μπορώ να ζήσω, ε τότε το αγοράζω, ασχέτως αν είναι άμεσα χρησιμοποιήσιμο. Έτσι έγινε και μ’ αυτό το υπέροχο ρολόι, άρτι αφιχθέν από τη Νέα Γη μαζί με το μαγνητικό εκπαιδευτικό βοήθημά του.

Μπορεί ο Ρίκος να έχει περίπου δυο χρόνια-υπολογίζω-μπροστά του μέχρι να μάθει την ώρα, όταν έρθει εκείνη η στιγμή όμως σε μια σεμνή τελετή θα του το εγχειρίσω. Πώς το λέει η διαφήμιση, You never actually own a Patek Philippe Silver Lining. You merely look after it for the next generation.

ΥΓ. Φίλτατες, δεν ξέρω τι ακούγατε εσείς χτες μετά το Μορικόνε, στο δικό μου ταξί παιάνιζε το επικολυρικό: «το πουλάω το σπίτι, δε γεμίζει μ’ έναν άνθρωπο ένα σπίτι.»

Ρίκο, τι πίνεις?

Συμπληρώνω ένα ερωτηματολόγιο του σχολείου του Ρίκου, όταν κολλάω στην ερώτηση:

«πώς δείχνει το παιδί όταν είναι λυπημένο?»

Πότε είναι αλήθεια λυπημένος ο Ρίκος? Δεν μπορώ να σκεφτώ, ο Ρίκος μπορεί να θυμώνει, να τσαντίζεται, να χαίρεται, να μπερδεύεται με το τι συμβαίνει, αλλά λυπημένο αδυνατώ να τον σκεφτώ.

Συναντώ τα εξής ενδιαφέροντα στο βιβλίο της Γκράντιν, αντιγράφω με απλά λογάκια:

Ο εγκέφαλος απελευθερώνει ενδορφίνες (και) όταν είμαστε με κάποιους που αγαπάμε, μας αγγίζουν κλπ. Ας θεωρήσουμε τις ενδορφίνες κάτι εθιστικό που προκαλεί ευχαρίστηση, σαν τα ναρκωτικά περίπου.

Το σχετικό εγκεφαλικό κύκλωμα λέγεται οπιοειδές

Η κοινωνική επαφή, λοιπόν, ανεβάζει τα οπιοειδή και μας κάνει να νιώθουμε καλά.

Υπάρχει η ναλτρεξόνη που φράζει τις ενδορφίνες.

Ένα τύπος, ο Dr.Panksepp, έχει κάνει πειράματα χορηγώντας ναλτρεξόνη σε αυτιστικούς, πιστεύοντας ότι έχουν πάρα πολλά φυσικά οπιοειδή στον εγκέφαλο τους, πράγμα που μειώνει την τάση για κοινωνική επαφή.

Σ’ αυτά τα φυσικά οπιοειδή αποδίδει και τη μεγάλη ανοχή στον πόνο που έχουν ορισμένοι αυτιστικοί όπως και το ότι δεν κλαίνε με πραγματικά δάκρυα. Πράγματι, χορηγώντας μικρές ποσότητες ναλτρεξόνης σε αυτιστικά παιδιά τα μισά έγιναν πιο κοινωνικά προσπαθώντας μέσω της κοινωνικής επαφής να αυξήσουν τα οπιοειδή τους.

Βέβαια η έρευνα έγινε κάπου το ‘90, οπότε αν είχαν υπάρξει δραματικές εξελίξεις θα τις είχαμε πληροφορηθεί, αλλά η γνώση είναι πάντα δύναμη. Ακόμα κι αν σύμφωνα με τη συγκεκριμένη γνώση υπάρχουν σοβαρές πιθανότητες το εν λόγω παιδί να είναι χαρούμενο αφ’ εαυτού κι όχι επειδή έχει μια τόσο επαρκή μητέρα.

Επιτέλους διάβασμα

Διαβάζω το βιβλίο της Τεμπλ Γκράντιν που αναφέρει τις ομοιότητες στον τρόπο αντίληψης του κόσμου που έχουν οι αυτιστικοί και τα ζώα.

Σ’ ένα αποσπασματάκι αναφέρει το πάθος που έχουν ορισμένα αυτιστικά παιδιά με τους ανεμιστήρες, σημειώνει ότι ένας δυσλεκτικός έχει πει ότι στο «παίξιμο» των πτερυγίων μπορεί να βλέπει κάθε στιγμιότυπο της κίνησης παγωμένο. Όποτε πάμε στους παππούδες στον Πειραιά ο Ρίκος θα ξαπλώσει στο διπλό τους κρεβάτι, θα βάλει τον ανεμιστήρα της οροφής να γυρίζει και θα χαζέψει για ένα τεταρτάκι. Στη μαρτυρία που αναφέρει η Τεμπλ, ο δυσλεκτικός συνεχίζει λέγοντας ότι η παρακολούθηση του ανεμιστήρα είναι κουραστική, αλλά αναπόφευκτη, ο Ρίκος πάλι μάλλον το διασκεδάζει.

Η ίδια η Τεμπλ δεν έχει αυτή την εμμονή, την εγκλωβίζουν όμως τα γεωμετρικά σχέδια που χρησιμοποιούνται για την προστασία της οθόνης των υπολογιστών (screensavers ντε). Το σηματάκι των windows που κάνει γκελ απ’ άκρη σ’ άκρη της οθόνης όπως και τα αφηρημένα σχέδια του media player καθηλώνουν και το μικρό. Ειδικά με το screensaver ουρλιάζει να μην αγγίξουμε το ποντίκι («μα πρέπει να δω τα hits του blog παιδί μου, μη σκούζεις, είναι σοβαρό!»)

Όλα υπό έλεγχο

Πεταχτήκαμε σήμερα μέχρι το σχολείο να δούμε τη δασκάλα, πώς τα πάει με το Ρίκο, τους συμμαθητές του, το πρόγραμμα που ακολουθούν.

Όλα φαίνονται να βαίνουν καλώς, ο μικρός είναι σαφώς λιγότερο επιθετικός-και φαντάζομαι μόλις τους πάμε και τους οπτικούς κανόνες του θα στρώσει ακόμα καλύτερα.

Στο θρανίο με το διπλανό του: δεν κάνει να τον χτυπήσει, δεν κάνει να τον πιέσει με το δάχτυλο-πράγμα που τρελαίνει τον άλλο τύπο, οπότε είναι φοβερό κίνητρο για το Θόδωρο-οπότε σήμερα τον φυσούσε!

Ό,τι απαγορεύεται επιτρέπεται.

Νύστα, τ' όνομά σου είναι Μαριλένα

Κάτι μέρες σαν τη σημερινή που έχω κοιμηθεί μεσάνυχτα φτιάχνοντας καρτούλες, μαγειρεύοντας και μαζεύοντας ρούχα και μπίλιες, έχω σηκωθεί από τις 6 και θα γυρίσω σπίτι 5 παρά, για μια παρτίδα από τα ίδια, προσπαθώ να θυμάμαι ότι άλλοι έχουν πιο βαρύ πρόγραμμα. (Και κυριολεκτικά, κάποια στιγμή κατά τη μία ακούγεται να ξεκολλάει από τον τοίχο και να πέφτει στο πάτωμα).

Υπαρξιακά (μου) στο μπλέντερ

Τον γκούγκλισα ορμώμενη από σχετικό άρθρο της κυριακάτικης Ε, Marco Evaristti λέγεται. Το έκθεμα είναι 10 μπλέντερ με ζωντανά χρυσόψαρα μέσα τους να κολυμπάνε. Τα μπλέντερ είναι συνδεδεμένα στην πρίζα και είναι στην ευχέρεια των θεατών να τα θέσουν σε λειτουργία. Ο ίδιος λέει ότι πρόκειται για αναφορά στο εύθραυστο της ομορφιάς και της ύπαρξης.

Η πρώτη έκθεση των μίξερ το 2000 τον οδήγησε στο δικαστήριο. Στη δεύτερη το κοινό κατέστρεψε τα εκθέματα από την πρώτη μέρα.

Φαντάζομαι το όλο σκηνικό της ύπαρξης σαν το πηδηματάκι που κάνει ένα ψαράκι, βγαίνει για λίγο από τα μαύρα νερά της ανυπαρξίας, μένει για λίγο στον ήλιο και μετά επιστρέφει στο τίποτα-ίσως είναι κάποιου άλλου αυτό, τώρα που το σκέφτομαι. Επίσης είμαι της άποψης ότι δεν υπάρχει κάποιο ιδιαίτερο νόημα στο τι θα σου συμβεί όσο είσαι έξω από το νερό, αν το χέρι θα πατήσει το κουμπάκι του μπλέντερ ή θα προσπεράσει, να μην τα πολυλογώ αυτή η ιδέα με τα χρυσόψαρα μού άρεσε πολύ.

ΣΚ στην Αθήνα

Σχεδόν κάθε ΣΚ στην Αθήνα ξεκινάει ως το «ΣΚ που θα διορθώσω ό,τι στραβό, οι καιροί ου μενετοί»-που μου πιπίλιζε και το μυαλό και η ταμπέλα του φροντιστηρίου μου το πάλαι ποτέ.

Ο τρίτος παγκόσμιος πόλεμος ξεκίνησε και είναι χημικός. Η (άρτι προσληφθείσα) καθαρίστρια παρήγγειλε όλα αυτά και είπα να πειραματιστώ, που είχα μείνει στο πράσινο σαπούνι η αδαής (και τεμπέλα). Ε λοιπόν, αυτό το μωβ πράγμα σε πρώτο πλάνο είναι πολύ εθιστικό, ίσως στις αναθυμιάσεις υπάρχει κάτι, αλλά ξεκίνησα να καθαρίζω στις 5 και τελείωσα κατά τις 7 (ναι, εγώ κι όσοι ξέρουν το σπίτι μου, θερμή παράκληση να μη σχολιάσουν).

Το πακέτο Ντελόρ: με 15 ευρώ θα επιδοτείται για κάθε εξωσχολικό βιβλίο που θα διαβάζει ο Αργύρης, μπας και δει τη γλύκα και αρχίσει και μόνος του. Ο Δ. φωνάζει ότι είναι αντιπαιδαγωγικό, ίσως κατά βάθος κάπου υπάρχει λάθος, που θα ΄λεγε κι ο Λουκής. Πάντως αν με 150 ευρώ τσουλήσει μόνος του, εγώ θα είμαι ευχαριστημένη.

Kαι τελευταίος εσύ, που με τις υστερικές κραυγές της ψυχωτικής μανούλας έκανες όλες σου τις εργασίες και όταν το απόγευμα σου είπα πάμε για μάθημα ανέκραξες: «πάλι μάθημα, βρε? Κάναμε μάθημα!»