Και το όνομα αυτού Μισέλ Ουελμπέκ. Μου θυμίζει λίγο Ντελίλλο, αλλά με τον Ουελμπέκ μπορώ να ταυτιστώ περισσότερο. Αποσπάσματα από τα Στοιχειώδη σωματίδια.
"Εν μέσω της μεγάλης φυσικής βαρβαρότητας, τα ανθρώπινα πλάσματα καταφέρνουν (σπάνια) να δημιουργήσουν μικρές ζεστές φωλιές που λούζονται στην ακτινοβολία της αγάπης. Μικροί κλειστοί ιδιωτικοί χώροι, όπου βασιλεύουν η ενδοϋποκειμενικότητα και ο έρωτας."
"Για αρκετά χρόνια ο γιος μου με πλησίαζε και ζητούσε την αγάπη μου. Ήμουν απογοητευμένος, δυσαρεστημένος από τη ζωή μου, και τον απέρριπτα-περιμένοντας να νιώσω καλύτερα. Μα δεν ήξερα τότε πως εκείνα τα χρόνια θα διαρκούσαν τόσο λίγο."
"Μετά από μερικά χρόνια δουλειάς, η σεξουαλική επιθυμία εξαφανίζεται και οι άνθρωποι επικεντρώνουν το ενδιαφέρον τους στη γαστρονομία και τα κρασιά."
"Δε χρησιμεύω πουθενά. Είμαι ανίκανος να παράγω όλα αυτά τα αντικείμενα που με περιβάλλουν, που τα χρησιμοποιώ ή που τα τρώω με βουλιμία, δεν είμαι καν σε θέση να κατανοήσω τη διαδικασία παραγωγής τους. Απόλυτα εξαρτημένος από την κοινωνία που με περιβάλλει, της είμαι προσωπικά σχεδόν άχρηστος..[..].. Αμείβομαι ωστόσο κανονικά, και μάλιστα καλά, αρκετά παραπάνω από το μέσο όρο." Λόγια του Μπρυνό, καθηγητή φιλοσοφίας στη μέση εκπαίδευση. Στον αντίποδα βάζει μηχανικούς και ειδικευμένο τεχνικό προσωπικό. Παρότι μηχανικός, θα ήθελα όλη τη σχετική σελίδα να την αντέγραφα, να τη μεγέθυνα και να την κολλούσα πίσω από το γραφείο μου, βέβαιη απόλυση.
Ξεκινήσαμε με το Ρίκο λεξούλες, γραμμένες με μικρά γράμματα. "Θοδωρής" είναι η μία και "μαμά" η άλλη. Αρχικά έδειξε ενδιαφέρον, τις ξεχωρίζει μεταξύ τους. Αφού το είπαμε μερικές φορές, "τι λέει εδώ", "Θοδωρής", "τι λέει εδώ?" "μαμά", προκειμένου να επισπεύσουμε τη διαδικασία έκανε τη συγχώνευση και καθάρισε: "λέει η μαμά του Θοδωρή".
3 σχόλια:
Μια χαρά το βρίσκω το μικρό κλειστό ιδιωτικό σου χώρο :)))
Καλή σας μέρα(όλων σας)
Τον περίκλειστο κόσμο μου, που λέει κι ο Χρυσόπουλος, επίσης φιλιά.
Kαλώς σε βρήκα :))
Θα πάρω το μπλογκ σου από την αρχή.
Καλό απόγευμα να έχετε
όλοι :))
Δημοσίευση σχολίου