Είμαστε πάλι σε φάση αλλαγών στην εκπαίδευσή μας, τα γράφω για να τα οργανώσω στο διαλυμένο μου εγκέφαλο.
Σχολικές χρονιές:
2004-2005: από τα μισά της χρονιάς λογοθεραπεία δις εβδομαδιαίως. Άλλα άγχη τότε, η λογοθεραπεία ήταν κυρίως για να μας δίνει την αίσθηση ότι προσδοκούμε κάτι για το μέλλον-που κατά τ’ άλλα έδειχνε μάλλον ζοφερό.
2005-2006: μισή χρονιά λογοθεραπεία όπως παραπάνω, την υπόλοιπη φουλ ειδική αγωγή (λογοθεραπεία, εργοθεραπεία, ειδική αγωγή) σε κέντρο. Πραγματικά θεαματικά αποτελέσματα εντός μηνών και οι τρεις εκπαιδεύτριες πολύ καλές, κάναμε κι εμείς το early bird και ξεστραβωθήκαμε.
2006-2007: στο ίδιο κέντρο πρωινό ειδικό παιδικό σταθμό, απογευματινό εργοθεραπεία. Απογοήτευση από τη ανοργανωσιά και την έλλειψη στόχων από ένα κέντρο που μας είχε εντυπωσιάσει.
2007-2008: ιδιωτική συνοδός σε κανονικό νηπιαγωγείο, λογοθεραπεία, ειδική αγωγή, κολυμβητήριο. Τα σπάει η μανούλα με την επί 2 ½ έτη λογοθεραπεύτρια και σκέφτεται τη στροφή πάλι προς ένα (άλλο) κέντρο.
Ζητάω πολλά:
-θέλω να μαθαίνω τους στόχους των εκπαιδευτών για το μικρό, σε ορίζοντα εβδομάδας ή εβδομάδων.
-θέλω να μαθαίνω τι δουλεύουν κάθε φορά, για να το δουλεύω παράλληλα σπίτι.
-θέλω να είμαι ενεργό μέρος της εκπαιδευτικής διαδικασίας, μην τρελαθούμε δεν είναι ρόκετ σάιενς που λέμε και στο χωριό μου.
Με το μικρό δουλεύω ύλη προνηπίου για μαθηματικές και γλωσσικές έννοιες και ολίγη από νηπιαγωγείο που είναι τώρα κανονικά. Παράλληλα παίζουμε επιτραπέζια, συζητάμε κάρτες, τον αναγκάζω να εκφράζει λεκτικά διάφορα πράγματα, αλλά το αιώνιο άγχος είναι αν όλα αυτά είναι αρκετά.
Στο επόμενο ραντεβού μου στην ΕΘΜΑ θα ζητήσω υλικό να διαβάσω. Μαρία, εσύ που έχεις διαβάσει τόμους να με πεις. Επίσης όσοι έχετε να κάνετε συγκεκριμένες συστάσεις για κέντρα παρακαλώ ενημερώσατε, διότι οι ειδικοί της γενικότητας με έχουν πεθάνει. Διαφάνεια ζητάω, ως άλλος Γκορμπατσόφ.
Στη φώτο ο Ρίκος ρίχνει τα χαρτιά, προκειμένου να αποφασίσουμε τι μέλλει γενέσθαι, teachh ή ABA, κέντρο ή ιδιώτες?
6 σχόλια:
Αχ Μαριλενα το ιδιο προβλημα εχω και εγω, τωρα που εχω αποκτησει γνωσεις και εχω πολυ περισσοτερες απαιτησεις,οι" ειδικοι" που ασχολουνται με το γιο μου ενοχλουνται οταν ζητω μια απο τα ιδια με σενα , δεν θελουν να συνεργαζονται με γονεις που το ψαχνουν,με γονεις που εχουν στοχους, αλλα με γονεις-μοσχαρια , που το μονο που τους ενδιαφερει ειναι να πηγαινοφερνουν τα παιδια τους στο κεντρο, ..πρεπει μαλλον να τα πουμε απο το τηλ.
Μαρία, θα επιχειρήσω να σε πετύχω αύριο πουρνό πουρνό. Πάντως αύριο ξεκινάμε πάλι (εμφανίσεις) σε κέντρο, θα τα πούμε τηλ.
Κάποτε ρώτησα μια γιατρό (καθηγήτρια με τα όλα της) που επέμενε να δώσει χάπια στη Νερίνα, για κάτι που έμοιαζε να ελέγχεται χωρίς χάπια εκείνη τη στιγμή και με δεδομένο ότι η φαρμακευτική αγωγή θα της δημιουργούσε σοβαρό πρόβλημα (μιας και απαιτούσε εξατομικευμένη δοσολογία που μέχρι να βρεθεί το παιδί θα ήταν κάτι σε πειραματόζωο)εάν το να επιμένω να μην δίνω φάρμακα σήμαινε ότι δεν είμαι καλός γονιός. Με κοίταξε υποτιμητικά και μου είπε "και οι γύφτοι είναι καλοί γονείς".
Έφυγα και βρήκα άλλο γιατρό (με ίδια προσόντα) ο οποίος μου είπε, ότι ο ίδιος δε θα έδινε φάρμακα στο δικό του παιδί εάν είχε το ίδιο πρόβλημα με τη Νερίνα και ότι στις περισσότερες των περιπτώσεων αυτά δίνονται πρώτα για να νοιώθουν οι γονείς ασφαλείς. Ναι είναι δικαίωμα μου να επιλέγω να εμπιστευτώ αυτόν που μου αναγνωρίζει το δικαίωμα να έχω λόγο (όχι το τελευταίο βέβαια) σε ότι αφορά το παιδί μου και πάνω από όλα απαιτώ να με ακούει. Επίσης τρέφω μια μικρή(!) επιφύλαξη για τους ειδικούς που ασχολούνται με παιδιά και δεν έχουν οι ίδιοι παιδιά. Μέχρι τώρα αυτό μου το κριτήριο έχει αποδειχθεί σωστό. Από την άλλη η παραπάνω γιατρός (αυτή με τη σύνδεση γύφτων και γονιών) επέμενε να με θεωρεί γερμανίδα μαθηματικό (;!) και ακόμα δε μπορώ να καταλάβω γιατί :)))))))))))
Γερμανίδα ρομ μαθηματικό, εγώ θα έλεγα.
Νερίνα, έχω φάει πλήθος ειδικών στη μάπα και καταλήξει μετά του συζύγου στην εξής θεωρία (την οποία λέω να πατεντάρω). Όσο πιο καταρτισμένος και σίγουρος για τον εαυτό του ο ειδικός τόσο πιο δεκτικός και προσιτός είναι. Αντίθετα όταν δε στηρίζεσαι σε βιβλιογραφία, επιστημονικές μεθόδους αλλά αεριτζίδικα πράγματα σε συμφέρει η συσκότιση και το πέπλο μυστηρίου.
Επίσης θα πάω ένα (τραβηγμένο) βήμα παραπέρα αυτό που λες περί ειδικών με ή άνευ τέκνων. Αν ήξερα επαγγελματίες που έχουν παιδιά με ειδικές ανάγκες θα τους προτιμούσα. Αν σε παραξενεύει αυτό που λέω μπορώ να το αναλύσω.
Η Νάσια είναι ένα ιδιαίτερο παιδί. Με την έννοια ότι έχοντας κάνει τα τέρατα στη μεγάλη αποφασίσαμε -υποσυνείδητα συνειδητά θα σε γελάσω- να την αφήσουμε τελείως "ανεκπαίδευτη", με την έννοια να την αφήσουμε να "μεγαλώνει" όπως και όταν αυτή ήθελε. Μας βγήκε και λίγο διασταύρωση Βουγιουκλάκη με Μινωτή και δεν είχαμε και πολλά περιθώρια δράσης. Τέλος πάντων δε πήγε παιδικό, δε πήγε νηπιαγωγείο, δεν ενθαρρύναμε την επαφή της με τα μολύβια, αντίθετα την αφήσαμε να ζωγραφίζει με ότι ήθελε από μπογιές μέχρι πινέλα μπογιές και στρατσόχαρτα, υποκύψαμε στις παντός είδους χαριτωμενιές της, φτιάξαμε ένα κύκλο γύρω της με βασικό χρώμα το ροζ, έτσι κι αλλιώς δεν είχαμε και άλλη επιλογή. Η Νάσια έγινε ένα παιδί που αρνιότανε μέχρι φέτος να μεγαλώσει. Δηλαδή να φέρεται και να λειτουργεί σαν τα άλλα παιδιά της ηλικίας της (γ' δημοτικού). Πρόσεξε δεν είναι ένα κακομαθημένο σκασμένο. Πρόθυμο, ευγενικό, χαριτωμένο, η χαρά του πατέρα της και του παππού της, που αρνιότανε όμως να ενταχθεί στην εκπαιδευτική διαδικασία με τους όρους ένταξης των άλλων παιδιών. Η περσινή της δασκάλα την έλεγε η χαρά του δασκάλου, αλλά είχε εκφράσει τις ανησυχίες της για το τι θα γινότανε εάν έπεφτε σε τυπικό δάσκαλο. Φέτος πήρε καινούργια δασκάλα. Με κάλεσε να τη δω και μου είπε ότι είναι ένα γλυκύτατο, πανέξυπνο, ευγενικό παιδί, αλλά χρειάζεται λίγο πίεση για να λειτουργήσει. Της είπα ότι μπορεί να τη πιέσει σε θεμιτά πλαίσια, αλλά παράλληλα της μίλησα για το πως μεγάλωσε και μεγαλώνει και για το ότι το μόνο που δεν μπορεί να αντέξει είναι η απόρριψη των άλλων παιδιών. Μου είπε ότι δεν θα τη πιέσει αλλά ότι θα δοκιμάσει χωρίς να αυτό να γίνει αντιληπτό από τα άλλα παιδιά να την "καταξιώσει" βοηθώντας την και επαινώντας την σε ότι κάνει.
Αποτέλεσμα
Πριν μιλήσουμε, η Νάσια έκανε τα βασικά για το σχολείο (δηλαδή πήγαινε έχοντας γράψει με το ζόρι, για διάβασμα δε το συζητάμε).
Αφού μιλήσαμε και μετά από ένα μήνα. Η Νάσια έρχεται σπίτι, γράφει τα μαθημάτα της τα τσεκάρει 2 φορές, διαβάζει την ορθογραφία της, παίρνει παντού Α', τη νοιάζει να είναι λέει χαρούμενη η δασκάλα της, που κάθε μέρα γίνεται όλο και καλύτερη. Ακόμα και τα αγγλικά που πέρσι τα παράτησε -εξαιτίας των άλλων παιδιών που τη κοροιδεύανε, όπως άθελα της μου φανέρωσε τον Ιούλιο που μου ζήτησε να κάνει γαλλικά, ιδιαίτερα όμως χωρίς άλλα παιδιά μαζί- ακόμα και στα Αγγλικά λοιπόν, με μια Αγγλίδα που οι γονείς όλου του σχολείου μαζεύουν υπογραφές για να τη διώξουν, η Νάσια δεν έχει κανένα πρόβλημα και παίρνει και εκεί Α'.
Μετάλλαξη; Πλήρης!
Ο λόγος; Δε ξέρω!
Ίσως μέτρησε το ότι -από ότι έμαθα εκ των υστέρων- το πρώτο παιδί της δασκάλας της είναι ένα παιδί με ειδικές ανάγκες ή δεξιότητες -συγνώμη εάν χρησιμοποιώ λάθος όρο- και αυτή κατά πάσα πιθανότητα έμαθε πολλά από αυτό. ίσως πάλι όχι.
Καλή σας μέρα
Το ανέλυσες εσύ τελικά!
Φοβερή ιστορία Νερίνα, νιώθω ευτυχής που μου την έγραψες, όπως καταλαβαίνεις χαίρομαι ιδιαιτέρως με την εξέλιξη που λες.
(Εγώ είμαι υπέρ του ειδικών αναγκών πάντως, το βρίσκω πολύ πολιτικαλι κορέκτ το περί δεξιοτήτων).
thx :-)
Δημοσίευση σχολίου