Έγραψα το προηγούμενο ποστ επειδή έτυχε να μιλήσω με 5 διαφορετικούς γονείς σε μια μέρα, άκουσα πολλά κι έπρεπε να βγουν.
Έκλεινα λέγοντας ότι το καλό του να βρίσκεσαι ανάμεσα σε τέτοιους γονείς είναι η αλληλοκατανόηση, δηλαδή δε θα σου αρχίσει η άλλη τις βλακώδεις ερωτήσεις μα γιατί το ΄χετε έτσι κακομαθημένο και χτυπιέται πχ ή πόσες φορές ακόμα θα μας πει ο Ρίκος κριθαράκι με κοτόπουλο.
Μετά ήρθε η Μαρία να μού θυμίσει το φαύλο κύκλο της γκρίνιας, αυτό το «γιατί σε μένα». Το βαριέμαι όταν αφορά περιπτώσεις που απλώς η δυναμική του παιδιού δεν μπορεί να ταυτιστεί με το όνειρο του μπαμπά/μαμάς, αλλά ενίοτε δεν μπορώ παρά να το σεβαστώ επειδή με υπερβαίνει.
(Υπάρχει και κάτι άλλο που με εκνευρίζει στη συναναστροφή με τους ομοίους: ένας υφέρπων ρατσισμός προς τη νοητική στέρηση, είναι μεγάλο θέμα θα το αναλύσω άλλη φορά.)
Και μετά έρχεται η Νερίνα και λέει: «Στην αρχή έγραφα με φόβο εδώ. Τι να πω εγώ; Θεωρητικά μέσα στην καλή χαρά είμαστε».
Νερίνα, κατά 90% του χρόνου είμαι επίσης μέσα στην καλή χαρά. Τα παιδιά μου μεγαλώνω, δεν φροντίζω τα ορφανά της Καλκούτας ούτε ζω στο Ιράν. Το άλλο 10% μου το τρώει το προεμμηνορροϊκό σύνδρομο (οπότε και τρελαίνομαι με τη βούλα) και οι συναλλαγές με κρατικούς φορείς, κυρίως όσον αφορά εκπαιδευτικά θέματα.
Η Νερίνα πολύ σωστά συνεχίζει, πού έγκειται η διαφορά μεταξύ υμών και ημών. Την τοποθετώ στο εξής: εμείς οι μυστήριοι γονείς συνειδητοποιούμε ότι χρειαζόμαστε βοήθεια (τη δική σας βοήθεια, του κράτους) και αλληλεγγύη με πιο επιτακτικό τρόπο απ’ ότι εσείς. Οι γονείς κανονικών παιδιών αργούν να συνειδητοποιήσουν (ίσως και αργούν να χρειαστούν) τους υπόλοιπους, η εκπαίδευση, η αποδοχή, η κοινωνικοποίηση των παιδιών τους είναι δεδομένα.
Πάντως αυτό που είπες περί φόβου Νερίνα, με στενοχώρησε, παρασύρομαι και δείχνω να μιλάω από καθέδρας?
Γράφει η Μαρία στο σχόλιο και αυτό νομίζω ότι πρέπει να μείνει ως κατακλείδα του κειμένου:
«Μπαίνω στη κοινωνία των "φυσιολογικών" και τους συστήνω τα παιδιά μου , αναφέροντας και το πρόβλημα του Παύλου σαν να ήταν απλώς μια ...γρίπη. Ανακαλύπτω τελευταία, ότι οι άνθρωποι έχουν περισσότερη κατανόηση από αυτό που περίμενα»
5 σχόλια:
Eγώ που είμαι στο ποστ σου;
ε; εε;; εεε;;; :ΡΡΡΡ
Νομίζω πως πέρα από τα θέματα υμών και του κράτους (που φυσικά αφορούν και μας, πχ το εμβόλιο που δε χορηγούν γιατί δίδεται μόνο σε ηλικίες έως 15 ετών κι η Ελένη μου είναι 17, όπερ σημαινει :ηλιθια σκάσε 600 ευρώ Τώρα) υπάρχουν αρκετά κοινά μεταξύ εσού και λοιπών γονέων.
Επισης η Μαρία έχει δικιο, όσον αφορά τις συμπεριφορές: δεν είναι ίδιες μ' αυτές που ήταν πριν καιρό.
Και τελικά, και οι δύο πλευρές (και οι μεν γονεις και οι δε), έχουν τους "φανατικούς" τους, ας πούμε.
Ελεγχεις και προχωράς.
xxxxx
Εσύ, χαρά μου, με καταλαβαίνεις, είσαι μια Μαριλένα εσύ, δε χρειάζεσαι εξηγήσεις.
Μαριλένα, το συγκεκριμένο εμβόλιο για κάποιο λόγο με αγχώνει, πόσα χρόνια δοκιμάζεται? Πολλή 'γαλέρα' διαβάζω εσχάτως-ναι, μονολογώ.
Ξέρω πως είναι δοκιμασμένο για καιρό στην Αμερικη.
Μετά από μια πραγματικά οδυνηρή περιπέτεια υγείας της Ελενης στα επτά της, είχα ψάξει πολύ, για έναν καλό παιδίατρο.
Βλέπεις, ενώ είχα ένα από τα πρώτα ονόματα στην παιδιατρική, απεδείχθη άντε μη πω πρωινιάτικα τι, και έτσι βρήκα τον σημερινό μου γιατρό, που τον ακολουθώ σε ό,τι πει.
Αφ' ης στιγμής το συνέστησε, παει να πει, πως το έχει ψάξει ενδελεχώς: είναι απλά, εξαιρετικός.
Μαριλενες κατι ασχετο .Δεν εχω χρονο τωρα γιατι πρεπει να φυγω αλλα να ζητησω μια χαρη΄; Αν μπορει καποια απο εσας να μου πει σε εμαιλ πως γινεται να βαζω φωτο μεσα στα ποστ; Εχω ενα κειμενο σχεδον ετοιμο που αφορα τις εμμονες αλλα θα γινει ακομα καλυτερο αν του βαλω και μερικες φωτο .Φιλια σε ολες
Δημοσίευση σχολίου