Το γέρασμα

(που θα ΄λεγε κι ο Σβέβο) ή τα προεόρτια αυτού.

Το βιβλίο το έχω μέσα στα μάτια μου. Είναι πράσινο, έχει σκίτσα ζώων στο εξώφυλλο, ο εκδοτικός οίκος είναι είτε Σύγχρονη Εποχή ή Κέδρος, κάτι αριστερών αποχρώσεων πάντως. Έχει χρονογραφήματα-ιστορίες με ζώα. Κόβω το κεφάλι μου ότι ο συγγραφέας είναι Τούρκος, Αζίζ Νεσίν ή (κι αυτό θα ήταν έκπληξη) Ναζίμ Χικμέτ. Αλλά δεν είναι, και κάπου εδώ περνάω στη ζώνη του λυκόφωτος, διότι ούτε η biblionet ούτε κανείς συμφωνεί και μού το λένε κατάμουτρα.

Προς τι η πρώτη παράγραφος? Ο Ρίκος έχει μια συνήθεια που μού θυμίζει έντονα μια ιστορία που μού είχε καρφωθεί από τότε. Όταν τα μικρά κουταβάκια απομακρύνονται από τη μαμά τους δυσκολεύονται πολύ να κοιμηθούν μόνα τους. Μια συμβουλή που πρότεινε ιστορία από το βιβλίο ήταν το τύλιγμα ενός ρολογιού με έντονο τικ-τακ μέσα σε πανιά. Εν συνεχεία το τοποθετεί κανείς στο καλαθάκι και το κουτάβι κοιμάται μαζί του, ο ρυθμικός ήχος του θυμίζει την καρδιά της μάνας του και το ηρεμεί.

Ο Ρίκος πριν κοιμηθεί μαζεύει τα ρολόγια του στο κρεβάτι και μόνο όταν τα έχει τον παίρνει ο ύπνος. Δεν καλύπτουν την ίδια ανάγκη όπως στα σκυλάκια, αλλά στην παρούσα φάση καλύπτουν κάτι εξίσου βαθύ.