Στον πρόλογο του Σέρμερ, ο Γκουλντ, (που ήταν και πατέρας αυτιστικού παιδιού) γράφει μεταξύ άλλων για τους "διευκολυντές" (communication facilitators).
Η ιστορία εν συντομία έχει ως εξής: οι «διευκολυντές» καθοδηγούν τα δάχτυλα ανθρώπων πάνω στο πληκτρολόγιο προκειμένου να τους βοηθήσουν να επικοινωνήσουν. Αρχικά η μέθοδος απευθύνεται σε ανθρώπους με κινητικές αναπηρίες, μέχρι που κάποιος (Douglas Bicklen) αποφασίζει να την εφαρμόσει και σε πάσχοντα από αυτισμό άτομα.
Τα αποτελέσματα δείχνουν όχι απλώς ελπιδοφόρα, είναι οι ανομολόγητοι πόθοι κάθε γονιού. Από μηνύματα τύπου «Μαμά, σ’ αγαπώ, λυπάμαι που ποτέ δεν είχα μπορέσει να σου το πω» μέχρι διαφαινόμενες προοπτικές για ακαδημαϊκή καριέρα-συνοδεία πάντα του «διευκολυντή». Άπαντες ευχαριστημένοι, μέχρι που τα παιδιά αρχίζουν να πληκτρολογούν (μέσω του διευκολυντή) κατηγορίες για σεξουαλική κακοποίηση τους από τους γονείς ή/και το φιλικό-συγγενικό περιβάλλον.
Πλήθος οικογενειών σύρονται στα δικαστήρια. Όπως θα εξηγήσει ο Σερμερ παρακάτω στο «βρόχο ανάδρασης», τις διαδόσεις και κατηγορίες ακολουθεί ο διασυρμός των κατηγορούμενων. Εν συνεχεία επιστήμονες και αρχές εκφράζουν σκεπτικισμό και διερευνούν, οπότε οι κατήγοροι γίνονται κατηγορούμενοι. Επιστημονικά πειράματα (διπλά τυφλά παράθυρα-έλεγχος στοιχείων που δεν γνωρίζει ο διευκολυντής και αναμένεται να γνωρίζει το αυτιστικό άτομο και στοιχείων που γνωρίζει ο διευκολυντής αλλά όχι ο διευκολυνόμενος) κατέδειξαν το φιάσκο της συγκεκριμένης υπόθεσης.
Τα διάβαζα όλα αυτά μακάρια, κοίτα τι γινόταν στα εξωτικά 90s, όταν είδα το χτεσινό άρθρο στο autismvox με ολόφρεσκες μαρτυρίες που εκμαιεύτηκαν μέσω facilitated communication. Πίσω ολοταχώς, έχει δίκιο ο Αθήναιος τώρα πια μπορούμε να περιμένουμε και την τοποθέτηση της δρος Δρούζα.
6 σχόλια:
Den 3erw mhpws prolaboume kai bgoume emeis sto mikroutsiko...
Για το facilitated communication ξέρω κυρίως όσα έχω δει σε γνωστή οικογένεια.
Δεν υπήρχαν εκεί θέματα σεξουαλικής κακοποίησης, υπήρχε όμως μια "προνομιακή" σχέση με τον "διευκολυντή", που "έβγαζε" από το παιδί πράγματα που δεν μπορούσε να "βγάλει" κανείς άλλος, σ' ένα κλίμα "ανάδυσης" του "φυσιολογικού" μέσα από την υποβοηθούμενη δακτυλογράφηση.
Δεν είμαι απλώς δύσπιστη, είμαι άπιστη σε κάτι τέτοια, προτιμώ το dry (και τρυφερό) χιούμορ της Charlotte Moore (George and Sam) που γράφει απλώς ότι δεν υπάρχει κάποιος μαγικός τρόπος με τον οποίο ένα "φυσιολογικό" παιδί θα ξεπηδήσει μέσα από καθέναν από τους δυο αυτιστικούς γιούς της, "they are autistic through and through".
Έχω δει όμως παιδιά που δεν μιλούν καθόλου ή μιλούν λίγο, που χρησιμοποιούν το γράψιμο (ή το δείξιμο εικόνων και φωτογραφιών) για να εξηγήσουν τί θέλουν ή δεν θέλουν, και το σύστημα δουλεύει μια χαρά. Στις περιπτώσεις αυτές όμως, δεν υπάρχει προνομιακή σχέση με κανέναν, το παιδί έμαθε σιγά-σιγά να χρησιμοποιεί αυτόν τον τρόπο με όσους ασχολούνται μαζί του.
Κοίτα τώρα σύμπτωση, χθες διάβασα το "ποιος σκότωσε το σκύλο τα μεσάνυχτα", άσχετο θα μου πεις πάλι.
Α και τώρα που είπα άσχετο, επειδή έχω και μια ηλικιά και δεν μπορώ να κατηφορίσω στο αμέσως παρακάτω ποστ, εμένα μια χαρά ως επιστημονικό υπόβαθρο μου έκατσαν τα περί αυτισμού και εμβολίων ΄(συγκεκριμένα εμβολίου ιλαράς), καθότι έχω μια απώθηση να το πω, μια δεισιδαιμονία να το πω, να το πω, να το πω!!!!! και μια ασχετωσύνη να το πω εάν θέλεις, με τα εμβόλια και έτσι αφού εμβολιαστήκαμε δις ως οφείλαμε ως γονείς για ιλαρά, δεν κάναμε το επαναληπτικό, έτσι για να έχουν και μια ισορροπία, οι φόβοι μας και οι φόβοι τους.
Καλή σας μέρα και αυτό είναι σχετικό και πάω να συνεχίσω τη "κόψη του ξυραφιού" (του ιδίου). Αυτό τον καιρό μόνο ανάλαφρα παιδικά αναγνώσματα μπορώ να αντέξω, ά και ένθετα εφημερίδων για χριστουγεννιάτικα μενού, αφού ακόμα θέλω να ελπίζω ότι όχι μόνο θα φτιάξω κάτι από τα προτεινόμενα, αλλά θα τα φάνε και οι 14εις που παραδοσιακά τρώνε στο οικογενειακό μας τραπέζι. Η καρδούλα μου το ξέρει τι τράβηξα μέχρι να αποδεχθούν το γλυκόξυνο χοιρινό, το οποίο βέβαια συνεχίζουν να το τρώνε με συνοδευτικό αρνίσια παϊδάκια ψημένα στα κάρβουνα, αλλά όλα επιτρέπονται για να κρατηθεί μια οικογένεια ενωμένη. Τα δαμάσκηνα πάλι ή τα ξερά ροδάκινα μόνο επειδή τους έχω πει ότι είναι είδος πατάτας ζαρωμένης τα αποδέχονται στη πιατέλα σαν ντεκόρ βέβαια... Ευτυχώς έχω τη Νάσια γκουρμέ άτομο φύσει και θέσει ή τελείως ζαβό και πιστεύει τα περί πατάτας και τα τρώει, που μάλλον το δεύτερο συμβαίνει αφού έχει ρωτήσει "μαμά άμα τις τηγάνιζες μήπως θα ξεζάρωναν;;"
Εάν δεν σας χαιρέτησα
καλό υπόλοιπο μέρας
Αpo dear, νομίζω ήρθε η ώρα για facilitated communication με τη θεία Μαρ.
Αθανασία, ως συνήθως συμφωνώ μαζί σου, θα γκουγκλίσω τώρα αυτή τη Σαρλότ που γράφεις να δω περί τίνος πρόκειται. Η μέθοδος των εικόνων, ακριβώς όπως λες, είναι μια μέθοδος ελέγξιμη και γενικευμένη.
Νερίνα, πάω να ξαναδιαβάσω για να καταλάβω ποιος έκανε το εμβόλιο και ποιος όχι-για να τον αποφύγω. Τραπέζι θα 'χουμε κι εμείς οσονούπω και θα τοποθετηθώ πάνω στον υπόλοιπο χείμαρρο εν ευθέτω χρόνω.
Ακόμα να ξυπνήσεις, μάνα με δύο παιδιά;;;;
Καλή σας μέρα κυρία μου
Φυσικά κ έχω ξυπνήσει, ένα refresh away είναι το καινούριο μού πόνημα. Καλημέρα, φιλτάτη.
Δημοσίευση σχολίου