Γιατρέ μου, με κόλλησε το τέκνο?

(ή με κατηράσθη η butterfly που ΄λεγε ότι 4 μέρες χωρίς δουλειά είναι κακές μέρες, δε βρίσκω άλλη εξήγηση).

Δε δουλεύω αυτές τις μέρες λόγω απεργίας.

Χτες πήρα το αυτοκίνητο, πήγα και χαζολόγησα μια ώρα στο R&D τμήμα μας που είναι ανοιχτό, μού ‘μενε το αυτοκίνητο στην επιστροφή, σταματούσα 5’ και ξανάπαιρνε, πήρα κλήση, γύρισα.

Είμαι σπίτι, τρώω, μαγειρεύω μη βρώσιμα φαγητά, δίνω φακές στο Ρίκο, σκουπίζω και ξαναδίνω, τσιμπάω κάτι, έχω αλλάξει δέρμα στο μικρό από το βούρτσισμα (Wilbarger γαρ), παίζουμε ηχητικό λότο, κάτι μασουλάω ενδιάμεσα, παίζουμε κρυμμένα πράγματα στο σακούλι, «δουλεύει μόνος του», έχω πλαστικοποιήσει το μισό Αμαζόνιο σε ανεξάρτητες εργασίες, διαβάζω χωρίς κέφι ένα καλό αστυνομικό, αλλά το βασικό είναι: θέλω πίσω όσο τίποτα τη ρουτίνα μου. Είναι αυτισμός?