Streaking σημαίνει ότι γδύνεσαι και διασχίζεις γυμνός ένα δημόσιο χώρο, τραβώντας την προσοχή των παριστάμενων.
 | Στη φωτο ο Ρίκος παρακολουθεί εκστατικός κάτι κεράκια sparkle. Πρόκειται για προϊόν μιας εταιρείας που τραβήξαμε από την αφάνεια και σίγουρα δώσαμε ώθηση στη μετοχή της αγοράζοντας μια περίοδο μέχρι και 3 κουτιά ημερησίως. |
 | Στη δεύτερη ο Ρίκος κάθεται με τα άλλα παιδιά στο νηπιαγωγείο. Σε λίγο θα βγει η τούρτα για τα γενέθλια ενός κοριτσιού. Ο Ρίκος ξέρει ότι γενέθλια ίσον κεριά και κεριά ίσον sparkle. Είναι από τις λίγες στιγμές που ο μικρός κάθεται με τη λοιπή κομπανία. |
 | Βγαίνει η τούρτα και τα κεριά είναι συμβατικά! Ο Ρίκος απογοητεύεται και διαλέγει έναν πρωτότυπο και εντελώς καινούριο τρόπο για να διαμαρτυρηθεί, το streaking μπήκε στη ζωή μας. |
Και τώρα το αναπόφευκτο σοβαρό κομμάτι: η πρώτη δυνατή εικόνα που είχα από τον αυτισμό ήταν ενώ καθόμουν και περίμενα το Ρίκο να τελειώσει ένα μάθημα. Ήταν οι πρώτες μέρες μετά τη διάγνωση. Περιμέναμε στην αίθουσα αναμονής, μια κυρία που φρόντιζε ένα 10χρονο αγόρι, το εν λόγω αγόρι κι εγώ. Ξαφνικά ο μικρός άρχισε να γδύνεται επιτόπου, ήθελε τουαλέτα. Τότε πρωτομάθαινα τα του φάσματος, τα ελλείμματα κοινωνικής συμπεριφοράς και η εικόνα ενός όμορφου αγοριού που χωρίς να πει λέξη απλώς αρχίζει να γδύνεται μέσα στο χωλλ με είχε πραγματικά συντρίψει, θυμάμαι ότι βγήκα στο μπαλκόνι κι έκλαιγα (ε μπιτ παθέτικ, που λένε κ στο χωριό μου).
2-3 χρόνια μετά συνειδητοποιώ πόσο πιο ψύχραιμα αντιμετωπίζει κανείς την κατάσταση. Είπαμε με τη συνοδό να μην κάνουμε τις αποκαλυπτικές πόζες του μικρού μεγάλο θέμα, γιατί στην προκειμένη περίπτωση πρόκειται μάλλον για συμπεριφορά προκλητική. Νομίζω ότι ο Ρίκος την εφαρμόζει επειδή τραβάει έτσι την προσοχή των υπόλοιπων παιδιών και φέρνει σε δύσκολη θέση τη συνοδό, όπως κάνει κι ένας συνειδητοποιημένος streaker δηλαδή.
13 σχόλια:
Αν κατάλαβα καλά, ο Ρίκο το έκανε σαν ένδειξη διαμαρτυρίας... γιούρια κομαντάτε-Ρίκο!
ΥΓ. Άφωνη από το σοβαρό κομμάτι.
πρεπει να μιλησουμε απο το τηλ για να σου πω σχετικα με αυτο
Mamma, ναι, η επανάσταση άρχισε και άρχισε από ένα νηπιαγωγείο του Γαλατσίου.
Μαρία, να μιλήσουμε :-)
Κάπως έπρεπε να διαμαρτυρηθεί το τέκνον.Που ακούστηκε παιδκή τούρτα χωρίς sparkle κεράκια;;;Δηλαδή δε κατάλαβα...απλά ο Ρίκος έκανε πράξη αυτό που εμείς ως "κότες" μόνο στα λόγια μένουμε ..."ΕΧΩ ΒΓΕΙ ΑΠΟ ΤΑ ΡΟΥΧΑ ΜΟΥ"!!!
Οσον αφορά στο σοβαρό κομμάτι του ποστ,έχω να πω,πως καθένα από τα παιδιά μας,είχε και έχει το δικό του τρόπο διαμαρτυρίας προς κάτι που τον/την ενοχλεί.Ο Τεό κατά καιρούς κοπάναγε τη κεφάλα του στο πάτωμα (ως όψιμος ραββίνος στο Τείχος των Δακρύων),πάντα βέβαια με ελγχόμενη δύναμη,αλλά με πολύ "πειστικό" θόρυβο.
Απίστευτος!!! Τι να πω, παρηγορήσου με τη σκέψη ότι φίλος που σπούδαζε στην Οξφόρδη μου έλεγε ότι το φαινόμενο ήταν σύνηθες μεταξύ αγχωμένων φοιτητών. Τουλάχιστον ο Ρίκος είναι κλασάτος εκκεντρικός δηλαδή.
Νομίζω καλά κάνετε και δεν του δίνετε μεγάλη σημασία. Εγώ μικρή είχα γυρίσει από το νηπιαγωγείο και είχα ανακοινώσει στον παππού μου πασιχαρής ότι "είναι πολύ μεγάλος μαλάκας", και το να μη μου δώσουν σημασία ήταν καλό, γιατί το ξέχασα σύντομα (αν και δεν ξέρω πόσο εύκολο του ήταν να μου απαντήσει τότε "Καλά, πουλάκι μου.").
Φιλάκια και καλή σας μέρα, you´ve come a long way!
Butterfly,εγώ έκανα το ίδιο ακριβώς στην δευτέρα δημοτικού αποκαλώντας συνεχώς τον πατέρα μου έτσι επί 3ήμερο συνεχώς.Η αντίδρασή του ήταν τόσο παθητική,που τελικά εξοργίστηκα εγώ γιατί δεν τασαντιζόταν εκείνος!!!!
Gasbird, χαχα, μού είχε διαφύγει η κυριολεξία και η σημειολογία του τσιτσιδώματος, δίκιο!
Butterfly, το ΄χω κάνει κι εγώ με άλλη λέξη, πολύ κακή εμπειρία γιατί μού ζήτησαν το το εξηγήσω κλπ κλπ.
Το παιδί έχει πιάσει το νόημα, λοιπόν! Μόνο πρόσεχέ τον. Φαίνεται το επαναστατικό γονίδιο είναι πολύ δυνατό. Φαντάζεσαι να αποφασίσει να ασχοληθεί με την πολιτική; Από απογοήτευση σε απογοήτευση θα οδηγείται, λες να πιάσει τα γιαούρτια (όπως θα θέλαμε να κάνουμε πολλοί απο μας); Πάντως, μη σε προβληματίζει και πολύ: ο δικός μου ο γιος (σχεδόν τριών και δεν είναι στο φάσμα) εχτές που είχαμε πάει σε ένα φιλικό σπίτι με κήπο και ήθελε να κάνει τσίσα, κατέβασε ψύχραιμα και περήφανα το παντελόνι του και κατούρησε μέσα σε μια γλάστρα! Στη δική μου αντίδραση "μωρό μου, τι κάνεις, δεν κάνουμε τσίσα στις γλάστρες κλπ" απάντησε "Μαμά, δεν είχε λουλούδια μέσα"! Την καλημέρα μας.
:)
Δύσκολες στιγμές, όχι πάντα εύκολη η εξήγηση του τί ακριβώς΄συμβαίνει από "κάτω".
Ποτέ δεν πείστηκα εντελώς για το "χειριοτικό" κίνητρο. 'Εχω συχνά την εντύπωση ότι σε κάτι τέτοια (γδύισμο και άλλα παρόμοια) [συν]υπάρχει μια γνήσια ανάγκη "απελευθέρωσης" από την πίεση (γενικώς, άρα και των ρούχων), αν κι η λέξη "απελευθέρωση" πάλι μπερδεύει, μοιάζει λίγο "ιδεολογική" (εννοώ κάτι πολύ πιό άμεσο). Συντελεί κι η πλήρης απουσία ντροπής για το σώμα, που νομίζω χαρακτηρίζει τα περισσότερα παιδιά με αυτισμό.
Καλή Κυριακή, επιστρέφω το βραδυ :)
μαρία-μαρία θα σε παρακαλούσε να μοιραστείς και μαζί μας την εμπειρία που κατάλαβα ότι είχες και πιθανών να έχεις και την λύση στο θέμα .
Μας αφορά όλους!!!
Αλλώστε "εκεί που είσαι θα έρθω"!!!τουλάχιστον να ξέρω!!!
Αγγελική
Elf, τετραπέρατος ο μικρός :-), βρες απάντηση που να μη μπάζει νερά τώρα.
Νερίνα, :-). (άσχετο Νερίνα, αλλά με σένα μπορώ να το μοιραστώ, δεν είναι καταπληκτικό το τραγούδι του Morissey, το that's how people grow up?, το 'χω ακούσει 200 φορές από το πρωί)
Αθανασία, διαβάζω ένα βιβλίο που αναφέρει τον Πήτερ, το άγριο αγόρι του Ανόβερου και εικάζει ότι ήταν αυτιστικός. Λέει για τον Πήτερ πόσο δεν ανεχόταν ρούχα πάνω του, ίσως είναι κι αισθητηριακής φύσεως το θέμα. Καλώς να επιστρέψεις :-).
Angela, καλημέρα κ φιλιά στον κούκλο.
Angela , για το θεμα αυτο θα δημοσιευσω σχετικο κειμενο στο μπλογκακι μου μεσα στην εβδομαδα
Δημοσίευση σχολίου