Υπάρχει ένα συμπαθέστατο ισπανικό θριλεράκι, η Κλάρα στο μισοσκόταδο, ενός-τι άλλο, ψυχιάτρου-του Σομόθα. Σε μια κοινωνία του μέλλοντος λοιπόν, δείχνει να χρησιμοποιούν ανθρώπους σαν έπιπλα, ανθρώπους τραπεζάκια, λαμπατέρ κλπ.
Μια ερώτηση των παιδοψυχιάτρων στη φάση της διάγνωσης του αυτισμού είναι: σε χρησιμοποιεί το παιδί σου σαν εργαλείο για να ικανοποιήσει τις ανάγκες του, πχ πιάνει το χέρι σου και το κατευθύνει προς το αντικείμενο που θέλει να πιάσει?
Εδώ και δυο-τρεις μέρες παριστάνουμε τις ανθρώπινες κεκλιμένες επιφάνειες για το Ρίκο. Κάθομαι στη Ερέτρια ακίνητη και διαβάζω κι ο Ρίκος ρίχνει από τα λυγισμένα χεροπόδαρά μου φύλλα και πετραδάκια. Αν εξαιρέσουμε το ενοχλητικό γαργαλητό, εφόσον δεν το έχει επιχειρήσει με σκαθάρια και μπορώ ταυτόχρονα να διαβάζω δεν υπάρχει πρόβλημα. Στη φωτο το έτερο τέκνο εκτελεί χρέη ανθρώπου-τσουλήθρας για τα φύλλα της ελιάς.
7 σχόλια:
ενδιαφέρον άρθρο
Ειναι η ανακαλυψη των φυσικων φαινομενων(λεω εγω με βαση αυτα που ξερω απο τον Παυλο),αν αργοτερα ανακαλυψει και την πτωση του νερου-ροη νερου ,να μη σου φανει περιεργο.Εμεις καποτε ειχαμε και συνοδευτικες ερωτησεις του τυπου "γιατι μαμα οταν αφηνω τη χαρτοπετσετα απο μπαλκονι πεφτει κατω στο ισογειο και δεν σπαει ενω οταν αφηνω τη γλαστρα σπαει;"
ΥΓ καποτε ειχε αρχισει και ο Παυλος, με τα αθωα....φυλλα.Τωρα δεν εχουμε καθολου φυτα.
Γλυκούλι μου φαίνεται!
Μου θύμισε γιαπωνέζικη διαφήμιση, την οποία δεν μπόρεσα να βρω στο youtube τώρα και περιγράφω. Εξαντλημένος Ιάπωνας κάθεται σε καφετέρια με την όμορφη περιποιημένη κοπέλα του. Αυτή του λέει ότι νιώθει μακριά του, στο οποίο σημείο ο τύπος της πιάνει το χέρι. Πέφτει ρομαντική μουσική, αυτή τον κοιτάει στα μάτια, και στη συνέχεια ο τύπος κοιτάζοντας μέσα απ'αυτήν αρχίζει να χρησιμοποιεί το χέρι της σαν ποντίκι, κάνοντας κλικ-κλικ και κοπανώντας το στο τραπέζι. Η διαφήμιση λήγει με "Too much work?", και είναι για κάποιο δυναμωτικό.
Και η διαφήμιση αντιγράφει τη ζωή.:)
Καλημέρα!
Το κεκλιμένο επίπεδο των ποδιών ή της πλάτης, το χέρι της μαμάς (ή όποιου άλλου μεγάλου) που βασικά προορίζεται για να βοηθάει, το χέρι που με τραβάει για να στέκομαι εκεί που βολεύει ή για να πιάσω το αντικείμενο της επιθυμίας που μοιάζει να αντιστέκεται.
Συχνότατα αναγκαίο, ενίοτε χαριτωμένο, ενίοτε κουραστικό, ενίοτε εκνευριστικό (όταν παρεμβάλλεται με το βιβλίο ή την εφημερίδα μου ή με τη μπουκιά που θέλω να φάω ανενόχλητη).
Όσο το σκέφτομαι, μεταξύ άλλων που μου έμαθε η Χριστίνα, μου έμαθε να ξεχωρίζω πότε και γιατί δέχομαι να με χρησιμοποιούν ως εργαλείο...
Καλημέρα μας :)
".....Όσο το σκέφτομαι, μεταξύ άλλων που μου έμαθε η Χριστίνα, μου έμαθε να ξεχωρίζω πότε και γιατί δέχομαι να με χρησιμοποιούν ως εργαλείο... "
και ποιοι φαντάζομαι...
Κατά τα άλλα καλύτερα ως τσουλήθρα παρά ως στόχο Μαριλένα μου (τι να πει ο έρμος ο πατέρας που περνάει και το τάραχο των μπαλλακίων)
Καλό μας μεσημέρι
Κάθε φορά που μπαίνω στο μπλογκ σου, Μαριλενάκι, μου 'ρχεται να αυτομαστιγωθώ. Πότε προλαβαίνεις και τα κάνεις όλα αυτά; Μα "με δύο παιδιά"; Εγώ τον Τατσόπουλο διαβάζω εδώ και ένα μήνα και τον τελείωσα μόλις χθες - χάλια, παρεπιπτόντως, πολύ βαρετό, μάλλον γι αυτό έκανα έναν μήνα να το διαβάσω. Καλησπέρα!
Neoinileias, μα φυσικά!
Μαρία, ωραίες ερωτήσεις, πολύ ωραίες.
Butterfly, φοβερή διαφήμιση αλλά ακόμα καλύτερη περιγραφή!
Αθανασία, ως συνήθως σχόλιο έτη φωτός καλύτερο του ποστ :-).
Φωτούλα, είναι αλήθεια ότι σ' αυτό είμαι πιο τυχερή, αλλά το παιδί έχει ταυτίσει το διάβασμα με μένα. Μου λέει κιόλας "εσύ, διάβαζε, εγώ κόβω φύλλα". Έκαστος εφ' ω ετάχθη.
Ελένη, δεν κάνω κ τίποτα άλλο, υπόψιν. Ευχαριστώ για τη συμβουλή :-).
Δημοσίευση σχολίου