 |
Το σκεπτικό με το βιβλίο που έχει απορροφήσει το μικρό είναι το εξής: με ένα μαρκαδόρο ζωγραφίζεις πάνω από το χνάρι διάφορα (αριθμούς, σχήματα, γράμματα) και μ’ ένα απλό χαρτί τα σβήνεις. Η προσφιλής τακτική είναι: ακολουθώ σωστά το χνάρι και μετά περνάω με το μαρκαδόρο τα πάντα (paint it black). Ο μαρκαδόρος μεταφέρεται εν συνεχεία παντού, χέρια, ρούχα, τοίχος. |
 | Δαχτυλομπογιές και το σκυλί του πολέμου. Παλιότερα είχε θέμα αισθητηριακής αμυντικότητας και σιχαινόταν να βουτάει το δάχτυλο στις δαχτυλομπογιές. Τώρα αλείφεται και κάνει κι αυτό το αηδιαστικό κλιτς κλιτς ανοιγοκλείνοντας τα δάχτυλα. |
 | Επίσης βάφοει μούρη, εξού και το τρελό κέφι. Σε δεύτερο πλάνο η σπουδή: " πουαντισμός και τοίχος". |
ΤΙ ΜΑΘΑΜΕ?
-
δημοσιεύω σημερα , η αναρτηση γραφτηκε το 2017
εχουμε περάσει πια μια δεκαετία που ζούμε με τον αυτισμό.
Τον μαθαίνουμε κάθε μέρα.
συχνές οι απογοητέυσε...
Πριν από 2 χρόνια
17 σχόλια:
Λοιπόν, εν μέρει άσχετο σχόλιο, αλλά το σκέφτηκα αμέσως όταν είδα την τελευταία (υπέροχη) φωτογραφία του Θόδωρου.
Ο old boy στο "Το ύψιλον του Ντραγκάο" περιγράφει την έκσταση σ' αγώνα ποδοσφαίρου.
Πριν από αρκετούς μήνες είχαμε πάει σ' ένα κλαμπ που έπαιζε drum ´n´bass. Δεν το απολαμβάνω τελείως σε τέτοια μέρη, βασικά γιατί δεν μπορώ να αφήσω τον εαυτό μου τόσο ελεύθερο (τα χρόνια του μπαλέτου άλλωστε δεν βοηθούν προς αυτή την κατεύθυνση). Τότε είχα σκεφτεί πως αν υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που θα απολάμβαναν αυτή την πολύ ρυθμική μουσική με τα μπάσα με την ψυχή τους, είναι σίγουρα οι αυτιστικοί - ακριβώς γιατί νιώθουν τόσο έντονα το ρυθμό στο σώμα τους και γιατί δεν τους νοιάζουν οι γύρω.
Δεν θέλω σίγουρα να εξιδανικεύω τον αυτισμό λέγοντας ότι οι αυτιστικοί είναι πιο ελεύθεροι από μας κτλ, αλλά πραγματικά πιστεύω ότι αυτή η έκσταση που νιώθουν και η πλήρης απόλαυση της στιγμής είναι ένα από τα μαγικά χαρακτηριστικά τους, που λίγοι από μας τους υπόλοιπους καταφέρνουν να διατηρήσουν.
Καλημέρα! :)
Επίσης θα ήθελα περισσότερες πληροφορίες για το "θέμα αισθητηριακής αμυντικότητας". Υποψιάζομαι ότι θα είναι χρήσιμο χαρτί την επόμενη φορά που θα μου ζητηθεί να βγάλω ημιθανή (πολύ ωραία λέξη για την κατάστασή τους) λαχανικά απ'το πίσω μέρος του συρταριού του ψυγείου.
Ευχαριστώ.
Καλημέρα Μαριλενάκι και πεταλουδίτσα(εκείνο το ημιθανή λαχανικά, ρεαλιστικότατο και γνωστό), κούκλος ο Θοδωρής χαμογελαστός και πουαντιγισμένος, γιαβρί μοναχό, φτου σκόρδα του!
Από τις ωραιότερες φωτογραφίες Ρίκου! :)
Η Χριστίνα, όταν ήταν πολύ μικρή και πολύ έντονα συτιστική, είχε απώθηση για κάθε είδους μπογιές (περιφερόταν όσο ζωγράφιζα εγώ, προσπαθώντας να την παρακινήσω), και μια εντελώς "αποσυρμένη" αίσθηση της μουσικής (έμπαινε μέσα στη μουσική σαν να μην είχε απολύτως καμιά αίσθηση του έξω κόσμου). Αργότερα, έδειξε μεγάλο ενδιαφέρον και τρομερή χαρά με τις μπογιές (όχι τόσο με τις δαχτυλομπογιές, όσο με τις τέμπερες-κλατς το σωληνάριο, μπογιά παντού). Την ίδια εποχή άκουγε μουσική πολύ, μα πολύ δυνατά, τόσο που τα μπάσα τα άκουγα κατ' ευθείαν στο στομάχι μου. Σήμερα, το ενδιαφέρον για τις μπογιές έχει περιοριστεί (μάλλον προτιμά να βλέπει τί φτιάχνει ένας άλλος, διστακτικά βάζει κι αυτή μια μολυβιά) και μουσική δεν ακούει πιά ούτε τόσο πολύ ούτε τόσο δυνατά.
Εξελικτικά, η συνολική σημερινή της κατάσταση είναι ονειρώδης σε σχέση με την πολύ-πολύ δύσκολη εποχή ως το τέλος της εφηβείας (περίπου 20 χρόνια, συνολικά). Αλλά μου λείπει (αχαριστία...) η χαρά με τις μπογιές (όχι, τα μπάσα δεν τα νοσταλγώ καθόλου). :)
τι πολύχρωμος κουκλο-Θόδωρος είναι αυτός!
ΥΓ θέλω κι εγω να ζωγραφίσω παρέα με το Ρίκο :)
Butterfly, η Ντόνα Ταρτ μου αρέσει πολύ, από τους ανθρώπους που γκουγκλίζω πότε πότε να δω αν έβγαλε καινούριο βιβλίο. Ούτε εγώ είμαι της εξιδανίκευσης αλλά αυτό που λες περί ελευθερίας και χαράς ισχύει.
Πλαστικά γάντια είναι η απάντηση στο βήτον (Ακρίτα το βήτον, όχι δικό μου).
Ρουλάκι μου, σ' ευχαριστώ πάρα μα πάρα πολύ κ σε φιλώ.
Αθανασία, όλοι μεγαλώνουμε, οι αυτιστικοί κι ο Σον ωριμάζουν :-).
Μαγισσά μας, κοπιάστε. Σ' ένα παραμύθι του Ροντάρι είχε το μέγαρο που πήγαινες για να σπάσεις γυάλινα κ να εκτονωθείς, στο δικό μας σπίτι το αυτό ισχύει για τη ζωγραφική.
Εμείς προσφέρουμε και γυάλινα για σπάσιμο, η ειδικότης μας. Το παραμύθι γίνεται πραγματικότητα. :)
[Την τάπωσα τώρα...] :)
Κοίτα φίλε μου, μετά τους θεσ/νικιούς που σήκωσαν κεφάλι κ θέλουν αυτοδιάθεση, τώρα κι η Αθανασία χτυπάει την προσφορά μου στη φιλοξενούμενη!
Μάγισσα, πάρτε θέση ά-με-σα!
@athanasia
Αθανασία πάντα δικιά μας ήταν.
@butterfly
H "αισθητηριακής αμυντικότητας" δεν είναι νομικό τερτίπι για την ανυπακοή σε ρηττές εντολές του refrigerator admin.
@marilena
Ζήλια ψώρα....Έσκασες με την Θεσαλλλονίκη.
@marilena 2
Ομερτα ή Ομελέτα
Είπε κανείς τίποτα για τη Σαλλλλλλονίκιους και την τάση τους για αυτοδιάθεση, φευγιό ρε παιδί;)
Για να κάτσουμε καλλλλλλά λλλλλέι το Ρουλλλλλιώ
γουσταρω φωτο με μυτουλα -κλοουν και τοιχο μπλε μαρε.
Ρουλλλα , καθομαι καλλλα αφου.
Λίγο έλειψα και κάναν απόβαση οι θεσ/νικείς! Και να πεις ότι δεν τους ήξερα..
Εγώ όταν απελπίστηκα αγόρασα στρατσόχαρτο σε χιλιόμετρα το άπλωσα στο μπαλκόνι, πήρα και χρώματα σε πεντάκιλα, έδωσα και από ένα πινέλλο στην κάθε μια και ησύχασα.
Βέβαια μια απογοήτευση την έφαγα, αφού το ομολογώ ως ψώνιο είχα την ελπίδα ότι θα ανακάλυπτα ένα ζωγράφο στην οικογένεια, αλλά το μόνο που κατάφερα ήταν να κάνω το μπαλκόνι μπάχαλο εκείνο το καλοκαίρι και να συμμετέχω σε κριτικές επιτροπές (τους ενός μέλους) για το ποια έφτιαχνε το πιο σιχαμερό χρώμα, με διαλόγους "μαμά ή θεία (ανάλογα ποιο μίλαγε) κοίτα εφτιαξα ένα χρώμα ίδιο με εκείνο όταν είχα πάθει μια γαστρεντερίτιδα στο παιδικό κ.λ.π.", κορίτσια σου λένε μετά ευαίσθητες ψυχές...
Υπέροχος ο Θοδωρής άψογοι οι τοίχοι
Καλό μας βράδυ
Φωτούλα, νομίζω ότι θα κάνανε καλή παρέα τα σκ@τόπαιδα ημών-εσύ την ξεκίνησες την εσχατολογία!
Κατά καιρούς έχω διάφορες πρωτότυπες ιδέες [που αν τις πραγματοποιούσα θα με έκαναν πλούσια].
Μια από αυτές ήταν να ανοίξω μαγαζί που στο έμπα ο πελάτης θα εφοδιαζόταν μια βαριοπούλα... θα έσπαγε ότι είχε ανάγκη και στο έβγα θα πλήρωνε το λογαριασμό.
Βλέπω πως το μαγαζί υπάρχει ήδη [δαχτυλομπογιές "all over"] και βρίσκεται μάλιστα εντός Αττικής. Κι αν κατάλαβα καλά :) έχει και υποκατάστημα ["γυαλικά σε πολλά μικρά τεμάχια" :)]
Καλημέρα στην παρέα!
ΥΓ. απίθανος ο Θόδωρος στην τελευταία φωτογραφία... τελικά πρέπει να φέρουμε τα τέκνα μας σε επαφή... θα ΜΟΥ κάνει καλό [θα με χαλαρώσει].
Δημοσίευση σχολίου