Τονώνοντας τις τελευταίες μέρες την ημεδαπή και ξένη οικονομία: στρώματα μπλε προκειμένου να καθόμαστε στο πάτωμα (αν και σύμφωνα με το Ρίκο, τίποτα δεν είναι σαν τα χαλιά), ανεμόσκαλα που θα κρεμαστεί από το ταβάνι όταν πάρω την κούνια που επίσης θα κρεμαστεί από το ταβάνι, πράσινος κύλινδρος φουσκωτός, βιβλία, βιβλία, βιβλία (για τα 4 τελευταία ιδέ σχετική φώτο).
Και μετά διαβάζω αυτό από τα Νέα: «Οι άνθρωποι, υποστηρίζουν οι ειδικοί, διαπιστώνουν διαρκώς ότι τα σπίτια τους είναι γεμάτα αντικείμενα, αλλά οι ζωές τους είναι γεμάτες υποσχέσεις που δεν έγιναν πραγματικότητα...». Εν προκειμένω-γιατί ακούγεται πολύ μελοδραματικό το άνω-η υπόσχεση αφορά ελεύθερο χρόνο για μένα και χρόνο για μένα και το Ρίκο.
ΥΓ. Δεν ξέρω αν φταίει αποκλειστικά η ζέστη αλλά νιώθω σαν αυτό που περιέγραφε ο Μπόρχες ως golem, με κινητοποιούν οι λέξεις «πηγαίνω δουλειά», «μάθημα Θόδωρου», «κολυμβητήριο» και άμα τη λήξει κάθε δραστηριότητας επιστρέφω στο κρεβάτι μου.
6 σχόλια:
Λοιπόν, το ξέρω ότι φαίνομαι πολύ της κουλτούρας τώρα κτλ κτλ κτλ, αλλά το διάβαζα μόλις σήμερα στο λεωφορείο το υπέροχο απόσπασμα από το (επίσης υπέροχο) Τέλος μίας Σχέσης του (επίσης υπέροχου, do you see the pattern?) Γκράχαμ Γκριν:
"I had never been in his study before: I had always been Sarah’s friend, and when I met Henry it was on Sarah’s territory, her haphazard living-room where nothing matched, nothing was period or planned, where everything seemed to belong to that very week because nothing was ever allowed to remain as a token of past taste or past sentiment. Everything was used there; just as in Henry’s study I now felt that very little had ever been used. I doubted whether the set of Gibbon had once been opened, and the set of Scott was only there because it had—probably— belonged to his father, like the bronze copy of the Discus Thrower. And yet he was happier in his unused room simply because it was his: his possession. I thought with bitterness and envy: if one possesses a thing securely, one need never use it."
Υ.Γ. δεν το πληκτρολόγησα όλο αυτό, ας είναι καλά το random extract του random house.
Καλή σου μέρα!
Ο ελεύθερος χρόνος είναι Η (κεφαλαίο, συνειδητά) υπόσχεση που αναμένεται {ακόμη...) να γίνει πραγματικότητα.
Τα ψώνια ακούγονται ωραία, αν μη τι άλλο αυτά που περιέγραψες διαλύουν ευχάριστα την εικόνα ενός τακτοποιημένου σπιτιού. Νομίζω, το αντίθετο από αυτό που μάλλον εννοεί το άρθρο των Νέων (αντί δηλαδή για μια σειρά από γκατζετάκια κουζίνας και καθιστικού και διακοσμητικούλια πάσης φύσεως που υποτίθεται προορίζονται να κάνουν τη ζωή πιό εύκολη και πιό ωραία).
Απόσπασμα Graham Green εξαιρετικό!
Καλημέρα! :)
είμαι διακοπές, καλά είναι (μάλλον)
να μου προσέχεις τον εαυτό σου
Καλά να περνάτε όλοι/ες σας
Φωτούλα, όταν λες διακοπές εννοείς ότι δουλεύεις στην εξοχή με άπειρα κοριτσάκια γύρω-γύρω? Αν ναι, θέλουμε ανταπόκριση, από τις κινηματογραφικές, ξέρεις εσύ.
Καλά να περνάς. :)
Butterfly, το ανησυχητικό pattern είναι που έτυχε να διαβάζουμε παρόμοια πράγματα :-).
Αθανασία, πού θα πάει, διακοπές έρχονται..Πώς περάσανε οι Ηρωδ(ε)ιάδες?
Φωτούλα, καλή ξεκούραση, αναμένουμε ανταπόκριση που λέει η Αθανασία!
Kαλημέρα!
Οι Ηρωδειάδες πέρασαν πολύ ωραία, η Ρενέ Φλέμινγκ ήταν εξαιρετική:
υπέροχη φωνή, εκφραστικότητα, πολύ ωραία σκηνική παρουσία -πολύ όμορφη και πολύ θηλυκή (ήτοι με πολλή χάρη κι ευαισθησία αλλά χωρίς ανόητη φιλαρέσκεια)- και πολύ ζεστός άνθρωπος (ανταποκρίθηκε στο θερμό χειροκρότημα με τρία μπις, τα οποία ήταν και δύσκολα και πολύ ωραία τραγουδισμένα).
Έχασες, ζήλευε! :)
Δημοσίευση σχολίου