τώρα και προσωπικά μέιλ εν είδει ποστ-ο εξευτελισμός σου να γίνει τέλειος ..
Καλοκαιρινά βιβλία για τον Αποστόλη, λοιπόν.
Αστυνομικά:
Μανκέλ- ό,τι πάρεις είναι πολύ καλό.
Φορμόλη: κάπου πήρε το μάτι μου ότι γυρίστηκε και ταινία, μάντεψε την εθνικότητα του συγγραφέα? Ισλανδός!
Αν και δεν έχω διαβάσει τον καινούριο Μάρκαρη ακόμα, νομίζω ότι για τον καλύτερο Έλληνα συγγραφέα μπορεί κανείς να βάλει άφοβα το χέρι του στη φωτιά και να τον συστήσει.
Επίσης παρότι ο Κούρτοβικ λέει ότι δεν υπάρχουν βιβλία για τις διακοπές, εγώ θα προσθέσω στη λίστα μερικά pageturners. Είναι από αυτά που όταν προτείνω στο σύζυγο εκνευρίζεται ότι είναι γραμμένα απευθείας για σενάρια, αλλά μια καλογραμμένη ιστορία για μένα δεν είναι καθόλου μα καθόλου μηδαμινή υπόθεση. Σε κάτι τέτοια ο Λιβάνης είναι μανούλα:
Ο κανόνας των τεσσάρων: λίγη λόξα να ΄χεις με τα campus novels σε κερδίζει. Επίσης όταν το διαβάσαμε μελαγχολήσαμε για τα έτη φωτός που χωρίζουν τα ελληνικά campus από τα μυθικά αμερικάνικα αντίστοιχα.
Η ερμηνευτική του φόνου: πολύ ζωντανή η περιγραφή της Νέας Υόρκης των αρχών του αιώνα.
Ο κύκλος του κακού: Ελλάδα-Ισλανδία συμμαχία, για άλλη μια φορά μέσα στο ίδιο ποστ!
Διάφορα:
Κουζίνα εμπιστευτικό, Άντονυ Μπουρνταίν: οι κουζίνες των εστιατορίων εκ των έσω, έχεις την αίσθηση ότι σε πάει βόλτα στα λημέρια του ο πιο αλητόβιος και ωραίος συμμαθητής σου.
Μόνος στο Βερολίνο: η ζωή στο Βερολίνο κατά το WWII από την πλευρά των Γερμανών, πάρα ωραίο βιβλίο.
Η ανήσυχη παρέα: ωραία-τρομαχτικά-διηγήματα από το Φουέντες.
Το άλικο και το λευκό: Μισέλ Φαμπέρ, το είχα πάρει γιατί είχα διαβάσει σε μια συνέντευξη του Ν.Γκιώνη ότι είναι ένα βιβλίο που θα ήθελε να έχει βγάλει η Πόλις. Δικαίως ζηλεύει.
Η υπέροχη αυτοβιογραφία του τουμπίστα Γιάννη Ζουγανέλη, Με δυο απλές γραμμές.
Αποστόλη, θα επανέλθω, καλοδεχούμενες οι όποιες προτάσεις.
6 σχόλια:
Συμφωνώ απόλυτα για τον Μάρκαρη, το τελευταίο δεν το έχω διαβάσει ακόμα ούτε εγώ αλλά είμαι σίγουρη ότι δεν θα μας απογοητεύσει. Μου αρέσει πολύ το αστυνομικό μυθιστόρημα αν και δεν υπάρχουν πολλοί καλοί εκπρόσωποί του, όσοι υπάρχουν τουλάχιστον σε άλλα είδη. Ο Πέτερ Χόε (Peter Hoeg) είναι μια καλή πρόταση για βιβλία με μυστήριο και ατμόσφαιρα αν και μερικές φορές παραείναι πολύπλοκος και δεν ξέρω τελικά αν τόσο μπέρδεμα βοηθάει ουσιαστικά τη ροή.
Καλό Σαββατοκύριακο!
Διόνα, Χόε: Σμίλλα, πολύ καλή, "η γυναίκα κι ο πίθηκος", ωραία ιδέα αλλά μάλλον δεν την αξιοποίησε πάααρα πολύ καλά, "κοντά στα όρια" το παράτησα, "το σιωπηλό κορίτσι" είναι καλό? Επίσης καλό ΣΚ :-)
O Μάρκαρης είναι στα άμεσα σχέδιά μου. Μαζί και μερικά που έχω αγοράσει και δεν έχω βρει καιρό να διαβάσω. Έχει δίκιο ο Κούρτοβικ, δεν υπάρχουν βιβλία για διακοπές, υπάρχουν διακοπές για βιβλία.
Παρασκευή σήμερα! Θέλω θάλασσα! Θα (που λέει κι η Holly). :)
Α, τι καλά Μαριλένα, κοντά στο βασιλικό (Αποστόλης) ποτίζεται κι η γλάστρα, ευχαριστούμε!
Χτες μόλις παρήγγειλα πάμφθηνα βιβλία used & new από το Amazon, προσέθεσα και Fallada και το ισλανδικό στη λίστα (καθώς Β' Παγκόσμιος Πόλεμος και Ισλανδία είναι πολύ αγαπημένα θέματα). Αν σου πω ότι ένας λόγος που ανυπομονώ να έρθω στην Ελλάδα αυτές τις μέρες είναι ο Μάρκαρης;
Φιλάκια και καλό ΣΚ, βιβλιοφάγε!
Μαριλένα, η Σμίλλα είναι η αγαπημένη μου και εξίσου μου άρεσε και η εκδοχή της ταινίας που ακολούθησε. Και ο πίθηκος μου άρεσε αρκετά, πολύ σουρεαλιστικό. Τα όρια δεν τα διάβασα, για να είμαι ειλικρινής με αποθάρρυνε η θεματολογία, δεν είχα το κουράγιο. Όσο για το σιωπηλό κορίτσι, το άφησα πολύ νωρίς παρόλο που δεν θέλω να αφήνω στη μέση βιβλία, ακόμα και αν δεν μου αρέσουν, αλλά δεν άντεξα. Θα ήθελα να το διαβάσει κάποιος για να μου πει αν καταλαβαίνει τίποτα. Ειλικρινά, προχωρούσα στις σελίδες και δεν καταλάβαινα... ντρέπομαι που το ομολογώ. Μου άρεσε όμως το Tales of the Night του ίδιου, δεν ξέρω αν έχει μεταφραστεί. Ολίγον βαρύ αλλά γενικά δεν πρέπει να είναι και πολύ χαρούμενος τύπος, συγγραφικά τουλάχιστον :)
Αθανασία, δε θέλω θάλασσα, θέλω να μην ξαναχτυπήσει το ρμδοτηλέφωνο.
Butterfly, WWII ναι, πολύ αγαπημένο θέμα, ψάχνω κάποιον να μου πει για τις ευμενίδες του Λίτελ διότι όλο αντικρουόμενες απόψεις διαβάζω.
Διόνα, σύμπλευση απόψεων διακρίνω για το Χόε. Με το Χόε και το Σομόθα διαπίστωσα ότι υπάρχουν συγγραφείς-ή αναγνώστριες-εντελώς απρόβλεπτοι, μπορεί να τύχει να σου αρέσει πολύ ένα βιβλίο τους και τα υπόλοιπα να είναι επιεικώς αδιάφορα.
Δημοσίευση σχολίου