Κυριακάτικες εφημερίδες:
Απόσπασμα από συνέντευξη του αθλητή των παραολυμπιακών Μάνου Μπόγδου στον Ταχυδρόμο: «Δε χρειάζεται σούπερ προσοχή ή ειδική μεταχείριση, αλλά ούτε και η πρόκληση του εύκολου συναισθήματος. Είμαστε αθλητές. Καθαρά, στεγνά και ψυχρά. Αθλητές-τίποτα άλλο.»
Το οποίο μου θυμίζει ένα άλλο απόσπασμα που πήρε το ματι μου: Βενιζέλος από τα πρακτικά της Βουλής για τη συζήτηση του νομοσχεδίου για την Ειδική Αγωγή : " Ήρθαν οι άνθρωποι αυτοί με το πόνο τους και με την εμπειρία τους κλπ", αναφερόμενος σε γονείς και φορείς εκπροσώπων των αναπήρων. Παραφράζοντας τον πρώτο, είμαστε πολίτες-τίποτα άλλο.
Κυριακάτικο Ε της Ελευθεροτυπίας, αφιέρωμα στην Παιδεία: ακόμα και στη συνέντευξη Στυλιανίδη, δεν υπάρχει η παραμικρή αναφορά στη ρημαδοειδική εκπαίδευση, παρότι είναι οι μέρες που περνάει από τη βουλή το σχετικό νομοσχέδιο. Φαντάζομαι ότι ο λόγος είναι κάτι παρόμοιο με το αποστομωτικό: «εδώ τα παιδάκια στην Αφρική δεν έχουν να φάνε, θα ασχολούμαστε με τα αδέσποτα?»
Και η απόλαυση του διημέρου:
Κοιμήθηκα χτες μετά τις 2.00 μέχρι να τελειώσω την υπέροχη Κλέφτρα της Σάρα Ουότερς. Κι εγώ που έλεγα ότι η καρδιά μου ανήκει στη Σούγκαρ του Φαμπέρ, ξετρελάθην με τη Μοντ και τη Σου-αλλά πρωτίστως με την ταλαντούχα Σάρα.
10 σχόλια:
Αυτή η αναμονή και η αμφιβολία πόσο με εκνευρίζουνννν!
Καλημέρα...
υγ. όλα οκ :))))
Βαγγελάκι, οι άνθρωποι δεν ήρθαν να σου πουν τον πόνο τους, αλλά τις ανάγκες τους.
Τον πόνο μας τον λέμε μεταξύ μας,στους φίλους μας, στους δικούς μας ανθρώπους.
Όσο για το πολίτες και τα αδέσποτα.. Χμ ? Άστο καλύτερα Δευτεριάτικα
Είναι σίγουρο ότι δεν διάβαζες κάτι σε Τσε το ΣΚ.
Καλή Εβδομάς φιλενάς.
Οι μούλοι μόνο να συλλυπούνται ξέρουν...πουλάει!
Για ζωντανούς μιλάμε ρε κουφάλες, ανθρώπους ζωντανούς!!!
Χτύπησες φλέβα, Μαριλενάκι
Για την αφρικανικη διασταση της κοινωνιας μας που μονο υποκριτικα ξερει (στο μεγαλυτερο ποσοστο) να βοηθαει, εχω μιλησει και τα ξερεις.Οσο για τα υπολοιπα ,θα τα πουμε συντομα
Μου είχε διαφύγει η συγκίνηση του κ. Βενιζέλου... Αυτή η ιστορία με τον πόνο μ' ενοχλεί γιατί ακριβώς υπογραμμίζει ότι δεν μιλούν για πολίτες με δικαιώματα και, επομένως, δίνουν ό,τι περισσεύει, αν περισσεύει. ΄
Στο πλαίσιο αυτής της αντίληψης μου φαίνεται ότι μετονομάστηκε και το Υπουργείο Πρόνοιας σε Υπουργείο Κοινωνικής Αλληλεγγύης. Η κοινωνική αλληλεγγύη είναι ωραίο πράγμα, αλλά υπάρχει (αν υπάρχει) χωρίς το κράτος. Δουλειά του κράτους δεν είναι να συντονίζει (?) τις ευαισθησίες των εθελοντών (το κάνουν κι από μόνοι τους), αλλά για να κάνει κάτι χρήσιμο με τους φόρους που πληρώνουμε όλοι μας, και οι έχοντες και οι μη έχοντες ανάγκη.
Καλή εβδομάδα, εις πείσμα... :)
Δεν μιλώ γιατί θα πώ πολλά και δεν κάνει.
Μόνο μια σημείωση μαριλένα. Το σημερινό post θα έπρεπε να έχει ετικέτα : εμείς ποτε θα οργανωθούμε.
Γιατί όσο είμαστε ........ τόσο θα μιλάμε για τον πόνο μας.
Mamma, ευχαριστούμε :-).
Ferrari, κι όμως χάζευα τη συνέντευξη του ντελ Τόρρο που υποδύεται τον Τσε. Εσύ μάλλον διάβαζες :-).
Ρουλάκι, μού χτυπάνε άσχημα αυτά, αλλά πρέπει να σημειώσω ότι καθόλη τη διάρκεια της συζήτησης ουδείς άλλος το ανέφερε.
Μαρία, το ξέρω, είναι ένα υπέροχο κείμενο.
Αθανασία, δεν την είχα σκεφτεί τη σημειολογία της μετονομασίας. Θα παρασύρουμε κ τη mamma να σηκώσουμε πανώ στο Ηρώδειο.
Houz, η επιθυμία υμών διαταγή ημών. Μπορείς να πεις όσα θέλεις :-).
Καλημέρα. Το μόνο πανώ που έχω σηκώσει τα τελευταία χρόνια ήταν στο γάμο ενός φίλου [πολύ free τύπος]. Το πανώ έγραφε
"Μητσάκο ζούμε
γαμπρούλη να σε δούμε"
και το συνοδεύσαμε με κόρνες γηπέδου:))))))))
Δε νομίζω πως έχετε κάτι τέτοιο στο μυαλό σας αγαπητή Μαριλένα:-P
Χαχαχα, mamma dearest, καταπληκτικό. Και στέλνω μέιλ πάραυτα να ενημερωθώ για την έξοδο.
Δημοσίευση σχολίου