Παλιά, όταν ήταν αρκετά δύσκολα, γυρνώντας από την Ερέτρια κοίταζα τα αυτοκίνητα γύρω μας και ευχόμουν να γινόταν κάτι και να ήμουν κάποια άλλη, σε ένα διαφορετικό αυτοκίνητο, κάποια που δε θα ξέρει τίποτα για όγκους, μαγνητικές κλπ.
Τώρα που τα πράγματα έχουν στρώσει, σκέφτομαι κάτι περίπου αντίστροφο: τι θα καταλάβαινε ένας άσχετος αν βρισκόταν στο δικό μας αυτοκίνητο σε μια τέτοια διαδρομή, τώρα που ο όγκος είναι ένα άγχος του παρελθόντος (στο οποίο έχουμε το νου μας) και ο αυτισμός είναι η καθημερινότητα.
Κάποια στιγμή κατά τη διάρκεια του ταξιδιού, ο Ρίκος θα ζητήσει ένα από τα cd του ή ένα συγκεκριμένο κομμάτι τους. «Μαμά, βάλε την κοκκινοσκουφίτσα 30 φορές και μετά τέλος». Όσο παίζει η Κοκκινοσκουφίτσα ο μετρητής πέφτει: «άλλες 29 φορές και μετά εσύ ακούς μουσική»-δίκαιος. Στο μεταξύ παρατηρεί τα δίδυμα φώτα των στύλων στο διαχωριστικό του δρόμου και αποφαίνεται: «το ένα δεν ανάβει, δεν ανάβει κανένα, ανάβουν και τα δυο».
Πότε πότε θα διακόψω το cd για να τον αναγκάσω να μού απαντήσει σε κάτι, άλλες φορές βοηθάω στην αντίστροφη μέτρηση κι ενίοτε εκστασιάζομαι με τα φώτα που ανάβουν ή δεν ανάβουν. Είναι σίγουρα μια από τις πιο περίεργες συζητήσεις που λαμβάνουν χώρα στην Εθνική.
13 σχόλια:
Σχετικό-άσχετο.
Ένα από τα πράγματα που με ενδιαφέρουν πολύ είναι να βρίσκομαι εντός της ρουτίνας άλλων ανθρώπων. Με γοητεύει το διαφορετικό, οι συνήθειες που δεν έχω εγώ, οι συζητήσεις που δεν κάνω...
Αν με καλέσετε να σας παρακολουθώ υπόσχομαι να κάτσω φρόνιμα. Μετά μπορείτε να το κάνετε εσείς σε μας:)))
Πώς σου φαινεται η συζητηση του τυπου: " Μαμακα μαμακα, ο σκορπιος και ο καβουρας μοιαζουν αλλα δεν ειναι αδελφια.Ο αστακος μοιαζει και αυτος με τον καβουρα αλλα δεν ειναι αδελφια." και να συμεχιζει να μιλαει για καβουρες και διαφορα αλλα "πλασματα του βυθου" για ωρες.
Tip : πηραμε ενα μικρο dvd απο αυτα που ειναι περιπου στο 1/3 του μεγεθους ενος λαπτοπ. Το τοποθετησαμε αναμεσα στα δυο μπροστινα καθισματα του αυτοκινητου ,οταν η κατασταση ξεφευγει και θελω να μην ακουω τιποτα , τους βαζω ενα dvd.
Εχω μπει βεβαια σε αυτοκινητο φιλης μου που ο ανδρας της ακουγε ασταματητα ποδοσφαιρο και εβριζε τους παντες και τα παντα.....ε , προτιμω τα οικολογικα ενδιαφεροντα του Παυλου ...και του Ρικου απο πολλες αλλες εξωαυτιστικες συζητησεις.
Ολα εχουν τη χαρη τους....ακομα και αυτα που μας βασανιζουν
Τι υπέροχο ποστ!
Περισσότερα (ίσως) μετά.
ονειρεύομαι μια μερα που θα μιλαμε με το Νασο...κι ας λεμε τα ιδια και τα ιδια.
με την μεγάλη παντως το ιδιο κανουμε.ακουμε το "ονειρόπλοιο"οσο αντέχουμε!μετα αρχίζουν τα "αινιγματα". βρες μια λέξη που είναι και ψαρι και κατι που ο νασος μαζέυει απο την αυλή.οποιος βρει τη σωστη απαντηση παιρνει ενα ποντο. Η τονια φροντιζει να ειμαστε παντα ολοι ισοπαλια.
ο νασος στην εθνικη ζητάει τα γνωστα σνακ (πατατακι χυμο μπισκοτο)με pecs παντα...
Αν δεν του αρεσει το τραγούδι δείχνει τη δυσαρεσκεια με γκρίνια.
αυτη την εποχη φροντιζω να μετακινουμαστε την ωρα της μεγαλης νυστας... οποτε δε λεμε και πολλα!!
Tην πιό έντονη τέτοιου είδους [παλιά] αίσθηση την έχω από διαδρομή στην Εθνική, όταν οι κόρες μου ήταν 2 και 4 ετών.
Πολλή κίνηση, ανοικτά παράθυρα, αργά το απόγευμα. Στο πίσω κάθισμα κι οι τρεις μας, αισθανόμουν εξαντλημένη, είχαν προηγηθεί πολλά δύσκολα, κι είχα ακριβώς την επιθυμία να είμαι μια άλλη, σ' ένα άλλο αυτοκίνητο.
Ένα αυτοκίνητο σταματημένο δίπλα μας (λόγω γης κίνησης), μέσα ένα ζευγάρι, κοίταζαν κι οι δυο με θαυμασμό τα δυο κοριτσάκια (η Χριστίνα ιδίως ήταν ασυνήθιστα όμορφη), κι εγώ ακριβώς αισθανόμουν ότι το τί βλέπει κανείς εξαρτάται από το πού βρίσκεται ο ίδιος και πού νομίζει ότι βρίσκεται ο άλλος...
Ωραίο ποστ, Μαριλένα! :)
"Το πυκνότερο σκοτάδι βρίσκεται στην βάση του φάρου."
Η κατανόηση της ύπαρξης αυτού του σκοταδιού είναι και η αρχή για την ομαλή συμβίωση μαζί του.
Πραγματικά ωραίο post.
Υ.Γ : Τα ερωτηματικά ξανάρχονται.....
Γεια χαρά, ομοίως με κάτι σχετικό-άσχετο. Ρίξε μια ματιά εδώ: http://news.ert.gr/c/9/417646.asp
Mamma, είσαι η επίτιμη καλεσμένη μας :-).
Μαρία, σκέφτομαι να τον βάλω να ακούει από cd player γιατί σήμερα γυρνάει κι ο Αργύρης που έχει όρια υπομονής φυσιολογικά κι όχι σαν τα δικά μας-που ενίοτε συμπληρώνουμε και τις ατάκες της γιαγιάς κοκκινοσκουφίτσας.
Butterfly, καλώς την :-), ευχαριστώ πολύ.
Μιραντάκι, να ΄ρθει και σύντομα εύχομαι. Πολλά φιλιά στη μικρή κουκλίνα και το μικρό κουκλίνο και καλή μας χρονιά και από ΄δω.
Αθανασία, πολύ με απενοχοποίησε που το έχεις νιώσει κι εσύ. Ακριβώς την αίσθηση του σχολίου σου ήθελα να έχει το ποστ.
Houz, ευχαριστώ, όντως ξανάρχονται, ας μη χαρακτηρίσω τις υποσχέσεις Εύρυ-που λέει κι η Ρούλα-πόσο κούφιες αποδεικνύονται.
Popelix, σου χρωστάω ένα μέιλ και δεν το είδα στο προφίλ σου. Ευχαριστώ για το πολύ ενδιαφέρον λινκ.
Μαριλένα, μπες στο http://popelix.blogspot.com και σε μια οποιαδήποτε ανάρτηση επέλεξε, Email the author!
Περιμένω νέα σου ;-)
Πιθανως να βγω κλασσικα ομως πλεον εκτος θεματος...
Σημερα ειχα δυο μαθητες, ο ενας μιλουσε συνεχεια για το South Park με την φωνη του Kenny ή του Catman και απο την αλλη Bugs Bunny, με φωνες Elmer κ Bugs Bunny για 2μιση ωρες τους ακουγα εναλλαξ.
Αν με ρωτησει καποιος σημερα θα πω ποσο κουραστικο ηταν. Απο την αλλη αν μιλουσε ο αδερφος μου (οπως ωραια γραφει και ο/η miky) δεν θα με πειραζε ακομα και αν ελεγε συνεχεια για τα teletubbies.
Σκεφτομαι με αυτα συζητησεις, στην δουλεια και σε κατασκηνωσεις, για παιδια που μιλανε και επαναλαμβανουν ερωτησεις ή θελουν συνεχεια επαναδιαβεβαίωση κλπ. Οτι οσο δυσκολο να ειναι για μας, στο 15μερο ή στο 8ωρο, καποιοι (γονεις, οικογενεια) θα το ακουνε για χρονια.
Μαριλενα δεν ξερω τι να γραψω για αυτο που λες. Οπως και δεν θα ξερα να ζησω χωρις να εχω γνωρισει τον αυτισμο ( με οσα σου εχω πει οτι εχω ζησει) και ειλικρινα δεν θα το αλλαζα. Οσο για το πρωτο σας τρεξιμο, ευχομαι να μην το ξανασυναντησετε.
Φιλια σε ολους και ωραιο ποστ!
Popelix, είμαι ηλιθία :-), θα προσπαθήσω να γράψω όσο πιο άμεσα μπορώ, φιλιά.
Aeriko, ευχαριστώ για την ευχή και το σχόλιο. Νομίζω ότι ακόμα κι αν δεν είχε σκάσει μύτη ο αυτισμός στη ζωή σου, πάλι θα είχες βρει αφορμή να γίνεις ο εξαιρετικός άνθρωπος που γνώρισα.
Δημοσίευση σχολίου