11.9.08

Εντυπώσεις ανακατεμένα

Σε εσένα, που ενώ ο παπάς ράντιζε κι ο Ρίκος έφτυνε εμείς καταφέραμε να φάμε τις σάρκες μας. Ίσως γι’ αυτό όλα τα άλλα παιδιά είχαν έρθει με ένα γονιό έκαστο.


Ο Ρίκος: δεν ήταν και πολύ συνεργάσιμος, μού φάνηκε ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα συμπεριφοράς το είχε εκείνος. Τη φασαρία την έκαναν ένα δυο παιδάκια του κανονικού (το σχολείο συστεγάζεται με κανονικό νηπιαγωγείο) κι ο δικός μου. Ενώ ο παπάς έλεγε κι έλεγε ο Ρίκος αναρωτιόταν μεγαλοφώνως πότε θα φύγουμε και πότε θα παίξουμε χαρτιά (στο βαθμό που αναγκάστηκα να βγάλω το UNO να μη νομίζουν ότι παίζω κουμ-καν όλη μέρα).

Φοβάμαι μην έχω κάψει το παιδί με τα ιδιαίτερα κι αν θα μπορούσαμε να έχουμε κάνει κάτι παραπάνω για τη συμπεριφορά του. Είναι ο αυτισμός αλλά είναι και ταμπεραμέντο νομίζω.

Γονείς: οι γονείς του κανονικού κοίταζαν τους γονείς του ειδικού, οι γονείς του ειδικού κοίταζαν τα παιδιά τους ή κάτω, ο διευθυντής του ειδικού αισθάνθηκε την ανάγκη να καθησυχάσει τους γονείς του κανονικού για την άψογη συνύπαρξη μεταξύ των δυο σχολείων-ό,τι παράπονο έχουν να το αναφέρουν (?).

Η πιθανή μέλλουσα δασκάλα: ήξερε από teacch, θα δούμε, θα της ετοιμάσω αύριο ένα μίνι πρόγραμμα και τους κανόνες του Ρίκου, να δούμε αν θα αντέξει μέχρι τις 11.00.

Εγώ: είμαι μια ωρολογιακή βόμβα άγχους όταν προσπαθώ να κάνω το Ρίκο να μην είναι αυτιστικός για κάνα μισάωρο.

Η μια δασκάλα είναι άνθρωπος με ειδικές ανάγκες, μίλησα με μαμάδες όπως μιλάω πάντα μ’ αυτές τις μαμάδες, κάποιος θα ΄λεγε ότι γκετοποιούμεθα, αλλά θα ήταν τόσο οικεία κι ευχάριστη η αίσθηση αν όντως συνέβαινε?

8 σχόλια:

MiKy είπε...

γκετοποιούμεθα?
εμας μας ετριψε ο παπας στη μουρη το σταυρο με το βασιλικο. ειχαμε ηδη βαλει τα κλαματα ως ενδειξη συμπαράστασης στη συμμαθητρια που χτυπιόταν.
fingers crossed.εχουμε πολλά να στρώσουμε φετος.
ευτυχως στην αυλη εχει ωραία τσουλήθρα!

Μαριλένα είπε...

(πώς ήταν εκείνο το βιβλίο: «ο
θάνατος το στρώνει?»)
Μιραντάκι,
Άλλες φορές θα σκεφτόμουν πόσο θυμίζει Ιράν το σκηνικό με τους παπάδες κι αυτή η ακατανόητη σύνδεση Παιδείας και Θρησκευμάτων, αλλά τώρα θα ήμουν ευτυχής αν περνούσε η ώρα ήρεμα, αν μας χαμογελούσε συγκαταβατικά ο παπάς και τέτοια. Έχω κατακτήσει το ζεν.

mamma είπε...

Απαπαπαπα! Τσίτωσα.
Ευτυχώς που αγιασμός ήταν και πέρασε.

roula karamitrou είπε...

Καλή χρονιά καμάρι μου να χετε :)
Οι γιορτές και τα πανηγύρια είναι ότι ποιο διασπαστικό, ακόμα και για τα τυπικώς αναπτυσσόμενα παιδιά...όσο για το χαμόγελο του παπά που δεν έδωσε...άστα να παν στο διάολο
Στην καθημερινότητα και στο πρόγραμμα θα ναι πολύ καλύτερα τα πράγματα...το ξέρεις καλύτερα, εσύ
Φιλιά, πέρασε που λέει κι η mamma

athanasia είπε...

Έλα, πέρασε τώρα...

Λοιπόν: Τα περί συμπεριφοράς προφανώς είναι ζήτημα και ταμπεραμέντου, το λέω γιατί το ζω (η Χριστίνα, πέραν του αυτισμού, έχει εκρηκτικό ταμπεραμέντο, κι αυτός ο συνδυασμός είναι δύσκολος). Από την άλλη, αι εορταί και πανηγύρεις, και μάλιστα με αγιαστούρες, σε πολλά παιδιά με αυτισμό δημιουργούν άγχος, το οποίο φυσικά δεν διαμεσολαβείται, και μάλιστα σε τόσο μικρή ηλικία, οπότε φέρνει διάφορους σε δύσκολη θέση. Επίσης, οι κοινές τελετές γενικού και ειδικού σχολείου είναι μάλλον εκρηκτικό μίγμα: το γενικό και οι συν αυτώ βλέπουν το ειδικό περίπου σαν μουρουνόλαδο, τα παιδιά με αυτισμό πάλι συχνότατα δεν αισθάνονται καθόλου άνετα με πολύ κόσμο και μάλιστα όταν διαισθάνονται (διότι διαισθάνονται) ότι αντιμετωπίζονται σαν μουρουνόλαδο.

Για σένα (και για όλους μας), θάρρος, υπομονή, πέταγμα στα σκουπίδια μιας περίεργης ενοχής (το δικό μου παιδί μπλα-μπλα), εκδήλωση του άγχους και της στενοχώριας εκεί που μπορούμε να το κάνουμε (π.χ. εδώ), χιούμορ, ελπίδα. Τα ξέρεις. :)

Maria είπε...

φιλενας, το γκετο δεν με αρεσει.Και γιατι προσπαθεις να κανεις τον Ρ. να μην ειναι για μιση ωρα αυτιστικος?

Αυτος ειναι ο Ρικος .Σε ειδικο σχολειο ειναι , αρα σε σχολειο που εχει να κανει με ειδικα παιδια, τελος.

Μαριλένα είπε...

Mamma, σήμερα είναι μια άλλη μέρα-δηλώνει η όψιμη Σκάρλετ.

Ρουλάκι, καλή μας χρονιά, κι εγώ πιστεύω ότι θα πάνε καλύτερα.

Αθανασία, είναι οι πρώτες μέρες. Τα υπόλοιπα ακριβώς όπως τα λες.

Μαρία, αυτό με το "μη αυτιστικός για μισή ώρα", νομίζω μού ΄χει μείνει από ένα απόσπασμα του Sam and George, που κάποια στιγμή η απηυδησμένη μαμά, έλεγε κάτι σαν: Κόψε πια την πλάκα και γίνε φυσιολογικός για μισή ώρα. Κάπως έτσι το θυμάμαι :-).

mamma είπε...

...Κόψε πια την πλάκα και γίνε φυσιολογικός για μισή ώρα....

LOL LOL LOL
Απίθανη ατάκα.
Καλημέρα Σκάρλετ!