Πρέπει να ήταν η εποχή που θα τα μάθαινα όλα στο Θόδωρο, μόνη μου και άμεσα. Τότε λοιπόν κάθε εβδομάδα ο ταχυδρόμος έφερνε πακετάκια απο την Εσπερία, είτε βιβλία είτε μικροπραγματάκια. (Η αλήθεια είναι ότι συνεχίζω αλλά με πιο λελογισμένες αγορές). Το βιβλίο που είχα πάρει την εποχή που θα του μάθαινα τα συναισθήματα ήταν το Teaching children with autism to mind read. Σύμφωνα με το βιβλίο, πρώτο βήμα για την αναγνώριση των 4 βασικών συναισθημάτων (χαρά, λύπη, θυμός και φόβος) είναι η αναγνώριση από φωτογραφίες, μετά από σκίτσα και εν συνεχεία ο συσχετισμός τους με καταστάσεις. Τότε ο Ρίκος δεν είχε δείξει φοβερό ενθουσιασμό. Χτες γύρισε από το σχολείο με τις 4 φατσούλες-σκίτσα του βιβλίου κομμένες και μού τις έδειχνε ενθουσιασμένος. Τις συζητήσαμε και του έδειξα το βιβλίο. Τις κρατάει και τις συγκρίνει, ζητάει να τις βγάλουμε από το βιβλίο, να μην τα πολυλογούμε έχει πάρει την υπόθεση mind reading δυναμικά στα χέρια του.
7 σχόλια:
"Όταν οι άνθρωποι κάνουν σχέδια ο Θεός γελάει".
Δεν ξέρω πόσες φορές έχω επενδύσει σε ελπίδες και προσδοκίες ότι αυτό το βιβλίο ή αυτό το παιχνίδι θα είναι ο «καταλύτης» για να ξεπεταχτούν υπέροχα πράγματα από τον Αλέξη.
Δεν μπορώ να μετρήσω τις προσδοκίες ότι το τίνα ακριβοπληρωμένο παίχνιων θα κάνει ταχύτητα απόσβεση της επένδυσης με άμεση ρευστοποίηση των ωφελειών.
Φυσικά οι ελπίδες και οι προσδοκίες δεν ταυτίζονται και με του τέκνου.
Στιγμές - στιγμές θεωρώ ότι η εναπόθεση τους στα «προσεχώς» και η συλλογή σκόνης είναι ένα τελετουργικό που πρέπει απλώς να εφαρμοστεί.
Φταίμε εμείς και προτρέχουμε, φταίει η ακαμψία του τέκνου να εφαρμόσει νέες τεχνικές ή πρέπει να έρθει το πλήρωμα του χρόνου απλώς.
Να είναι έτοιμο το πλαίσιο για να ισχύσουν τα πράγματα.
Πραγματικά χαίρομαι και για το Ρίκο, αλλά και για σένα μια που μέσα από αυτές τις αλλαγές παίρνουμε δύναμη για την συνέχεια.
Αυτοβελτίωση, αυτοπραγμάτωση, αρρωγή και ευδοκίμηση σε όλους μας. Όχι μόνο στα τέκνα.
...κοψαν την Παραλληλη στηριξη του Παυλου.
..ασχετο το σχολιο ....αλλα ..καταλαβαινετε
Eίτε πιέζουμε είτε όχι, νωρίτερα από την ώρα του δεν θα δουλέψει...
:)
Υ.Γ. Μαρία, τί έγινε?
ειναι ομορφο να προσπαθεις. και ακομα πιο ομορφο να βλεπεις οτι το παιδι σου προχωρα.Εκει που ήσουν είμαι και ελπίζω να είμαι στο μέλλον εκει που εισαι τωρα.
Μαριλενάκι,χαιρομαι!!
ΥΓ Μαρια, δηλαδη ο Παυλος μπορει πια να σταθει μονος του στην τάξη;
Να χαρουμε ή να θυμώσουμε?
Κάμποσα πράγματα που προσπαθούσαμε χρόνια να κάνουμε με εργοθεραπευτή ή και μόνοι μας τα κατάφερε αργότερα ολομόναχος! Ο σωστός χρόνος μάλλον παίζει σπουδαιότερο ρόλο απ' αυτόν που του δίνουμε.
να θυμωσετε Μιραντα
Houz, προς αποφυγή παρεξηγήσεων, έχει κολλήσει με τις φατσούλες, για να είναι γελαστικό το κείμενο είπα ότι εντρυφεί και στο mind reading. Πάντως κοίτα κοίτα το βιβλίο όλο και πιο δεκτικός είναι στο να τα συζητήσουμε.
Μαρία, πολύ αγχωτικό και θλιβερό, όποτε έχεις διάθεση να μιλήσουμε πάρε :-(.
Αθανασία, πίεζε πίεζε μπορεί να ΄ρθει η ώρα νωρίτερα-αστειεύομαι το ΄χω δει με πολλά.
Μιράντα, όλοι προχωράμε, με τους δικούς μας ρυθμούς έκαστος αλλά προχωράμε.
Christina, καλωσήρθατε! Συμφωνώ, ωριμάζουν σε ανύποπτες στιγμές.
Δημοσίευση σχολίου