Μεσούσης της διεθνούς κρίσης κι ενώ τα πλήθη αλλαξοπιστούν επί τω σοσιαλιστικότερω, εγώ ανακαλύπτω τις χαρές του καπιταλισμού. Ακόμα κι ένα παιδί αυτιστικό αν το φορτώσεις με τα ψώνια του, κάθεται υπομονετικά στη σειρά του ταμείου, περιμένει τον προηγούμενο να πληρώσει κλπ κλπ. Εξίσου καταναλωτικό θύμα με τη μητέρα του που έτρεχε χτες στο γνωστό μεγαλύτερο αυθαίρετο της Ευρώπης για έναν Irving..Παθέτικ, συμφωνώ.
ΥΓ.Emma και Μπάμπη, ευχαριστώ για τις προτάσεις σας, σπεύδω σήμερα!
6 σχόλια:
Μια μικρή συμβουλή ζωής.
Παθέτικ δεν εστί να είσαι θύμα κατανάλωσης, αυτό είναι να είσαι άνθρωπος με ανάγκες.
Παθέτικ εστί να είσαι θύμα κατανάλωσης και να μην το ευχαριστιέσαι.
Viva la Reinforcement...
που μπορούμαι να αντέξουμε.
Ισχύει για κάθε έμβιο ον που αναπνέυει ψυχικά.
Αρα, συμπερασματικα φιλενας, ο Ρ.μπορει και χαλιναγωγει τον εαυτο του, με ...εξαγορα.Αυτο εμενα μου κανει πολυ εως πολυ θετικο για το μελλον.Ευχομαι (και καπου ενδομυχα το πιστευω) να μην περιμενεις πολυ μεχρι να δεις αυτη τη βελτιωση που σου λεω .(ειναι στα σκαρια)
υγ
εχω ενα παλιο κειμενο παρατημενο που αφορα τον "ψυχαναγκασμο " της καταλαλωσης και μπλεκω και τον αυτισμο μεσα, Θα κανω μικρες διορθωσεις και θα σου το στειλω με μαιλ
το μονο παθέτικ στην υπόθεση είναι που οι γειτονιές δεν διαθέτουν ενημερωμένα βιλιοπωλεία με ζεστη ατμόσφαιρα, ωραίο φωτισμό και καλό καφέ.
έχω τη βιογραφία της Χάισμιθ- που δεν πιανεται γιατί εσύ μου την συνέστησες-, μια Καραπάνου και μια Τσαλίκογλου καινούριες (από διαστροφή αλλά δεν πειράζει) που μόνο αστυνομικά δεν χαρακτηρίζονται.
θα σκάσω όμως αν δεν πω πώς την Ρεββέκα έτσι όπως εσεις Αθανασία την θυμάμαι (με υποβρύχιο αντί καρπουζιού) και να επαναληφθώ : τι ωραίο σχόλιο!
Αντιλαμβάνεσαι πιστεύω πως τρομάζεις με τον τίτλο τα πλήθη των αναγνωστών που μπαίνουν στο μπλογκ από τα rss τους!
Υπόδειγμα ο Ρίκος, παθέτικ δεν μπορώ να σε πω ντίαρ, μεταξύ κατεργαραίων ειλικρίνεια. Αφού εμφανίστηκε και η τρομερή ατάκα στην εφημερίδα "όχι, δεν ψωνίζω λιγότερο, ίσα-ίσα, αγοράζω περισσότερα για να δώσω ώθηση στην παγκόσμια οικονομία - προχτές αγόρασα μία τηλεόραση" (φυσικά Ελβετίδα, τι άλλο;) οι δρόμοι είναι ανοιχτοί για σένα. Με τα κεριά και τον Ίρβινγκ βάζεις κι εσύ το λιθαράκι σου. Σχεδόν σοσιαλιστικό το πνεύμα. :)
Καλή σας μέρα!
Η Χριστίνα παλιότερα ήταν κανονικό case study για την χαρά -και την εξάρτηση- που δίνουν τα ψώνια. Τα ευχαριστιόταν τόσο που σε κάποιο σημείο τα ψώνια έγιναν κάτι
σαν την δόση του ναρκομανούς, με το συνακόλουθο δυσκολότατο στερητικό σύνδρομο (όταν δεν υπήρχαν ψώνια). Της πέρασε (ευτυχώς).
Κι εγώ θύμα του καταναλωτισμού είμαι. Αλλά όχι και παθέτικ τα βιβλία (και τα δισκάκια, προσθέτω).... :)
Υ.Γ.1 Να την πάρεις τη Ρεβέκκα, να την πάρεις, θα μας θυμηθείς, την Φωτούλα, την Holly κι εμένα.
Υ.Γ.2 Holly, κι από υποβρύχιο (γεύση μαστίχα ή φυστίκι) έχω αναμνήσεις με βιβλία! :)
Houz, δεκτή φίλτατε!
Μαρία, ευχαριστώ κ μακάρι, περιμένω το μέιλ, φιλιά.
Holly, κάθε γειτονιά και 'Πολιτεία', κάθε χωριό και 'Πρωτοπορία'.
Butterfly, το μετέστρεψες το κλίμα μια χαρά :-).
Αθανασία, είναι εξαντλημένη η Ρεββέκα, αυτό προσπαθώ να σας πω!
Δημοσίευση σχολίου