5.12.08

Ανάμικτα


Τα καλά:

Ρίκος, αλλαγή δοντιού, σχετικά αναίμακτη, το διαλαλεί σε όποιον βρει, «κοίτα έβγαλα το δόντι», δείχνει, χοροπηδάει επιτόπου και περιμένει το «μπράβο».

Τα κακά:

Ο Αργύρης έχει τραβήξει των παθών του τον τάραχο τελευταία, τελευταίο κατόρθωμα Ρίκου φτυσιά τηλεκατευθυνόμενη μέσα στα κορνφλέικς του μεγάλου κατά το πρωινό. Φυσικά εξερράγη.

Τα καλά:

Συμπληρώνουμε ψυχολογικά τεστ για μια έρευνα, στην ερώτηση «νομίζεις ότι η μαμά σου ευνοεί τον αυτιστικό αδερφό σου», ο Αργύρης απαντάει: «είναι δίκαιη και με τους δυο μας» ...

Τα κακά:

Στην ίδια ερώτηση απαντάω ειλικρινά, «ευνοώ πάντα τον αυτιστικό αδερφό»

Τα πιο κακά:

Σε ερωτήσεις όπως: «συχνά με φοβίζει η ανεπιθύμητη παρόρμηση που έχω να στρέψω το αμάξι μου και να πέσω πάνω σε διερχόμενα αμάξια», «συχνά έχω αγχωτικές και ανεπιθύμητες σκέψεις ότι χάνω τον έλεγχο», «αγχώνομαι πάρα πολύ όταν πρέπει να πάρω μια απόφαση έστω και ασήμαντη» οι απαντήσεις μου κυμαίνονται από «πολύ συχνά», έως «πάντα».

14 σχόλια:

mamma είπε...

Βαρβάτο ποστ το σημερινό.


υγ. αν κατέβεις προς τα μέρη μου, ενημέρωσέ με να μην χρησιμοποιήσω το αυτοκίνητο εκείνη την ημέρα :-P

Maria είπε...

Θα τα πουμε αναλυτικα ...ξερεις μετα απο τι,
καλημερες.

athanasia είπε...

Στην απάντησή του ο Αργύρης μπορεί πράγματι να το καταλαβαίνει έτσι με το μυαλό (αλλά όχι με την καρδιά), μπορεί και να μην θέλει να "εκθέσει" τους γονείς στο ερωτηματολόγιο. 'Εχεις πει στον Αργύρη αυτό που έγραψες στην δική σου απάντηση? Να ξέρει ότι έτσι είναι μεν (γιατί ο Ρίκος υστερεί κι η ζυγαριά γέρνει κατ' ανάγκην) αλλά σε στενοχωρεί κιόλας που "αδικείς" τον Αργύρη. Έτσι, για δική του ανακούφιση και σταδιακή συμφιλίωση με την πραγματικότητα. [Μεγάλη υπόθεση να σου φτύνει ο αδελφός σου τα κορνφλέικς σου κι οι μεγάλοι να το παίζουν ψύχραιμοι κι ίσως και να "εξηγούν" το ζήτημα, ενώ -αν το έκανες εσύ- ή ο αδελφός σου θα σου έριχνε μια μπούφλα ή οι γονείς θα σου έριχναν μια γερή κατσάδα χωρίς πολλά-πολλά...].

Για τα πολύ κακά τα δικά σου, δεν είσαι μόνη σου σ' αυτό. Υπήρχε μια εποχή που καθημερινά κοιτούσα σαν υπνωτισμένη τις γραμμές του τραίνου. Μόνον η επίγνωση ότι όφειλα να μην πέσω κι η ελπίδα (που τότε την νόμιζα εντελώς αβάσιμη, αλλά την είχα ανάγκη) με κράτησαν στην αποβάθρα. "Mind the gap" έλεγε παλιά μια spooky αντρική φωνή στο μετρό του Λονδίνου, πάντα το θυμάμαι και χαμογελάω στις αποβάθρες των τραίνων με μια συμ-πάθεια για όποιον αισθάνεται (για όποιο λόγο) ότι φτάνει στα όριά του, φορτωμένος και συγχρόνως άδειος...

Maria είπε...

(.....εγραψα ενα μεγαλο σχολιο και το εσβησα, μαλλον θα το κανω ποστ την επομενη εβδομαδα.....)

...ειμαστε ολοι κολαση, αλλοι λιγοτερο , αλλοι περισσοτερο.Οσο εχουμε ελπιδα μεσα μας και ανυπομονησια για ...κατι θεραπευτικο σε οτι αφορα τον αυτισμο, ολο και γινομαστε χειροτερα.Η συνειδητοποιηση της πραγματικοτητας ερχεται με τα χρονια,οταν δεν θα προσμενουμε ραγδαιες εξελιξεις , οταν θα το εχουμε αποδεχτει εντελως, οταν θα μπορουμε να διαχωρισουμε τις στιγμες της οποιασδηποτε απολαυσης απο τις καθαρα αυτιστικες στιγμες.

Αλλα αυτη η διαχωριστικη γραμμη , ειναι το πιο δυσκολο απο ολα.....

Ανώνυμος είπε...

Μαριλένα,

Διαβάζοντάς σε σήμερα ένιωσα κι εγώ λιγότερο μόνη. Νομίζω ότι πολλοί από τους αναγνώστες σου κάποια στιγμή πέρασαν τα ίδια. Φοβάμαι ότι και στη δική μου οικογένεια δε δεχόμαστε από την κόρη μου ότι δεχόμασταν χωρίς γκρίνιες από το γιο μου. Όλα αυτά είναι μάλλον αναπόφευκτα για όλους μας.

Υ.Γ.Αθανασία τι υπέροχα που είναι τα σχόλιά σου!!!

Χριστίνα

houz είπε...

Για τα πολύ κακά τα δικά σου, πρότεινε τους να αλλάξουν τις ερωτήσεις με μία πιο απλή.

"Νιώθω κάποιες φορές την ανάγκη να είμαι άνθρωπος"

Όσο δε για τα αδέλφια :
"Ηρωας είναι αυτός που βρέθηκε στον λάθος τόπο την λάθος στιγμή και είναι αρκετά χαζός για να μείνει εκεί."

butterfly είπε...

Ως προς τον Αργύρη ο Ρίκος θέλει συντονισμένη αντιμετώπιση. Δηλαδή, από τη μία οριοθέτηση σε αυτά που κάνει λάθος. Φυσικά, επειδή λογικά τα κάνει εν μέρει επειδή τον ζηλεύει και θέλει να τον προκαλεί, προσπαθήστε να αποφεύγετε να φτάσει εκεί. Π.χ. στο υποθετικό παράδειγμα που ο Ρίκος τού σκίζει τα βιβλία, μέχρι να μάθει να μην το κάνει, τα βιβλία καλό είναι να έχουν δική τους θέση, μη προσβάσιμη στο Ρίκο, για να μην τρελαίνεται και ο άλλος. Ως προς την αντιμετώπιση του Αργύρη, που είναι και το πιο σημαντικό, νομίζω βοηθάει η διάκριση ότι, "ναι, δεν το ελέγχει πλήρως αυτό που κάνει και δεν του είναι εύκολο να το σταματήσει, όπως θα έκανες εσύ αν σε μαλώναμε. Όμως, αυτό δεν σημαίνει ότι εσύ δεν μπορείς να θυμώνεις ή να στενοχωριέσαι, όπως θα έκανα κι εγώ στη θέση σου. Απλά προσπάθησε να μην ξεσπάς σ'εκείνον, ακριβώς γιατί δεν σε καταλαβαίνει τελείως, αλλά να μιλάς σε μένα/στον μπαμπά σου/χχχ." Να πω πάντως ότι εγώ τουλάχιστον δεν ταλαιπωρούμουν τόσο με τους γονείς, αλλά με τη γιαγιά, η οποία επέτρεπε στην αδελφή μου τα πάντα (κάτι που η ίδια φυσικά καταλάβαινε και εκμεταλλευόταν), οπότε έχε στο νου σου και την αντιμετώπιση του ευρύτερου οικογενειακού περιβάλλοντος. Τέλος, αν και είναι άσχημο έτσι που το λέω, μού είναι σαφές ότι περισσότερο προς το παρόν στενοχωριέσαι εσύ παρά ο Θόδωρος, ο οποίος άλλωστε, αυτό ξέρει, αυτό εμπιστεύεται ως οικογένεια. Αν δηλαδή τα πράγματα δεν είναι ακραία άδικα, δε νομίζω ότι θα κρατήσει κακίες ή θα στενοχωριέται μόνος του.

Όσο για σένα, αν και σιχαίνομαι αυτές τις εκφράσεις, το εννοώ ειλικρινά ότι είναι φυσιολογικό και ότι τα πράγματα θα πάνε καλύτερα.

Καλό Σαββατοκύριακο!:)

butterfly είπε...

εε, σόρυ, πιο πολύ στενοχωριέσαι εσύ παρά ο Αργύρης ήθελα να πω.

butterfly είπε...

Και κάτι για το τέλος (μα τι σπάμερ!) Που λες, να ξέρεις ότι ο Αργύρης δεν θα μπορεί να σας πει πάντα όλα τα παράπονά του από το Ρίκο αμάσητα, γιατί μεγαλώνοντας θα συναισθάνεται και ο ίδιος ότι η κατάσταση είναι απλά δύσκολη, εκτός του πλήρους ελέγχου και των γονιών ακόμα, και ότι όλοι προσπαθούν να κρατήσουν κάποιες ισορροπίες. Για μένα, σε μία περίοδο που "είχα τραβήξει των παθών μου τον τάραχο" ως έφηβη, ήταν ανακουφιστική μία φορά που μίλησα στη θεία μου, η οποία αφ'ενός ήξερε εμάς και την κατάσταση και αφ'ετέρου ήταν εκτός. Το να μπορείς να μιλήσεις σε κάποιον χωρίς το "ναι, αλλά όμως" που είναι όχι μόνο στο μυαλό του άλλου, αλλά και στο δικό σου, είναι ευεργετικό. Αυτό (και τέλος για σήμερα!)

Ανώνυμος είπε...

Thanks Butterfly!

Ανώνυμος είπε...

Thanks προς όλους μάλλον.

Λυγερή Βασιλείου είπε...

Σε διαβάζω κάθε μέρα ,όχι μόνο γιατί σε αγαπώ και σε θαυμάζω ,αλλά γιατί σε χρειάζομαι όσο κι αν σου φαίνεται περίεργο.Μαθαίνω
κάθε μέρα από σένα . Αχόρταγη η πείρα μου βλέπεις.
Να είσαι καλά καλή μου
Μια αγκαλιά για τα παιδιά
http://ligery.pblogs.gr
http://lygeri.pblogs.gr

gsatelite είπε...

Για το δοντι συγχαρητηρια,ο δικος μου χρειαστηκε ολικη ναρκωση για να βγαλει δυο και να του φτιαξουν αλλα τοσα,και η εμπειρια ηταν ταλαιπωρημενη....
Για τα πρωτα κακα....
Ολες οι μαναδες αγαπουν τα παιδια τους,καποιες,καποια παιδια περισσοτερο..δικαιωματικα...get use to it,your'e not the only one..
Για τα χειροτερα.....μονο σκεψου οτι αφηνεις πισω ατομα που σε εχουν αναγκη(που σιγουρα το σκεφτεσαι μιας και εισαι ακομα "εδω"..)don't worry,ολοι το περνανε...

mierdito είπε...

eimai xamenos tis teleutaies meres, alla den mporw na mhn grapsw kati.

An den hsouna ephreasmenh me apotelesma na kaneis skepseis apognwseis kai agxous, den 8a hsouna fusiologikh.


To 8ema einai h skepseis autes na ginontai kausimh ulh gia na boh8hseis esena, thn oikogenia, tous gurw. Kai 3eroume kai oi duo oti to kaneis. To pio duskolo gia tous perissoterous einai na to paradextoun.

ps

Isws gia ton Argurh na einai kalo na deite to vivlio tou sillogou (larisa) gia ta aderfia. Epishs san sumpasxwn an nomizeis oti kapote mporw na boh8hsw milwntas me ton Argyrh, eimai kataxaroumenos na boh8hsw.

Polla filia!

ps2 Exeis 10 meres peripou na akurwseis thn sunanthsh. Mpouxaxa :)