Τις τελευταίες μέρες δουλεύω λίγο περισσότερο, βγαίνω και λίγο παραπάνω ως εκ τούτου βλέπω λιγότερο τα παιδιά. Μού φαίνεται αστείο και περίεργο (ε και λίγο τρομαχτικό) πόσο ανεξάρτητα είναι, δηλαδή στην περιρρέουσα ατμόσφαιρα πλανάται ένα «(σχετική) πλάκα έχει να είναι η μαμά στο σπίτι, αλλά αν δεν είναι υπάρχουν κι ένα σωρό εναλλακτικές».
Μού φαίνεται τα σπαραξικάρδια πρωινά του Ρίκου «εγώ να πάω σχολείο, η μαμά να μην πάει στη δουλειά» τα λέει-όποτε τα λέει-περισσότερο από κεκτημένη ταχύτητα κι από υποχρέωση παρά από λαχτάρα για τη μανούλα. Αχχχ, όλοι προχωράμε..
12 σχόλια:
Welcome back στον κόσμο των ζωντανών! (πότε θα το πω κι εγώ για τον εαυτό μου;)
Ο Γιωργάκης είναι πια 11 και δειλά δειλά κάτι βραδάκια τον αφήνουμε για να βγούμε για ένα ποτάκι ακριβώς από κάτω...
Την προτελευταία φορά είδα μια λάμψη χαράς στο βλέμμα του και εκείνο το "εγώ γιατί δε μπορώ νά' ρθω μαζί σας" δεν ήταν πολύ πειστικό...
Λίγες μέρες πριν αποφασίσαμε να πάμε 100 μέτρα παραπέρα για το "ποτάκι" με την παρέα. Είχε χιονίσει και τελικά γυρίσαμε μετά από 10 λεπτά στο σπίτι..
Περιτό να σας περιγράψω το "βλέμμα" που ήταν πια .... δολοφονικό!!!
Καλημέρα και από μένα
Μαριάννα
ΥΓ υποσχέθηκα κάτι βιβλία αλλά να βρω και σε πιο φλασάκι τα έγραψα η δόλια μάνα...
Τί ωραία! :)
Και που είσαι ακόμα.
Σε λίγα χρόνια θα υπάρχει η σχέση Βατικανού - Ιταλίας.
Δώσε μου ρεύμα, νερό και δρόμο προσπέλασης και απο κει και πέρα να σαι καλά όπου και να σαι.
Όταν τον παραλαμβάνουν παππούδες γιαγιάδες θείες για ξέφρενο γουικέντ, φεύγει τρέχοντας με ένα γειαααα χωρίς να γυρίσει κεφάλι, ενώ πίσω του μια γυναικεία φωνή λέει διάφορα δραματικά στην πλάτη που απομακρύνεται όπως, γεια-σου-γλυκέ-μου-σε-αγαπώ-πολύ-να-περάσεις-καλά-θα-τα-πούμε-αύριο.
Δεν ξέρω πότε θα ξεψαρώσω.
Αυτό με το Βατικανό ήταν κορυφαίο.
Ανώνυμε πήρα το κ(λ)όπιραιτ.
Εκτός αν προτιμάς να το απαγάγω και να ζητήσω λύτρα.
χρηστος ρ.
@χρήστο : Πρόσεχε γιατί το Βατικανό πάει πακέτο με τον Πάπα...
@χρήστο 2: Απο λύτρα μόνο το "Η ΜΗΧΑΝΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ" έχω να σου βάλω λίγο Τερζή που ταιριάζει καλύτερα
Φαντάζομαι σε λίγα χρόνια να είσαι σπίτι και να γυρνάνε τα παιδιά και να λένε: Να και η μάνα που επιτέλους δεν κάνει χωρίς εμάς :)
Γίνεται αυτό αλήθεια;
Mamma, πιο σύντομα απ' ό,τι φαντάζεσαι.
Μαριαννάκι, (σύντμηση των μαριάννα+τριγωνάκι), τι ευχάριστο :-). Με την ησυχία σου τα βιβλία.
Αθανασία, σημειωτέον ότι δε μιλάμε για τπτ φοβερές δραστηριότητες όσον αφορά το Ρίκο, απλώς μια διάθεση ανεξαρτησίας διέκρινα.
Ανώνυμε, συμφωνώ με το Χρήστο, εμπνευσμένη η παρομοίωση όντως.
Διόνα, τι γλυκό, γλυκύτατο σχόλιο..
Ανώνυμε, ξαναδίνεις ρέστα!
Island, λες? Για να δούμε :-).
Εχω τη ταση να βαζω λινκς παντου(sorry), αλλα την περασμενη εβδομαδα διαβαζα αυτο:
http://www.raggededgemagazine.com/
departments/reflections/000826.html
και τελικα φαινεται οτι ολοι χρειαζομαστε καποιον καμια φορα.
Εμμα
Χαιρομαι που αρχισες προγραμμα κοινωνικοποιησης! Υποθετω το οτι λειπει ο Δημητρης τον βοηθαει.
Απο την αλλη, αυτο που πιστευω γενικα για τα παιδια και για παιδια με αυτισμο, οσο πιο πολυ τα βαζεις μεσα σε φουσκες (bubble-wrap) τοσο πιο δυσκολα ειναι να τα βγαλεις απο κει. Και επειδη θα χρειαστει να φυγεις καποια στιγμη, λογω δουλεια ή για ενα μικρο διαλλειμα, καλο ειναι να μαθαινει απο τωρα :-)
Αυτα απο εναν αδερφο :)
Δημοσίευση σχολίου