Η Αγία Γάτα

Η πιο τελευταία ρικοψύχωση είναι να ακουμπάει διάφορα ελαφρά πράγματα (κλωστή, λαστιχάκι) πάνω στις μούρες μας και να τα βλέπει να ισορροπούν ή να πέφτουν. Το κάνει σε μένα, γαργαλιέμαι και διαολίζομαι κάποια στιγμή, το κάνει στο δικό του πρόσωπο κι όταν τον βλέπω να αλληθωρίζει παρακολουθώντας το πάλι με καβαλάει ο παραπάνω δαίμων, δεν το κάνει επ’ ουδενί στον πατέρα του, το κάνει με τις ώρες στη γιαγιά (που είναι ικανή να τη σύρει ο Ρίκος ως τη μηχανή του κιμά και καθώς θα την τραβάει μέσα θα του λέει αδύναμα, «μα δεν είναι σωστό αυτό που κάνεις»). Όλα αυτά μέχρι που βρέθηκε ο ιδανικός tester.

Γατόνι στωικά υπομένον τα πέταλα, τα φύλλα, το γελοίον του πράγματος (για το αντικειμενικό της ενημερώσης να σημειωθεί ότι πρόκειται για γάτο που Γενάρη-Φλεβάρη ανταποκρίνεται στο κάλεσμα της φύσης με τέτοιους ρυθμούς και επιδόσεις που το στεφανάκι δεν θα πρέπει να δημιουργήσει λάθος εντυπώσεις περί νωθρότητας ή αποχής από το άθλημα).