Κι επιστρέφουμε με ρικίστικα, διότι μάλλον το παράκανα χτες για να συγκινηθούμε όλες.
Τα πρόσωπα: μάνα μου-ενώ προσπαθεί να πείσει Ρίκο να κάνει κάτι ασκήσεις που έχω αφήσει παραγγελιά να γίνουν καθώς κερδίζω το τίμιο μεροκάματο-και Ρίκος.
(Αν υπάρχει ένας άνθρωπος που έχει χαμένο το παιχνίδι με το Ρίκο από τα αποδυτήρια είναι η γιαγιά).
Η απόπειρα εκφοβισμού:
Γιαγιά: Αν δεν κάνεις τώρα τις ασκήσεις σου θα φωνάξω το μπαμπά, να, φωνάζω, Δηηηη..
Ρίκος: Μην πεις «Δημήτρη», πες «διψάω»
7 σχόλια:
Οχι, παίζουμε... :)
Όπως καταλαβαίνεις το παιδί σου έχει εμπεδώσει απόλυτα την ύλη της χρονιάς και με το παραπάνω!
Είναι από αυτά τα ευχάριστα γεγονότα που σου δίνουν αισιοδοξία και δύναμη να συνεχίσεις την καλή δουλειά. Μπράβο του και μπράβο σου!
Βίκη
Ο Στάθης προσπαθεί να διηγηθεί στη γιαγιά Λίνα την "Χιονάτη".
Στάθης: Και μπήκε η Χιονάτη σε ένα μικρό σπίτι όπου έμεναν εφτά κατσικάκια. (!!!!!!)
Γιαγιά Λίνα: Οχι Στάθη, δεν ήταν κατσικάκια, ήταν να....
Στάθης: Ναύτες.
Θέλω να σου πω ότι έχεις φοβερό ταλέντο να μεταδίδεις καταστάσεις και συναισθήματα. Η δουλειά σου έχει σχέση με το γράψιμο? μένω με το στόμα ανοιχτό κάθε φορά, τόσο συγκεντρωμένο νόημα, ούτε ο Χέμινγκγουέι (εντάξει είπα να πω κάποιον που τον ξέρουμε όλοι)
Αθανασία :-).
Βίκη μας, ευχαριστούμε πολύ, ευελπιστούμε!
Χρήστο, σαφώς πιο ενδιαφέρουσα επιλογή, τι να λέμε.
Α-μπα, κοκκινίζω (αλλά φυσικά δεν το πιστεύω :-)). Έχει να κάνει με το γράψιμο, με την έννοια ότι όσο πιο πολύ "γράψιμο" ρίχνω προς τα άνω τόσο πιο βιώσιμη είναι η κατάσταση-ηλ.μηχανικός είμαι πάντως, υπαλληλάκιον.
Υπαλληλάκιον, χαχαχαχαχαχαχ!
εμένα ο κολλητός μου με λέει υπαλληλίσκο...
Διαβαζωντας κι αυτο...
ισως να ειχες δικαιο στο μαιλ...ως προς τους αλλους :-D
Δημοσίευση σχολίου