13.7.09

Ή που θα με φάει ή που θα τον φάω

(το Ρίκο, τον αυτισμό, κάποιον)

Σε διάθεση 3 alls που λέγανε και στον σινοϊαπωνικό πόλεμο, kill all, burn all, loot all.

Το τελευταίο διάστημα ο Ρίκος τσακίζει κόκαλα. Εκατομμύρια επαναλήψεις και μια νέα σούπερ εκνευριστική εφεύρεση, question tails που λέμε και στο χωριό μου τη Λεμεσό.

Ας πούμε ότι λέω το προφανές: Απόψε θα πάμε βόλτα.

Ρίκος: Δε θα πάμε βόλτα?

Εγώ: Τι είπα μόλις?

Ρίκος: Είπες ότι θα πάμε. Δε θα πάμε βόλτα?

Σπρώχνω την κοντοκομμένη καραμπίνα πιο βαθιά στα λαιμά μου, τα μυαλά γεμίζουν τους τοίχοι.

Αρκετές ώρες αλλού και απαντάει μόνο όταν πρόκειται για κάτι πραγματικά hush hush κι άμεσου ενδιαφέροντος.

Κολυμβητήριο

Εγώ: Βγάζεις το παντελόνι.

Ρίκος, κοιτάζει ψηλά, κοιτάζει τη λιμνούλα με το νερό, κοιτάζει το φως, παντελόνι μια φορά δε βγάζει.

Με μια δραματική κίνηση αλά μάνα κουράγιο, σωριάζομαι στην καρέκλα δίπλα μου, βγάζω και το βιβλίο μου και αρχίζω να διαβάζω και σιγά σιγά προσγειώνεται και το διαστημόπλοιο του άλιεν που αποφασίζει να βγάλει το παντελόνι του.

Επίσης αν δεν μου απαντάει όταν τον ρωτάω κάτι στην επόμενη ερώτησή του του λέω εσύ δε μού απάντησες πριν, τώρα ούτε εγώ σου μιλάω-αλλά φοβάμαι μην έχουμε κανένα πισωγύρισμα έτσι.

(Ω θεέ μου, λες τελικά όντως να μη θεραπεύεται?)

6 σχόλια:

mamma είπε...

Μαριλέ, χρειάζεσαι διακοπές.


υγ. Χάρηκα πάρα πολύ που ήρθατε. Ο Ρίκος είναι φοβερός κι αν δεν είχα αυτή τη μακριά ουρά που με μπόδαγε στις κινήσεις θα τον κυνηγούσα στο προαύλιο να του ρίχνω ρύζια.

athanasia είπε...

Καλύφθηκα από την mamma. Η δική μου εικόνα είναι ότι ο Ρίκος, από έναν συνδυασμό καλού δυναμικού δικού του και σκληρής δουλειάς δικής σου κι άλλων μέσα κι έξω από το σπίτι, είναι από τις καλύτερες περιπτώσεις που έχω δει! Και, επιπλέον, είναι πολύ χαριτωμένος και με στυλ Ντένις Τρομερού.

Ο τίτλος μου είναι πολύ οικείος ως διάθεση αλλά, δυστυχώς ή ευτυχώς, πρέπει να ζήσουμε χωρίς ούτε να τον φάμε ούτε να μας φάει...

:)
Καλή εβδομάδα!

Ανώνυμος είπε...

Λάβε υπόψη σου ότι άλλαξε το καθημερινό του πρόγραμμα σε σχέση με τη ρουτίνα του σχολείου οπότε κάπως πρέπει να εκφράσει την εσωτερική φόρτιση που ίσως έχει δημιουργεί.
Πάντως θεωρώ ότι δοκιμάζει πλέον και τα όρια σου, πράγμα που δείχνει μεγάλη πρόοδο. Δεν θα φοβόμουν πισωγύρισμα, δεδομένης της τελευταίας φοράς που τον είδα από κοντά. Νομίζω ότι σωστά του έπισημαίνεις αυτά που ενοχλούν τόσο τον ίδιο όσο και τους άλλους!
Βίκη

The Gasbird Familly είπε...

Πες μου ότι η τελευταία ερώτηση είναι ρητορική και ότι δεν έχεις τέτοιες αυταπάτες?

Κατασκευή Ιστοσελίδας είπε...

Ευχαριστώ για την ενημέρωση , συνεχίστε να γράφετε ενδιαφέρον θέματα οπός αυτά που γράφετε μέχρι τώρα , για να τα διαβάσουμε , θα σας ξανά επισκεφτώ !!

Μαριλένα είπε...

Mamma, ήσουν μια κούκλα κι εσύ κι ο σύζυγος και ο Παύλος, ο οποίος είναι τόσο πονήρακας όσο γράφεις. Να ζήσετε, κι εμείς χαρήκαμε πάρα πολύ που ήρθαμε!

Αθανασία, ευχαριστώ, κι όπως σωστά επεσήμανες δεν έφτυσε ούτε γι' αστείο :-).

Βίκη, τα όρια μου τα δοκιμάζει από τότε που ήταν μισής μέρας!

Gasbirdίνα, καταρχήν ήταν για πλάκα. Δε σου κρύβω όμως ότι όταν βλέπεις ένα παιδί να προοδεύει σε διάφορους τομείς σε στενοχωρεί πόσο ίδια μένει η ίδια η φύση του αυτισμού. τι εννοώ με τα μη ελλήνικος που έχω γράψει: μερικές βασικές ανάγκες κι εμμονές επιστρέφουν κ υπάρχουν πάντα κι ας νομίζεις ότι έχουν ξεπεραστεί.