Νομίζω ότι από τη στιγμή που άρχισε το μπλογκ έτρεμα τη στιγμή που θα έφτανα να αρχίσω τις καταγγελίες, αλλά ως φαίνεται έφτασε.
Σήμερα στον αγιασμό του σχολείου μάθαμε ότι από 3 δασκάλους που χρειάζεται για να λειτουργήσει-χώρια το βοηθητικό προσωπικό-μόνο ο ένας υπάρχει. Παίρνω στο 4ο γραφείο, με διαβεβαιώνουν ότι είμαστε πρώτη προτεραιότητα, αλλά δεν μπορούν να δεσμευτούν για το πότε διότι θα φανούν ανακόλουθοι-κι αν δεν αντέχουν κάτι είναι το να αποδεικνύονται ανακόλουθοι. Το υπουργείο ως είθισται μιλάει σιβυλλικά, «ότι θα ΄ρθουν οι αναπληρωτές, θα ΄ρθουν, αλλά είμαστε σε προεκλογική περίοδο, δεν ξέρουμε πότε». Φίλοι μου, όπως είπε ο Γιάολμ η μόνη βεβαιότητα άλλωστε στη ζωή είναι ο θάνατος. Το ένα κρατούμενο είναι ότι ως μικρό σχολείο δεν έχουμε σύλλογο, μια επιστολή θα ετοιμάσουμε και στείλουμε, αλλά αν υπάρχουν ιδέες είναι ευπρόσδεκτες. Μέχρι τότε Ρίκος και κομπανία οικουρούν.
30 σχόλια:
Τι μαλάκες που είναι οι άνθρωποι. Κουράγιο φιλενάδα.
!!! I can't think of something to say.....
Οχι επιστολή, εσείς προσωπικά και με τα παιδιά αν είναι δυνατόν.
Και ξανά και ξανά.
Μια απο τα ιδια και στο δικο μας ειδικο,ουτε αγιασμος εγινε ελλειψει καθηγητων,οι οποιοι μας ειπαν οτι θα ερθουν απο Τριτη,και τα πουλμαν ακομα δεν εχουν μπει σε δρομολογιο....
Καθε αρχη και δυσκολη,ειδικα σε εμας...καλη υπομονη λοιπον
p.s:και γιατι δεν μπορειτε να φτιαξετε Συλλογο Γονεων;Μονο ο Ρικος ειναι μαθητης εκει;
G.
Kάθε χρόνο τα ίδια...
Η μόνη ιδέα που έχω είναι ένα μικρό σώου με ΜΜΕ, ακριβώς επειδή είναι κι οι εκλογές.
Καλή δύναμη
Συμφωνώ με την Αθανασία. Καιρός να εκμεταλλευτεί και ο λαός τις εκλογές προς όφελός του κάπως...
Φοβάμαι πως τα ΜΜΕ είναι τα μόνα που μπορούν να κάνουν κάτι.
Χριστίνα
Τελικά διαπιστώνω οτι τα ειδικά σχολεια τα εχουνε κυριολεκτικά στην απέξω (για να μην πω καμμια αλλη ασχημη λεξη και παρεξηγηθώ!)
Και εμεις πολλα προβλήματα διαβάστε εδώ : http://www.noesi.gr/node/2279
Το πιο ωραιο ομως ξερετε ποιο ήταν;
Ότι μας μοιρασαν φυλλάδιο φωτοτυπια με οδηγίες για την νεα γριπη τυπου "οταν το παιδι εχει 38 πυρετο μενει σπιτι και ερχεται πισω μονο αφου ειναι τελειως καλά και με την εγγραφη βεβαιωση του παιδιατρου", και στην τουαλετα τους τα κωλομικροβια κανανε ξεφρενο παρτυ μιας και δεν υπηρχε ουτε χαρτι, ουτε κρεμοσαπουνο, ουτε αντισυπτικο φυσικά, μονο μπολικη βρωμα και δυσωδία!!!
Τα πομολα μας μαραναν!!! :(
Αντε μην τα ξαναπαρω...
Κατά τα άλλα καλη χρονια να εχουμε!!!
Αγγελική
Kαλή σχολική χρονιά λοιπόν δε θα έχουμε...
Ας προχωρήσουμε στα σίγουρα. Ξεκινήστε πινγκ πονγκ...
Υ.Γ. Συμφωνώ με την Αθανασία
Kαλή σχολική χρονιά λοιπόν δε θα έχουμε...
Ας προχωρήσουμε στα σίγουρα. Ξεκινήστε πινγκ πονγκ...
Υ.Γ. Συμφωνώ με την Αθανασία
Αν ο Γιάλομ ήταν κάτοικος Ελλαδιστάν θα ήταν σίγουρος και για άλλα πράγματα εκτός απο τον θάνατο......
Προσωπική άποψη είναι ότι οι "αναπληρωτές" και "λοιπές" εκρεμότητες έγιναν επειδή αναμενόταν εκλογές και όχι ότι δεν επιλύονται εξαιτίας τους.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι οι τυχόν εκρεμότητες ήταν γνωστές απο Αύγουστο τουλάχιστον και ότι πέρσι 1 Σεπτεμβρίου είχαν πάει οι περισσότεροι στς θέσεις τους και απλώς έγιναν μικροαλλαγές και διορθώσεις.
Η ομηρεία των μαζών είναι γνωστή προεκλογική τακτική δυστυχώς.
Για πρόταση Αθανασίας, δεν πιστεύω ότι την παρούσα στιγμή τα ΜΜΕ θα παίξουνε κάτι τέτοιο.
Το πρόβλημα είναι πανελλήνιο και όχι τοπικό.
Προσωπικά πάμε πάλι στην ανυπαρξία γονεικού κινήματος που με πανελλήνια δράση θα έφερνε αποτέλεσμα.
Υ.Γ : Σαμ ταιμς Σαμ Χιουμανς σακς νοτ λαιφ...
Υ.Γ : Είναι απο τις στιγμές που αν ήξερες ότι υπάρχει η "θεία δίκη" θα έσπαγες ένα πονηρό χαμόγελο.
Οι σύλλογοι γονέων μπορεί να μην έχουν μεγάλες δικαιοδοσίες , μπορούν όμως να γίνουν ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΕΝΟΧΛΗΤΙΚΟΙ!Σε βαθμό που να κερδίζουν πράγματα λόγω καλής οργάνωσης , συντονισμένης πίεσης και συνεχούς παρενόχλησης.Το βλέπω και το ζω σαν εκπρόσωπος συλλόγου.
Με χλιαρές κινήσεις και μουδιασμένες αντιδράσεις είμαστε (το γονε'ι'κό κίνημα)χαμένοι από χέρι.
Μαριλένα; Μαριλέεεεναα. Που είσαι; Μετά το σχόλιο της GasbirdFamily, ούτε φωνή ούτε ακρόαση. Δεν έχει το παιδί δασκάλα και φύγατε διοακοπές. Ε; Όπου και να είστε να είστε καλά.
Μαριλένα,
έψαξα να βρω email στο προφίλ σου αλλά δεν βρήκα και γι'αυτό παραβαίνοντας την επιθυμία που εκφράζεις στο επόμενο ποστ επικοινωνώ εδώ.
Ήθελα να σου πω ότι αισθάνομαι ότι θα μου λείψει ο λόγος σου, θα μου λείψει και ο λόγος του Ρίκου, η παρήγορη ματιά σου για τα πράγματα, η αγάπη σου για τα βιβλία που διήπε όλο το μπλόγκ (είσαι μιά αναγνώστρια που προσεγγίζεις σαν ζωτική λειτουργία την ανάγνωση, έτσι το ένιωσα). Δεν έχω βέβαια κανένα δικαίωμα να σου ζητήσω να αναθεωρήσεις την απόφασή σου, αν και πολύ θα το ήθελα.
Σου γράφω εδώ ένα ευχαριστώ και το εννοώ.
Δεν είναι θέμα συνέπειας-να γράφεις απο υποχρέωση, ούτε λογοτεχνίας-να μην μπορούμε να ζήσουμε χωρίς τα κείμενά σου.
Είναι κάτι παραπάνω, πιο ανθρώπινο, που δε βρίσκω πως να το περιγράψω, Μαριλένα.
Τι σόι βίρτσουαλ σχέσεις είναι αυτές, που είναι αδύνατον να χωρέσει στο μυαλό σου ότι κάποιος λέει γεια και δεν θα τον ξαναδείς, δεν θα ξανακούσεις τι κάνει, τι σκέφτεται, ποτέ?
Δε θα σε βγάλω απο το ρίντερ.
"Όπως λέει και η Kristina, ο αυτισμός είναι μαραθώνιος, δεν είναι σπριντ-βέβαια ώρες ώρες κάλλιστα μοιάζει ο μαραθώνιος να αποτελείται από διαδοχικά σπριντ :-)"
Το κακό & καλό με τον μαραθώνιο είναι ότι ο χρόνος είναι "εχθρός" αλλά και "σύμμαχος".
Και γω αρνούμαι να αφαιρέσω ένα από τα αγαπημένα μου μπλογκς από τους σελιδοδείκτες μου!!
Δεν έχω παιδιά, δεν ξέρω κανέναν άνθρωπο με αυτισμό και πραγματικά δεν ξέρω γιατί διάβαζα με τέτοιο πάθος το μπλογκ σου. Ξέρω όμως ότι θα μου λείψει και το χιούμορ σου και τα κατορθώματα του Ρίκου και όλες οι πολύτιμες κρυφές ματιές στον κόσμο του αυτισμού.
Πριν 1,5 περίπου χρόνο ήμουν σ' ένα φιλολογικό συνέδριο και κάποιος από τους ομιλητές στην προσπάθεια του να αναλύσει τη συμπεριφορά των ηρώων ενός μυθιστορήματος, τους χαρακτήρισε αυτιστικούς. Όταν έφτασε η ώρα της συζήτησης, σηκώθηκε ένας από τους βασικούς διοργανωτές του συνεδρίου (συνταξιούχος καθ. πανεπ.) και επιτέθηκε με περισσή σφοδρότητα στον ομιλητή. Μας είπε ότι έχει δύο αυτιστικά παιδιά και θεωρεί απλουστευτικό και απαίσιο τον τρόπο που χρησιμοποιείται ο όρος αυτιστικός σε φιλολογικές αναλύσεις.
Πρέπει να ομολογήσω ότι είχα σαστίσει πολύ με την αντίδρασή του αλλά μπορείς να διαβεβαιώσεις το Ρίκο ότι ως φανατική σας αναγνώστρια από δω και πέρα θα αντιδρώ και γω όταν ακούω να μιλάνε με αφέλεια, άγνοια ή προκατάληψη για τον αυτισμό!
Ευχαριστώ,
Μαρία ;-)
Μαριλένα, αν ''πέσεις'' εσύ, που η γραφή σου με χιούμορ και τρυφερότητα, άγγιζε την καθημερινότητά μας, αν πέσεις εσύ που πρόβαλες και τις καλές όψεις του Αυτισμού με τα έργα και τις ημέρες του κου Ρίκου, τότε οι υπόλοιπες μαμάδες που βιώνουν την πιο σκληρή του όψη (και δεν εννοώ εμάς, τις μαμάδες των Asp)σε τι μπορούν να ελπίζουν; Είμαι σίγουρη οτι έχεις δημιουργήσει με τις αναρτήσεις σου πολλούς ΡικοΜαριλενοεξαρτημένους και είμαι σίγουρη οτι όλοι θα σου ζητήσουν ΚΙ ΑΛΛΟ, ΚΙ ΑΛΛΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ. Επειδή οι αυλαίες δεν πέφτουν έτσι απλά, οι πρωταγωνιστές οφείλουν να ξαναεμφανιστούν.
Ξεκίνησες το μπλογκ για λόγους που τώρα μπορεί να μην έχουν την σημασία που είχαν τότε. Όμως σκέψου την σημασία που μπορεί να έχει για άλλους γονείς, που τώρα μόλις πρωτομαθαίνουν για τον Αυτισμό του παιδιού τους! Εγώ, στο internet πρωτοέψαξα για να μάθω τι είναι Δ.Α.Δ., τι είναι Αυτισμός. Μέσες-άκρες, κάτι κατάλαβα για το τι. Πουθενά όμως δεν βρήκα κάτι για το πως. Πως είναι το μεγάλωμα του παιδιού, πώς είναι για τους γονείς, πως είναι το από μέσα; Είχα ανάγκη να απευθυνθώ σε ένα γονιό που είχε προπορευθεί στο δρόμο που είχα μπροστά μου. Τότε δεν υπήρχε ούτε το μπλογκ της Μαρίας, ούτε το δικό σου, ούτε της Νίκης, ούτε της Μιράντας. Πουθενά, κανείς! Κι όμως υπάρχουν πολλά αυτιστικά παιδάκια, πολλοί γονείς. Χρειάζεται θάρρος για να βγάλεις τα προβλήματα του παιδιού σου στο διαδίκτυο; Μάλλον χρειάζεται και μπορεί να μη το έχουν πολλοί. Το σίγουρο όμως είναι οτι χρειαζόμαστε το χιούμορ για να αντέξουμε. Το χιούμορ και την ελπίδα. Είμαστε που είμαστε λίγες, αν σταματήσεις εσύ, τι ελπίδες έχουμε να ακουστεί λίγο πιο πέρα η φωνή μας, να ενημερωθεί και να ευαισθητοποιηθεί κάποιος παραπάνω;
Μη πτοείσαι. Μη παραιτείσαι, αγώνα κάνουμε και όπως ξέρεις μαραθώνιο.
Άντε, έμαθα οτι μέχρι τις 23/9 θα έχουν φτάσει όλοι οι αναπληρωτές στα ειδικά σχολεία. Να δεις που θα κυλήσουν οι μέρες ο Ρίκος θα πηγαίνει μια χαρά στο σχολείο του και συ χαρούμενη θα θέλεις να το μοιραστείς μαζί μας. Έλα χαμογέλα!
Δεν θέλω να σε πιέσω ( σε πιέζω; δεν σε πιέζω ε;), αλλά αφού ξεκουραστείς να μας ξαναγράψεις για τον Ρίκο, ...άντε και για τον Γιάλομ σου :-)
Υ.Γ. Ούτε εγώ θα σε βγάλω από το ρίντερ.
Το βλόγινγκ ήταν η (μοναδική) ευκαιρία μου να γνωρίσω έναν άνθρωπο ιδιαίτερο, εξαιρετικό και σπάνιο.
Επίσης να σημειώσω ότι από το "πρόγραμμα" εμπνεύστηκα για το δεύτερο βλογ που έφτιαξα. Από σένα και το χιούμορ σου.
Και τώρα που σε έκανα να κοκκινήσεις εξαφανίζομαι με ελαφρά πηδηματάκια. Τρέχω να κοιτάξω το πρόγραμμα της όπερας. Όλο και κάτι θα βρω, ναι ;)
υγ. κι εγώ είχα κλείσει κάποτε τα σχόλια σε ένα ποστ και μου τα άφηναν στο προηγούμενο. Τστστστστσ! επίμονοι που είναι οι άνθρωποι
Συμφωνώ απόλυτα με όλους τους προλαλήσαντες. Ξέρεις, δεν χρειάζεται να υπερασπίζεσαι εσαεί τη φήμη σου ως γελαστού ανθρώπου (αυτή ήταν η σκέψη μου για σένα όταν πρωτοδιάβαζα το μπλογκ σου, ακόμη και πριν σε γνωρίσω). Εντάξει, όταν τα γράφεις, τα πράγματα μοιάζουν πιο αληθινά, αλλά τα βγάζεις κι από μέσα σου. Κι ούτε είναι ανάγκη να γράφεις κάθε μέρα. Αλλά μπορεί το μπλογκ σου να είναι δείκτης του πώς εξελίσσεται η ζωή σου, όπως οι ημερομηνίες στις ζωγραφιές του Ρίκου. Εις το επανιδείν!
Θα μου λείψεις...
Αν..
εμενα μου θα μου λειψει και ρικος...
φιλια μαριαννα, θεσσαλονικη
Μάλλον καταλαβαίνω καλά τί λες στο άνευ σχολίων ποστ...
Κι επειδή μάλλον το καταλαβαίνω, ελπίζω -πιστεύω όχι αβάσιμα- ότι θα ξανασυναντηθούμε όλοι εδώ μέσα, κι όχι μόνον έξω από εδώ.
Ενδιαμέσως, χρειάζεται ένεση Μπάμπη Τσετίνη, να εκφράζονται οι μελό πλευρές των πικραμένων καρδιών [μας]. Δέντρο που λυγίζει δεν σπάει. :)
Σε μενα το blog μου δινει ωθηση για να τα βγαλω περα με ακομα μια επαναλαμβανομενη 'μερα της μαρμοτας'.Ισως σας πετυχω καμια φορα σε κανενα Blue Star η High Spead για Ναξο.Αννα.
Τι θα λεει το προγραμμα απο εδώ και περα;;; τιποτα;;; σιωπή;;;
Πονάει η σιωπή Μαριλένα, ειδικά αμα την εχεις καθημερινά και δεν την εχεις συνηθήσει...
Θα μας λειψεις πραγματικά αν τελικά το κλεισεις το μπλοκ.
Θα μας λειψουν τα ρικίστικα που ταυτιζονταν με τα νεκταριστικα τοσο πολυ ...
Θα ελπίζω να δω την συνεχεια του προγραμματος στα προσεχώς!!!
-Έφυγε ο Patrick (αυτός πιο οριστικά δε γίνεται )λες κι εσύ τώρα ,τέτοιο διπλό σοκ δεν αντέχεται!
-Τον Τσετίνη βγάλτον άμεσα γιατί στο καπάκι θα βγει ο " Λίιιζα ... μπανάνα ου ου! " και θα γελάσει κάθε πικραμένος !
-Την Κυριακή έρχομαι Ερέτρια !
-Τέλος
Να περνάς καμιά βόλτα από μας, ναι; Μη σε χάσουμε εντελώς. :-) Να είσαι καλά Μαριλένα...
Ιφιμέδεια, σ' ευχαριστώ πολύ, δεν χανόμαστε!
Lemon, ευχαριστώ, μη λες ποτέ διότι όλο και κάπως θα ξαναβρεθούμε.
Μαρία, χαίρομαι πολύ γι' αυτό που λες, να είσαι καλά!
Ιωάννα, δε θέλει πολύ ο άνθρωπος να καβαλήσει καλάμι και να πιστέψει ότι μπλόγκαρε και επιτελούσε λειτούργημα! Μη μου το κάνεις εσύ αυτό :-). Φιλιά!
Mamma, εσύ που το ΄χεις πάθει δεν θα ΄πρεπε να το κάνεις! Αστεία το λέω, ήταν πολύ συγκινητικά τα σχόλια.
Butterfly, κάπως θα το διοχετεύσω, προς το παρόν τρέχω-κυριολεκτώ βγαίνω και τρέχω στη Γκράβα!
Αν και Μαριάννα, ευχαριστώ πολύ, θα συνεχίσω να παρακολουθώ-σχολιάζω, οπότε δε χανόμαστε.
Αθανασία, πες τα χρυσόστομη, διότι όλες οι ως άνω φιλενάδες με έκαναν να νιώσω ότι είμαι οριζοντιωμένη με τις γλαδιόλες και κοιμάμαι τον αξύπνητο-που έχει την ομορφιά του βέβαια και το να ακούς τα "μα πόσο χαριτωμένα τα ΄λεγε" κλπ, αλλά κι εγώ πιστεύω ότι κάπως κάποια στιγμή θα επανέλθω.
Άννα, παρότι εξαιρετικά κολακευτικό χωρίς να το αξίζω, το σχόλιο με συγκίνησε πολύ, διότι έχω σκεφτεί πάμπολλες φορές αυτό με τη μέρα της μαρμότας που λες. Μακάρι να βρεθούμε.
Άντζελα, δε θα χαθούμε, φιλιά και κουράγιο :-).
Gasbirdίνα, άσε ο Πάτρικ υπήρξε μεγάλος έρωτας..Σας περιμένουμε εναγωνίως!
Εννοείται ότι περνάω αν μη τη άλλο για να τσεκάρω και να ευλογώ τις βιβλιοεπιλογές!
Αντί - προσωρινού, είμαι βέβαιη - αποχαιρετισμού:
"Οι λέξεις
Οι λέξεις δεν είναι καρφιά
ούτε φύλλα.
Και στο σφυρί αντιστέκονται
και στον αέρα.
Οι λέξεις είναι σαν τα σκάγια.
Ποιες βρίσκουνε το στόχο τους
ποιες δεν τον βρίσκουν.
Δεν φταίει πάντα ο κυνηγός.
Μ. Γκανάς
...για την αντιγραφή,
Βαγγελιώ
Μαριλένα η Λυγερή είμαι.
Σου αφήνω εδώ αυτό το σχόλιο γιατί στην επίμαχη εγγραφή σου που θέλω να
αναφερθώ δεν το επιτρέπεις.
Μαριλένα μου η απόφασή σου να τα παρατήσεις με βρίσκει σε μια πολύ άσχημη ψυχολογία.
Σε παρακαλώ μην το κάνεις.Δεν έχει σημασία που δεν αφήνουμε σχόλια στις σελίδες μας. Επικοινωνούμε μεταξύ μας όπως τα συγκοινωνούντα δοχεία....
Μην σπάς την αλυσίδα που ενώνει όλους εμάς τους γονείς "Ειδικών παιδιών" στο διαδύκτιο.
Η απουσία της παρουσίας σου θα μας φέρει πιο κοντά την μοναξιά μας.Γιατί δυστυχώς μόνοι μας είμαστε .....
Η επιλογή δική σου.Εσύ ξέρεις καλύτερα. Εμένα με νοιάζει να μαθαίνω ότι τραβάς πάντα επιδέξια το κουπί παρέα και με τα δυο σου παιδιά.
Σε φιλώ και σε εκτιμώ πολύ, να το θυμάσαι.
http://ligery.pblogs.gr
http://pygemos.blogspot.com
Και εγώ με τη σειρά μου χώνω τη μύτη μου σε λάθος ποστίδιο για να σου πω ότι θα σπαστώ άγρια αν σταματήσεις να γράφεις! Ούτε το in.gr δεν διαβάζω να πάρει ευχή, σταθερά εσένα, τη mammaka και κανένα site με συνταγές (άσχετο ...). Τελικά, κάνε ότι γουστάρεις αλλά να ξέρεις:
ΜΑΡΙΛΕΝΑ - ΘΥΜΗΣΟΥ - ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΑΖΙ ΣΟΥ
Σε φιλώ, popelix
Δημοσίευση σχολίου