Εγώ: Ρε γμτ, μού λείπει το μπλογκ, πρέπει να βρω κάτι να κάνω, θα λαλήσω.
Δ: Δηλαδή?
Εγώ: Εεε, να το ξανανοίξω.
ΥΓ. Δεν είμαι σίγουρη για τη σειρά που συμβαίνουν (η αυτολύπηση και το χιούμορ) και μάλλον συχνά πυκνά εναλλάσσονται, αλλά ένας εξίσου σημαντικός τρόπος να τα βγάζεις πέρα είναι να τα μοιράζεσαι και να έχεις συμπαράσταση. Εντάξει, ίσως "συμφορές" να παραείναι δραματικό, αλλά πώς να κάνεις γέφυρα με τον Τσετίνη από κάτω?
29 σχόλια:
Μερικές φορές είναι δύσκολο να καταφύγεις στο χιούμορ αλλά όταν τελικά το κάνεις βοηθάει, εμένα τουλάχιστον με έχει βοηθήσει πολύ. Άσε που το λέει και η Μαργιάν :)
Όπου Akman βλέπε Διόνα, μπήκα με του συζύγου.
Ότι δεν μας σκοτώνει μας κάνει πιο δυνατούς... (βγαίνει και σε τραγούδι!)
Βίκη
Πήρες τη σωστή απόφαση και ξανάνοιξες το μπλογκ.Εκτός από το χιούμορ και το να λες αισχρόλογα δυνατά νομίζω βοηθάει.Εγώ τα λέω χωρίς να με ακούει κανείς.Αλλά έχω σκεφτεί και να τα γράψω στο pc όπως μας βάζανε παλιά τιμωρία πχ. 100 φορές "αντε και γ... (εδώ συμπληρώνω το όνομα)".
Δήμητρα
Ντέφινιτλυ ... και πράσινα άλογα !
Ούτε χαλιά έστρωσε ο Κίτσος ούτε το κρεβάτι έφτιαξε (γιατί εκεί πήγαινε το σχόλιο).Κράτα κι εσύ λίγο παραπάνω να κάνουμε καμιά δουλειά!
Άσε που πρέπει να κάνω άμεσα ανάρτηση διότι είμαι εκτός θέματος.
Φιλιάαααα!!!
Έτσι! [και για το κείμενο και για το ενσταντανέ Persepolis] :)
WoW!!! Η μέρα ξεκινάει πολύ καλά για όλους εμας τους Μαριλενοεθισμένους.
Τέλος στο σύνδρομο της αποστέρησης! Γλίτωσε και ο Κίτσος... Πάω από της Gasbirdίνας να δω τι θα αναρτήσει.
Φιλιά και πολύ, πολύ, καλή σας μέρα κυρία μου.
Ευτυχώς κρατάς καλά! Και δεν λέω καλός ο Τσετίνης αλλά ψηφίζω Μαργιάν!
Μόλυ
Μαριλενακι χαιρομαι! μου αρεσει αυτη η ασιθηση οτι δεν ειμαστε μονοι μας. Ακομα κι αν ειναι ψευδαισθηση
Χωρίς παρεξήγηση, ξέρω ένα καλό κέντρο για blogaholics... βέβαια πρέπει να παραδεχτώ ότι σ' εμένα δεν είχε αποτελέσματα αλλά περίμενε να δεις τον κήπο του! είναι εντελώς ζεν! άσε που οι aholics είναι ο ένας καλύτερος από τον άλλο!
υγ. :*
Χαίρομαι που το ξανανοίξατε. Μου αρέσει να σας διαβάζω γιατί έχετε χιούμορ. Έρχομαι εδώ από το μπλογκ της αναγνώστριας και στενοχωρήθηκα όταν είδα ότι το κλείσατε.
πολύ χαιρόμαστε με την απόφαση σας! Κάθε πρωί στη δουλειά ρίχνω μια ματιά για να μπει λίγο καλογραμμένος λόγος,χιούμορ και ευρετήριο βιβλίων!Κατά τα άλλα ο αυτισμός είναι ένας μαραθώνιος όπως έγραψε κάποια άγνωστη.
Μπράβο!!!
Ο λαός απαιτεί νέες περιπέτειες του Ρίκου!
(που προβλέπω ότι κάποτε θα τις απολαύσουμε και σε βιβλίο!)
«Σαν τους γάτους, κάθε άνθρωπος έχει το Γενάρη του από τον οποίο γυρίζει πότε με κομμένο το ένα αυτί, πότε με χυμένο το ένα μάτι, πότε χαμένος για λίγο διάστημα ή πότε και για μια ολάκερη ζωή», σελίδα 351 στα “Collectanea” του Λορεντζάτου. Για τους γάτους είναι ο Γενάρης, για τους ανθρώπους είναι μάλλον ο Σεπτέμβριος – το ζήτημα είναι να γυρίζουμε τελικά, έστω για να λέμε στους φίλους μας πώς πέσαμε και σπάσαμε τα μούτρα μας. Και να χαμογελάμε.
γμτ!!! θα το πω, χαίρομαι, πάρα μα πάρα πολύ!!!
Αν..
:-D
Eγώ το ήξερα. Πόσες ρακέττες να αντέξει ο οργανισμός του ανθρώπου :)))))
χχχχχχ
Welcome back marile :)
Μας έλειψες!
Πολλά φιλιά,
Λ.
Σούπερ! :-)
Kλεμμενο απο το ΘΕΜΑ της Κυριακης... Διδυμοι-τα πραγματα δεν ειναι αρνητικα η θετικα...απλα ειναι.
Ελπίζω να σε δίδαξε κάτι αυτή η ιστορία.
Γυρίσατε??? [ σε ύφος τζένης ]
Δεν ξέρω αν έχω στο μυαλό μου την παρούσα blogger ή τους νεοαφιχθέντες αναπληρωτές !!!
Ευχάριστο για σένα που σύντομα βρήκες ότι ο ενισχυτής σου είναι αυτό που ορμήνευσες σαν απεχθές mand σκληροπηρηνικού Loova ;)
Ήμουν σίγουρος ότι το "Τι λέει το πρόγραμμα?" δεν μπορούσε να σταματήσει να υπάρχει !!! [ βέβαια δεν έβρισκα κανένα με αντίθετη γνώμη να στοιχηματίσω για αυτό ]
Όχι γιατί μη ύπαρξη σταθερότητας στις όποιες αποφάσεις σου, αλλά γιατί ξέρω ότι άμα εθιστείς στο να μοιράζεσε, να δίνεις, να ανοίγεσε ψυχολογικά είτε μέσω χιούμορ είτε μέσω αυτολήπησης τότε έχεις επιλέξει ένα δρόμο χωρίς επιστροφή.
_________________________________
Οι φάροι στα παλιά χρόνια εκτός απο το να βοηθούνε στην ασφαλή πλοήγηση αποτελούσαν και σημεία όπου οι ρότες τον πλοίων τέμνονταν, με απλά λόγια σημεία συνάντησης και αναφοράς των ναυτικών.
Εστω και αν σβήσεις το φάρο πάλι οι πλοηγοί θα συνεχίσουν να περνάνε απο ρότες όπου θα είναι ορατός απλά και μόνο γιατί θα βρεθούν κοντά σε ένα άλλο καράβι.
Πόσο δε στην περίπτωση μας όπου δεν μιλάμε για μια απλή διαδρομή αλλά για μαραθώνιο.....
Προσωπικά χαμογελώ για το αξία που απέκτησε πάλι ο πρωινός μου καφές.
Υ.Γ : Τελικά το "όλο" ήταν ωμή πίεση εν μέσω εκλογών για να έρθουν οι αναπληρωτές ή συνωμοσία για να στρώσει τα χαλιά της η Gasbirdοοικονένεια ;
Υ.Γ 2 : Εκτός απο την δεσποσύνη σου θα μου έλειπαν και όλοι οι λοιποί θαμώνες του Kailan-Kafe
Χαίρομαι πολύ που ξαναγράφεις.
Είναι πολύ σημαντικό τελικά να ακούγονται κομμάτια από την καθημερινότητά σας. Και, κάποιες φορές, βλέπουμε και αισιόδοξες πτυχές μιας Ελλάδας που αλλάζει.
Είμαστε όλοι μας άτομα με ειδικές ανάγκες.
Και όποιοι, όπως εγώ, είναι και με τη διάγνωση, καταλαβαίνουν πως δεν τους είναι τόσο "ξένη" αυτή η κατηγορία.
Akman, τη σύζυγό σου πολύ τη συμπαθούμε, να της το πεις :-).
Βίκη, εγώ πάλι νομίζω ότι μας σκοτώνει σιγά σιγά, αλλά ποια είμαι να νιτσο-διαφωνήσω.
Δήμητρα, :-), βοηθάει?
Gasbirdίνα, η Μαριλένα σε έδωσε το ωραίο ταξίδι, αν δεν μπορούμε να επιβληθούμε στον οικείο Κίτσο τι να κάνω πια δλδ? (θέλω να διαβάσω κι ένα από τα βιβλία που σητρίζουν το κρεβάτι μου, οπότε όταν με το καλό τελειώσει το δικό σας, ας περάσει κι από Γαλάτσι.
Αθανασία, το πόσο χάρηκα που επανήλθα δε λέγεται!
Ιωάννα, ευχαριστώ πολύ! Wow=ουάου κι όχι warcraft ε?
Μόλυ, ανέχτηκες και τα των πικραμένων καρδιών οπότε η Μαργιάν είναι αφιερωμένη!
Μιραντάκι, ο ΓΙΑΛΟΜ πάλι, κάπου λέει για ένα γκρουπ γυναικών με καρκίνο στο στήθος ότι μέσα στην ομάδα ένιωθαν σαν να είναι βαρκούλες στη θάλασσα. Κάθε μια είναι μόνη της, αλλά είναι παρήγορο να βλέπουν στο σκοτάδι η μία τα φώτα της άλλης.
Mamma, ετοίμασε κουλτουροέξοδο εσύ-θα σου στείλω μέιλ-πρόταση.
L, σας ευχαριστώ πάρα πολύ :-).
Ανώνυμη, δε βαριέστε, όσο βγαίνει η μέρα καλά είμεθα.
Ιφιμέδεια, μη σου πω στη Βουλή τώρα που γυρίζει :-). Ευχαριστώ πολύ, ε?
Μπάμπη, σας ευχαριστώ πολύ, τι ωραίο απόσπασμα-το ΄χω αφήσει στην 197. Ευχαριστώ :-).
Αν, κι εγώ, τι να λέμε..
Zlatko, ομοίως :-).
Φωτούλα, λίγες ρακέτες, πολλά ιπτάμενα μπαλάκια.
Λ, Μαριλέ ευγνωμονούσα.
Σουσού, σούπερ(ε) είναι το σωστό :-).
Εμ έτσι, και το Θέμα το έκλεψε από τους κινέζους νομίζω!
Συνεχίζω σε λίγο.
αχ ευτυχώς!
Ουφ,και ανυσηχησα!
Μερικες διαπιστωσεις:
.Εχεις κοινο,και σε θελει πισω
.Μαριλενα,και Ρικος,μοναδικη συνταγη
.Μερα χωρις αναγγελια προγραμματος δεν παει καλα
.Το σχολιο της Φωτουλας ηταν ολα τα ευρωπουλα
.Περσεπολις ε;καταπληκτικο τα μαλλα
..Ο,τι θελω γραφω,glad you're back
G.
Χρήστο, δεν ξέρω αν είναι ακριβώς δίδαγμα, αλλά με συγκίνησε πολύ που έχω κάνει τόσες φιλενάδες και φίλους.
Ανώνυμε, πού πόσο ανώνυμος μπορεί να είναι κάποιος που γράφει για mand και Loovas, αλλά πάμε παρακάτω. Είναι εθιστική η παρέα όλων υμών, τι να λέμε :-). Κι εμένα οι θαμώνες μου έλειπαν, γι΄ αυτό επέστρεψα.
Α-μπα, ευχαριστώ :-).
Ανώνυμε, ευχαριστώ, το σχόλιο σας είχε πολύ ενδιαφέρον και πολύ θα ήθελα να σας ακούω/διαβάζω περισσότερο.
G, κι εγώ χαίρομαι πολύ, άντε να δούμε πώς θα πάει πάλι.
Τωρα καταλαβα για ποτε λεγαμε οτι το χες κλεισει το καταστημα...παλι καλα που αργησα γιατι 9α ετρωγες κραξιμο!!! :)
Kafe!!!!
Δημοσίευση σχολίου