5.10.09

Η ζωή με τον αυτιστικό αδερφό-πριμαντόνα

Σε τρία καρέ.


















Ο μικρός χαζεύει τις μπίλιες του μέσα στο σακούλι και σιγουρεύεται ότι όλα είναι καταπώς πρέπει (9 κόκκινες, 10 πράσινες, 15 μπλε κ.ο.κ). Ο μεγάλος διαβάζει το Κ, αφιέρωμα στα σκυλιά (αν και δεν ήταν στο ύψος του προηγούμενου αφιερώματος για τη γατοφιλία, όπου η διαπίστωση «μια γάτα κατά μέσο όρο ζει 12 με 20 χρόνια, το προσδόκιμο ζωής όμως για μια αδέσποτη γάτα στην Αθήνα είναι 2 χρόνια» τον έκανε να κλάψει).





Μόλις αντιλαμβάνονται τη μητέρα-Καλλιόπη ο μεγάλος προσπαθεί να γεμίσει το κάδρο, ο μικρός τσιμπάει ύπουλα-στο δικό μου μπλογκ, από πού κι ως πού, αδερφέ?





Η ζωή είναι ωραία, άστον να βουρλίζεται.


4 σχόλια:

athanasia είπε...

Πριμαντόνα, ακριβώς...

[γλύκες είναι, και ο σοβαρός Αργύρης]

Καλή εβδομάδα! :)

mamma είπε...

Έτσι! βάλε και λίγο Αργύρη... είναι απίστευτη φάτσα κι αυτός!
Καλημέρα και καλή βδομάδα.

Ανώνυμος είπε...

Προσυπογραφω τα μαλλα :-)
Καλη εβδομαδα,καλη δυναμη..
G.

Μαριλένα είπε...

Ευχαριστώ εκ μέρους της Αγίας Οικογένειας-επίσης ο Αργύρης έστειλε το πρώτο ιμέιλ του σε αίσθημα εκ Νάξου και δεν μπορούσε να κοιμηθεί από την έκσταση-και λόγω αισθήματος και λόγω τεχνολογίας "δηλαδή τώρα έχει πάει το μέιλ?".