Ρίκος: «Χτες στο μάγουλο του Κώστα ήταν ένα δάκρυο (sic)».
Εγώ: «Γιατί? Έκλαιγε? Γιατί έκλαιγε?»
Ρ: «Γιατί τον χτύπησα».
Πολλά νεύρα μετά το σχολείο:
Εγώ: «Είσαι στενοχωρημένος νομίζω. Έγινε κάτι στο σχολείο?»
Ρ: «Ναι, έγινε, με χτύπησε ο Κώστας στο λαιμό, να έτσι».
Παρά τα παραπάνω (ή ίσως εξαιτίας τους) αμφότεροι εξακολουθούν να πηγαινοέρχονται καθημερινά στο σχολείο με πολύ κέφι.
5 σχόλια:
...Χτες στο μάγουλο του Κώστα ήταν ένα δάκρυο...
Μαριλέ! όλα τα λεφτά ήταν αυτή η φράση :)
Και η νόνα μου, δάκρυο το έλεγε. Μήπως έχετε επιρροές από εφτάνησα;
Talking poetry, το είπε κάποιος. Για το "χτες στο μάγουλο του Κώστα ήταν ένα δάκρυο" το λέω.
Συναισθήματα βλέπω - κι εκδήλωσή τους - εξού και το κέφι τους, φαντάζομαι. :)
Mamma, gee thx :-).
Ιωάννα, να το αποδώσουμε εκεί λες, ε?
Αθανασία, έχει πλάκα το πώς φτάνει στο καταραμένο το προκείμενο.
To «Χτες στο μάγουλο του Κώστα ήταν ένα δάκρυο (sic)» einai magiko! Ola ta lefta poy leei kai h mama ;-)
Δημοσίευση σχολίου