Όπου αυτιστικοενδιαφερόμενοι από κάθε άκρη της χώρας (Κοριννάκι, Gasbirdίνα, Houzοζεύγαρο, Αερικό) ανταμώνουν αναβιώνοντας ό,τι πλησιέστερο σε πενθήμερη λυκείου.Φαγητό, ύπνος, καρεκλάτα τσιφτετέλια-διότι ο μέσος όρος ηλικίας των ανθρώπων που λυμαίνονταν την πίστα ήταν τα 18 και 3 μήνες, πού να σηκωθεί η παππουδερί-και ολίγη από επιμόρφωση.
Τα του συνεδρίου: έβγαλα διάφορες φώτο που με άρεσαν, όλο το χύμα αρχείο εδώ, (σ’ όποιον δεν αρέσει η ευκρίνεια με δωροδοκεί για την επόμενη με μια συσκευή τηλεφώνου της προκοπής).
Τι θα θυμάμαι εγώ: με ενδιέφεραν τα της ένταξης-αν και αφορούσαν κυρίως παιδιά νηπιαγωγείου και δημοτικού, τα της αισθητηριακής ολοκλήρωσης-που την ανέφεραν ούτε λίγο ούτε πολύ σαν το βασικότερο προαπαιτούμενο όλων και αυτό που πρέπει να θυμάμαι είναι αυτή η διαφάνεια, δεν πρέπει να αγχώνω το δόλιο το Ρίκο.
Κοριννάκι, και φανταστικοί γονείς αυτού, σας ευχαριστούμε πάρα πολύ, ένιωσα πολύ χαϊδεμένη και ξεκούραστη όλο το σαββατοκκύριακο χάρη σε ΄σας.
4 σχόλια:
Μαριλέ,
μ' αυτό το παππουδερί πολλή ώρα γέλασα :P
Να χαίρεσαι και τον καλό σου, πολύχρονος!
Φιλιά πολλλλλά
απ' το βορρά
Λ.
Ορίστε, ήρθε κι η ανταπόκριση κι είναι και καλή!
Κι όλα αυτά ενόσω η οικοδέσποινα περιφέρει με χάρη το δισκάκι με τα φοντάν... - Χρόνια πολλά! :)
Και εμείς οι κατ-αυλακιώτες σας ευχαριστούμε, γιατί περάσαμε ένα πολύ ωραίο και διαφορετικό πσκ!
Να μας ξαναρθετε!!!
Κ.
Υστ.: Πάντα άξιο το παιδί με το κόκκινο! :-P
Χρόνια πολλά! ...και να το ξαναπώ; Ζηλεύω! Και ένας λόγος παραπάνω είναι που δεν είχα πάει ούτε στην πενθήμερη του λυκείου. Την επόμενη φορά, που θα έχω μεγαλώσει κάπως :-)
Δημοσίευση σχολίου