29.10.09

Πώς έχουν τα πράγματα

Διανύω μια περίοδο που ρίχνομαι σε διάφορα με πραγματικό πάθος (αν όχι ψυχαναγκασμό). Οι στόχοι λίγη σημασία έχουν-όχι ότι δεν είναι μεγαλεπήβολοι-αλλά το βασικό μου μέλημα είναι να με κρατάω απασχολημένη με κάτι.

Παραδείγματα ώστε να γίνει αντιληπτό το μέγεθος της κουλαμάρας: μια πρώτη σκέψη ήταν να ζητήσω μετάθεση, να σηκωθούμε όλοι και να φύγουμε για τη μαγευτική επαρχία. Ντρέπομαι που το λέω, αλλά φτάσαμε πολύ κοντά στην πραγματοποίησή αυτού του σχεδίου πριν αντιληφθούμε το μέγεθος της φουσκός-Α, σε ευχαριστώ.

Το τωρινό project λέγεται μετακόμιση. Να βρω σπίτι, να νοικιάσω, να νοικιάσω το δικό μας κλπ.

Χαρακτηριστικό αυτών των ιδεών είναι ότι καταλαμβάνουν το 120% της σκέψης, της ενέργειας και του ύπνου μου. Ξυπνάω μέσα στη νύχτα και σκέφτομαι τα σπίτια που έχω δει, το αν θα μου αρέσουν, αν θα είναι καλό το σχολείο του Ρίκου εκεί κλπ.

Δυο συμπεράσματα σχετικά:

-υποψιάζομαι ότι βιώνω το άγχος που κατατρώει το Ρίκο ή τους αυτιστικούς εν γένει, είναι μεγάλη δυστυχία.

-έκανα μια διανοητική άσκηση, μας φαντάστηκα στο πιο συμπαθητικό από όλα τα σπίτια, λίγο πιο έξω από την Αθήνα, με κηπάκι, με σκύλο ίσως και πάλι δεν μπόρεσα να νιώσω σίγουρη ότι θα είμαι ευτυχισμένη.

Διαβλέπω φαρμακευτική αγωγή στον ορίζοντα.

12 σχόλια:

butterfly είπε...

Μα τι λες, βρε πουλάκι μου; Μπορείς να είσαι σίγουρη ότι θα είσαι οπουδήποτε ευτυχισμένη; Δεν υπάρχουν εγγυήσεις. Τα σπίτια και τα μέρη βελτιώνουν ή χειροτερεύουν την κατάσταση, αλλά σχεδόν πάντα τα προβλήματα είναι άλλα. Πιστεύω θα περάσει το αγχωμένο-120% του steady state. Είναι όντως πολύ κουραστικό να ζεις έτσι. Α, ναι - μου θύμισες το Away we go.

athanasia είπε...

"Eυτυχισμένοι/ες" δεν θα είμαστε ποτέ.Δεν υπάρχει τέτοια κατάσταση νιρβάνας.

Ευτυχισμένες στιγμές, όμως, μπορούμε να ζούμε. Αν το κηπάκι κι ο σκύλος σου λένε κάτι για μια ώρα γαλήνης και ξεκούρασης στην κάθε δύσκολη μέρα, κάνε το.

Όσο για το άγχος, θυμάμαι με δέος το αλλοτινό άγχος, άλλοτε ως σκέτη οδυνηρή ανάμνηση κι άλλοτε επειδή γρατζουνάει και το σήμερα... Ούτε απ' αυτό ξεφεύγουμε, παρά μόνον για λίγο.

[Κι εσύ ψυχαναγκαστική, ε? - κλαμπ θ' ανοίξουμε!] :)

Μαρια-Μαρια είπε...

...ουτε ξεφευγουμε , ουτε μπορουμε να βαζουμε τελικα με τοση ευκολια τη "διαχωριστικη γραμμη" , οσο περνανε τα χρονια ποτιζει.

(εγω το καλοκαιρι φιλενας συνεχεια πετουσα απο το σπιτι πραγματα, το διαβασα σε ενα ψυχοτετοιο βιβλιο οτι αν θελεις να ξεκαθαρισεις τα συναισθηματα σου , καλη αρχη ειναι να καθαρισεις οτιδηποτε αφορα το σπιτι αυτο εσωτερικα ).

Συμφωνα με τους ΨΥ η οποιαδηποτε αλλαγη στο σπτι βοηθαει ποικιλοτροπως ,
δεν λυνει ομως το προβλημα

Μ-Μ είπε...

Αντι για φαρμακευτικη αγωγη, χτυπα μια ντιζνειλαντ για 2-3 μερες και θα στανιαρεις.
Η τελεια διαφυγη

Ανώνυμος είπε...

Αχ βρε Μαριλένα, και γω βρίσκομαι σε μια τέτοια κατάσταση συχνά πυκνά. Η μόνη μου διέξοδος είναι αυτό το σπίτι που περιγράφεις. Βέβαια εμένα έχει και πισίνα και ένα πόνυ για το τέκνο βεβαίως βεβαίως αλλά και για τους διαμένοντες συν αυτώ.
Το μόνο που με σώζει είναι όταν ο μικρός κάνει κάτι που δεν το περιμένω και τότε αναδύεται (χε,χε) η αισιόδοξη πλευρά και είμαι τρεις λαλούν και δυο χορεύουν.
Και μετά πάλι απ' την αρχή... στο κύκλο...
ΥΓ. Αμα βρεις τη λύση, γράψτην μπας και βγουμε από το μαγκανοπήγαδο.
(φακ σκεφτόμουν πόση ώρα ποια είναι η λέξη, τη βρήκα-μαγκανοπήγαδο)
Αν..

lemon είπε...

Σκέφτηκες να δοκιμάσεις την ομοιοπαθητική?
Κάπως έτσι πήγα πριν 5-6 μήνες, και τα αποτελέσματα ήταν άμεσα και θεαματικά. Και το καλύτερο: συνεχίζουν!

Να μην πω περισσότερα εδώ, σκέφτηκα να σου στείλω μειλ αλλά καλύτερα όχι, να μη σε πρήζω με νουθεσίες και οδηγίες.
Αν πάλι θέλεις, το κουβεντιάζουμε.
Έχω τον καλύτερο γιατρό του κόσμου, στο Περιστέρι.

lemon είπε...

Μαριλένα, δεν έχεις μέιλ στο προφίλ σου...
Πως να σου στείλω να διαβάσεις ένα κειμενάκι?

popelix είπε...

Θα σε ξυρίσει η εφορία αν νοικιάσεις το δικό σου και πληρώνεις άλλο, δε συμφέρει(άσχετο αλλά ισχύει ...). Λες άραγε να γίνεις καλύτερα με ένα χαπάκι από συκώτι & καρδιά άγριας πάπιας (δεν κάνω πλάκα, υπάρχει τέτοιο ομοιοπαθητικό χάπι); Τσικ-τσικ ...

mamma είπε...

Για το ξύρισμα της εφορίας θα συμφωνήσω γιατί το ζω :(

Για τα άλλα, εγώ προσωπικά τσιμουδιά.

The Gasbird Familly είπε...

Δε ξέρω αν σε παρηγορεί αλλά εγώ το έχω πάει πιο μακριά το θέμα.Θέλω να φύγω στην Ελβετία , έχω σταμπάρει σπίτι λίγο έξω από Γενεύη , σχολείο για Θοδωρή , σχολείο για Θανάση, δουλειά προσπαθώ να βρώ γιατί και να κάνω τη Χά'ι'ντι στις Άλπεις αγκαλιά με τη Μίλκα δε λέει.Γλύφω ξεδιάντροπα πλέον του Ελβετούς συνεργάτες (καλέ πάρτε με μαζί σας !)μπας και γίνει τπτ αλλά ...
Όσο για φαρμακευτική αγωγή μη το συζητάς καθόλου!Βαλεριάνα και ξερό ψωμί!Και για τα πολύ δύσκολα υπάρχει και ο Πύργος με την άριστη παραγωγή του!Βιολογικά και οικολογικά!

Μαριλένα είπε...

Butterfly, ευτυχισμένη ήταν λάθος λέξη όντως, ήρεμη ή ευχαριστημένη θα ήταν οι σωστές. Δεν το ΄χω δει το away we go, το συστήνεις?

Αθανασία, συμφωνώ με όλα και κυρίως με το κλαμπ των ψυχαναγκαστικών.

Μαρία, κι αυτό με έχει κατά καιρούς βοηθήσει, το ξεσκαρτάρισμα, θα δω. Ντίσνευλαντ δεν είναι στα άμεσα σχέδια, οψόμεθα.

Αν, επιτρέπεται να μη με έχεις καλέσει για ένα λονγκ ντρινκ κ μια βουτιά-το πόνυ δε μου λέει πολλά. Μαγκανοπήγαδο είναι σωστή λέξη για πολλά.

Lemon, ευχαριστώ για το ενδιαφέρον και για τα μέιλ σου :-).

Popelix και mamma, δεν είναι τυχαίο ότι οι μηχανικάρες της παρέας εστίασαν στο πρακτικό ζήτημα :-)-που είναι καυτό, μη λέμε βλακείες.

Gasbirdίνα, να βάλω την Ελβετία στο πλαν Μπι?

Διόνα είπε...

Ελπίζω να βρεθεί το ιδανικό σπίτι που θα στεγάσει και την ιδανική βιβλιοθήκη!

Για τα υπόλοιπα, εμένα η ομοιοπαθητική με έχει βοηθήσει σωματικά και ψυχολογικά, ένα διάστημα ήταν και ολίγον ψυχαναλυτικά τα σέσιονς, πολλοί δεν τη βλέπουν με καλό μάτι, εγώ είμαι υπέρ, ό,τι βλέπω πώς με βοηθάει και μου ταιριάζει το κρατάω, δεν μου χρειάζεται να το παρα-αναλύω, τόσα αναλύω πια :)