13.1.10

Κουνέλι και κοπτοραπτική


Το κουνέλι-φονιάς (σε ανάμνηση του αντίστοιχου των Μόντυ Πάιθονς):

Η αδερφή μου πήρε ένα κουνέλι που έχει προκαλέσει ανάμικτα συναισθήματα στο Ρίκο με αποκορύφωμα τον απόλυτο τρόμο. Το σκηνικό έχει ως εξής: βάζουμε το κουνέλι στον καναπέ και ακροβολιζόμαστε ώστε να μην πέσει ή κάνει κανένα σάλτο και εξαφανιστεί και το βρούμε μήνες αργότερα από τη μυρωδιά.

Λοιπόν ο Ρίκος όσο το κουνέλι είναι μακριά καταβάλλει φιλότιμες προσπάθειες να παραμείνει ψύχραιμος και τζέντλεμαν, αλλά όταν το κουνέλι κατευθυνθεί τελικά προς τη μεριά του τινάζεται ολολύζων: «θα με δαγκώσει το κουνέλι!»

Ράβε ξήλωνε: στο χορό της εμμονής «χρησιμοποίησε τα δάχτυλα-κάνε μικρά κομματάκια-σκίσε» που μέχρι τώρα έχει πλήξει κατά καιρούς εφημερίδες, χαρτιά, πετσέτες μπήκε αυτό που ήταν τόσο καιρό μπροστά στα μάτια του: το πουλόβερ. Χτες γύρισε με 3 τεράστιες τρύπες που τις έκανε στο πούλμαν, για να δούμε πόσο νεγκλιζέ θα γυρίσει σήμερα.

8 σχόλια:

mamma είπε...

Μετά σειρά θα πάρουν οι σωβρακοφανέλες;

Καλέ, κουνέλι;! Είναι τόσο δειλά που μου έρχεται να πάω από πίσω στα κρυφά και να τους κάνω "ΜΠΑΑΑΑΜ"!

emma είπε...

Κουνελι-φονιας :)
Γατες ειναι πιο ευκολα (αληθεια, μερικες φορες κουνελια ειναι αγρια - εγω ειχα 2 psycho-rabbits πριν απο...χρονια).

athanasia είπε...

Συμφωνώ με την Έμμα και την Mamma. Χάθηκαν οι γάτες?

Κατά τα λοιπά, συνιστώ για ορισμένο διάστημα (μέχρι να χορτάσει ο Ρίκος το σπορ του ξηλώματος) πουλοβεράκια πανερέ (Αιόλου, Αθηνάς, ξέρεις...).

Μαριλένα είπε...

Παίδες, δεν είναι δικό μου το κουνέλι, μια επίσκεψη έρχεται σπίτι, μας κατουράει και φεύγει.
Θα περάσει η φάση και θα περάσουμε σε άλλη φάση μετά, Αθανασία, όρεξη να ΄χουμε.

Διόνα είπε...

Στη φωτογραφία όμως φαίνεται να απολαμβάνει την παρέα, ενώ το καημένο το ζωντανό δεν δείχνει και πολύ κουλ...

Ιωάννα είπε...

Θα συμφωνήσω με την Διόνα. Μήπως έγιναν φίλοι μετά;

mamma είπε...

@athanasia

"...πουλοβεράκια πανερέ..."
:D

Μαριλένα είπε...

Διόνα και Ιωάννα, όχι, δεν έχω πετύχει το ενσταντανέ, οι σχέσεις είναι πάντα τεταμένες.