Στο autismvox υπάρχει μια ολόκληρη κατηγορία άρθρων με την ονομασία crime. Εκεί η Kristina αναφέρεται σε περιπτώσεις αυτιστικών ανηλίκων και ενηλίκων που πέφτουν θύματα αμέλειας ή εγκληματικής συμπεριφοράς των οικείων τους ή των επαγγελματιών που είναι επιφορτισμένοι με τη φροντίδα τους.
Συμβαίνει πάλι, πρόκειται για ένα ανατριχιαστικό περιστατικό, ένα 7χρονο αυτιστικό κορίτσι το οποίο αφέθηκε να λιμοκτονήσει. Οι παραπομπές δείχνουν τις άθλιες συνθήκες στις οποίες ζούσε, φυλακισμένο στο δωμάτιο του, χωρίς τροφή και στοιχειώδεις συνθήκες υγιεινής.
Εδώ άραγε τι γίνεται, περιστατικά όμοια συμβαίνουν σίγουρα, γίνονται ειδήσεις?
ΥΓ. Ζήτησα και μού έστειλαν υλικό από το Son-Rise το οποίο και μελετώ επισταμένως. Πλην των περί θεραπείας του αυτισμού που με ξενίζουν, οι συμβουλές δεν είναι άσχημες (βέβαια δεν είναι και ιδιαίτερα πρωτότυπες, δηλαδή και τα έχω ακούσει στο Early Bird και είναι αυτονόητες). Μαρία ή όποιος ξέρει κάτι ας μας διαφωτίσει, θα επανέλθω ούτως ή άλλως.
4 σχόλια:
Μαριλενα , πραγματικα μπηκα και διαβασα για το0 Son-rise και δεν διαβασα τιποτε διαφορετικο απο αυτα που ηδη ξερω, οσο για θεραπεια του αυτισμου, καλα , μας τα ειπαν και αλλοι στο παρελθον,καπου ειχα διαβασει πριν χρονια οτι ειχαν βρει μια ουσια στο πανγκρεας που θεραπευε τον αυτισμο,ειχε γινει ενας μεγαλος χαμος και η θεωρια ξεφουσκωσε οπως και πολλες αλλες.
Αυτο που ΔΕΝ θα πρεπει να εχεις ειναι ΑΓΧΟΣ. Μη περιμενεις να εχεις προοδο καθε βδομαδα,καθε μηνα , καθε τριμηνο.
ΜΗ μετρας τη προοδο του παιδιου με βαση του στοχους που εχεις βαλει εσυ.Τα παιδια μας οδηγουν και παμε παντα με τους δικους τους ρυθμους.
Τα υπολοιπα νομιζω οτι λιγο πολυ τα ξερεις , φτανει να τα εφαρμοσεις χωρις το αγχος που λεγαμε. Πολυ σημαντικο ειναι να μην ασχολεισαι μονο εσυ με το Ρικο αλλα ολα τα μελη της οικογενειας, οπως επισης σημαντικο ειναι να ασχολεισαι εκτος απο τον Ρικο και με τον μεγαλο σου γιο και να ξοδευεις τον ιδιο χρονο που ξοδευεις για τον μικρο .Σε μια οικογενεια με αυτιστικο παδι, οι ισορροπιες ειναι πολυ λεπτες και ευθραυστες.Επιβαλεται ομως να τηρουνται και το γιατι πρεπει να συμβαινει αυτο ,ειναι κατι που εχεις εκφρασει εσυ η ιδια σε προηγουμενο ποστ σου.
Βεβαια , αλλο πραγμα το να μην εχεις αγχος και αλλο το να μην εχεις νευρα. Και πες μου τωρα, πως να μην εχω νευρα -δαντελα οταν ο γιος μου που εχει εμμονη με τα φυσικα φαινομενα αδειασε ολο το υγρο πιατων στο νεροχυτη, αφησε το νερο να τρεχει μεχρι που οι σαπουναδες εγιναν σαν ενα υφαιστειο και αρχισαν να τρεχουν απο το παγκο της κουζινας προς τα ντουλαπια , γεμιζοντας το πατωμα με σαπουναδα, και τα διδυμα ,που το βρηκαν καλη ευκαιρια να κανουν πατιναζ , κλαψουριζουν αυτη τη στιγμη με καρουμπαλα και τα δυο στο κεφαλι.
...και εγω πρεπει ηρεμη τωρα να παω και να καθαρισω,κτλ κτλ κτλ......
Έχω κατουρηθεί στα γέλια με την περιγραφή της σκηνής, πρέπει να ξαναξεκινήσεις να γράφεις στο blog σου πάραυτα!
(πέρα από πλάκα τώρα, σε κάνα χρόνο που θα έχω ηρεμήσει περισσότερο, ελπίζω να έχω γίνει σαν εσένα)
Δεν είναι αυτά που γνωρίζουμε συνήθως. Εμείς το δοκιμάσαμε παρόλο που ο μικρός σχεδόν 6 μένει στην Αθήνα ήρθε και έκανε ένα πρόγραμματο οποίο ήταν πραγματικά σημαντικό και φάνηκε μια εξέλιξη στο παιδί μέσα στις πέντε μέρες. Ωστόσο θέλει συνέχεια να το ακολουθούν μέλη της οικογένειας κάθε μέρα. Δοκιμάστε το. Ουσιαστικά αποτελεί εκπαίδευση των γονέων σε μια τέτοια αντιμετώπιση
Δημοσίευση σχολίου