20.12.07

Αν δεν ήσουν ό,τι είσαι, τι θα ήθελες να είσαι

(βοηθάω, ψυχίατρος είναι η απάντηση)

Ας το διατυπώσω αλά Μποστ: Έστω ψυχίατρος κουράρων αυτιστικό τέκνο. Μετά τη δεύτερη επίσκεψη ο γονεύς ξέρει τι θα του πει ο ψυχίατρος (ο ψυχίατρος παίζει να ξέρει κι από την πρώτη τι θα του πει ο γονεύς). Αγνοούμε τις εμμονές αν απλώς προσπαθεί να μας εκνευρίσει, προσπαθούμε να κάνουμε δημιουργικές όσες προσφέρουν το σχετικό περιθώριο και πάλι ανέστη ο χριστός, δεν παραπονιέμαι όμως διότι οι ψυχίατροι με ενδιαφέρουν ούτως ή άλλως. Είναι η πεποίθηση που έχω ότι στην πλειοψηφία τους είναι εξυπνότεροι από μένα, με διαβάζουν και με ερμηνεύουν περισσότερο απ’ όσο εγώ αυτούς. Κατά τη διάρκεια της συζήτησης καταβάλλω φιλότιμες προσπάθειες να καταλάβω αν όντως συμβαίνει έτσι.

Πιο αποδοτική ήταν η συζήτηση με την καινούρια λογοθεραπεύτρια. Μού πρότεινε αντί της στείρας περιγραφής της κάρτας που βλέπουμε με το Θόδωρο, να προσωποποιούμε και να δραματοποιούμε την κατάσταση όσο περισσότερο γίνεται-άλλη καλή συμβουλή ήταν το να δίνουμε ονόματα στα παιδάκια της φωτογραφίας.

Το όλο θέμα είχε πλάκα, χτες κοιτάζαμε μια κάρτα με ένα αγόρι που κρατούσε φουσκωμένα μπαλόνια τα οποία στην επόμενη κάρτα έχουν σκάσει. Ο μικρός ταυτίστηκε τόσο με το εν εξελίξει δράμα που στην ερώτηση «Τι θα πει ο Γιώργος στη μαμά του τώρα?» -και αφού είχα πει εγώ διάφορες απαντήσεις, τις κόλλησε όλες μα όλες μαζί: «Μαμά, πάμε στο σούπερ μάρκετ ν’ αγοράσουμε μπαλόνια τώρα, σε παρακαλώ, άντε μπράβο, σου λέω!»

12 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Πρεπει να βγαλω μερικες αλλες φωτο απο το ημερολογιο του Παυλου που ειναι γεματο με φωτο δικες του που κανει διαφορα,ειναι πλαστικοποιημενες φωτο που δειχνουν εκτος απο τη ροη της ημερας το σωστο και το λαθος με προταγωνιστη τον ιδιο τον Παυλο.Αν θελεις μετα τις γιορτες να σου το στειλω με κουριερ να δεις ακριβως μια αλλη μεθοδο,(δικη μου πατεντα) που βοηθησε πολυ , σε καποια φαση που η συμπεριφορα του ειχε χειροτερεψει.

Φωτούλα Τζιώντζου είπε...

Ψυχίατροι! Τι μου θύμισες. Η τελευταία που επισκέφθηκα πέρασε κρίση ταυτότητας μαζί μου, γιατί λέει της αναιρούσα το ρόλο. Μου αρέσουν οι ψυχίατροι, όσο πιο έξυπνοι τόσο πιο νόστιμοι, άμα δε λήξεις από την αρχή ποιας σχολής είναι και κάνεις σκονάκι θεωρία και μέθοδο περνάς υπέροχα μαζί τους.
Ναι μου αρέσουν πολύ οι ψυχίατροι.
Καλή σας μέρα και επισήμως στο αρμόζον ποστ :))))

Μαριλένα είπε...

Μαρία, ευχαριστώ πολύ, θα τα πούμε κ τηλεφωνικά, αλλά όχι κούριερ βρε παιδί μου, ας πάμε να πιούμε ένα καφέ (με τα παιδιά να παίζουν) κάτι, κάπως θα το βρούμε.

Νερίνα, καλημέρα σας, κι εμένα μ'αρέσουν οι ψυχίατροι ιδίως όταν υποστηρίζουν ότι είναι οι εξυπνότεροι στον ιατρικό κλάδο. Μη υπαρχόντων ιατρών ουδείς μωρότερος των διδασκάλων κλπ είναι η ιντριγκαδόρικη απάντηση.

athanasia είπε...

Μου άρεσε η διάκριση μεταξύ πρώτης και δεύτερης επίσκεψης σε σχέση με γονιό και ψυχίατρο...

Δεν είναι άσχημα να κατανοείς ή και να ερμηνεύεις, αλλά ακόμη καλύτερο είναι να λες καμιά απλή, πρακτική ιδέα.

Είναι η διαφορά μεταξύ κάποιου που λέει: "Ξέρω, αισθάνεσαι ότι είναι σκοτεινά", κι αυτού που λέει: "Σκοτεινά είναι, ας ανάψουμε το φως, να κι ο διακόπτης".

:)

Μαριλένα είπε...

Αθανασία, πάντως μιλάω αποκλειστικά για αυτισμό και παιδοψυχιάτρους, ίσως να μην το έκανα απολύτως σαφές. Φαίνεται ότι στον αυτισμό ή είναι ακόμα βαθύ το σκοτάδι και η άγνοια ή στην Ελλάδα δεν υπάρχει φοβερό ενδιαφέρον ή εγώ έχω προσδοκίες ανεδαφικές πάντως τους βλέπω λίγο βαλτωμένους τους ψυχίατρους. Διαβάζω άρθρα της Charlotte που έγραφες χτες στο Guardian, περίεργη αίσθηση, γλυκόπικρη. Την αγάπη μου.

Μαριλένα είπε...

Εμένα πάλι με τρέλλανε η πρόταση του Ρίκου :)))

xx δωσ' του

Αθήναιος είπε...

Για να νιώσεις μπλόγκερ να πω κι εγώ η περαστική τη μλκ μου;:-)

Αν ο ψ είναι μπιχεβιοριστής, δλδ εξετάζει πώς να αντιμετωπίζει μια συμπεριφορά, τότε ίσως θα έπρεπε να το ψάξετε περισσότερο. Παρακαλώ με το πάρετε στραβά. Όταν πρωτοπήρα το σκυλί μου ήταν εξαιρετικά προβληματικό γιατί ήταν κακοποιημένο. Είχα απελπιστεί με τις ζημιές που έκανε και την επιθετική της συμπεριφορά που δεν μπορούσες και να τιμωρήσεις γιατί έτρεμε με το παραμικρό. Ένας φίλος ψυχολόγος από το αμέρικα μου πρότεινε ένα βιβλίο που μου άνοιξε τα μάτια, Μαριλένα στο συνιστώ έτσι κι αλλιώς για τους συναδέλφους που σου στέλνουν τις επιστολές του Αγίου Νεκταρίου. Don't Shoot the Dog λέγεται και το αγόρασα στον Παπασωτηρίου στο Πολυτεχνείο.

Μου άνοιξε τα μάτια. Μετά από συστηματική προσπάθεια ( πάντα) το σκυλί ήρθε στα ίσια του αλλά δεν μπορώ να σας μεταφέρω με πόση επιτυχία έμαθα να χειρίζομαι δύσκολες καταστάσεις με άλλους ανθρώπους και ειδικώς γένους αρσενικού: τρελαμένους γείτονες, έξαλλους πελάτες, πυροβολημένους γκόμενους.

Ανώνυμος είπε...

για να μην ειμαι συνεχως ασχετη με το θεμα, εχουμε αλλαξει 4 παιδοψυχιατρους μεχρι να βγαλουμε ακρη για το τι εχει ο Παυλος(την εποχη που δεν γνωριζαμε πολλα για αυτισμο) Ηπρωτη ψυχιατρινα μας ειπε το εξης φοβερο: " ο γιος σας νομιζει οτι ειναι κατι σαν θεος και οτι μπορει να κανει οτι θελει , βλακειες αταξιες κλπ , μεχρι καποιος να τον κατεβασει απο εκει ψηλα που βρισκεται και να τον επαναφερει στη πραγματικοτητα" .Αυτη ηταν η διαγνωση της. Οταν φτασαμε στον τεταρτο παιδοψυχιατρο και αφου ειχα περασει 2 μηνες να διαβαζω πρωι βραδυ ψυχιατρικη,λεω εγω πρωτη: "ακουστε γιατρε , απο αυτα που εχω διαβασει , το παιδι μου εχει συνδρομο ασπεργκερ ,αν εσεις πιστευετε κατι διαφορετικο, τοτε μαλλον κανετε λαθος και ξαναψαξτε το πριν μας δωσετε διαγνωση" .Οταν ηρθε η ωρα να μας πει τη διαγνωση μας λεει: " you ξεκουφ me " , οντως , το παιδι εχει ασπεργκερ,αλλα αφου το γνωριζατε, γιατι ζητησατε διαγνωση;"
Η αληθεια ειναι οτι απο τοτε εως τωρα δεν εχω ακουσει κατι που να μου προκαλεσει εντυπωσει απο τον συγγεκριμενο ψυχιατρο ,και ενω νομιζα οτι τα ξερω ολα και οτι αυτος ξερει μονο ολα οσα τον αφηναμε εμεις να ξερει , μια μερα μου πεταξε μια σποντα,που εδειχνε ποσο κορυφη στο ιδος του ειναι.ειχε φτασει πολυ βαθια, γνωριζε πραγματα που δεν του τα ειχαμε πει και που θεωρουσα αδυνατον να τα εχει καταλαβει.Εκεινη την ημερα ενιωσα την ανωτεροτητα του.

Μαριλένα είπε...

Μαριλένα μας, το κάναμε λίγο σαν το ανέκδοτο με τον Μανόλη το μουγκό, στο τέλος όλοι μιλάνε.

Αθήναιε, ακούγεται βιβλίο που το χρειάζομαι επειγόντως. Επειδή ανέφερες τη Νταίζη, άλλη μια ψήφος εμπιστοσύνης για τον Ουελμπέκ που λέει τα σκυλιά μηχανές παραγωγής και διάχυσης αγάπης.

Μαρία, έχω ακούσει για πλήθος λαού που αντιμετωπίζει τον αυτισμό με ψυχοθεραπεία, φρίττω, αλλά δεν εκπλήσσομαι.

Φωτούλα Τζιώντζου είπε...

Εμένα πάλι με έσωσε ο Κράμμερ. Πριν τον διαβάσω ετοιμαζόμουνα να τα δώσω για υιοθεσία. Τα σκασμένα πάλι δε ξέρω εάν τα έσωσε..:)))))

Μαριλένα είπε...

Νερίνα, ο Κράμερ εναντίον Κράμερ ή ο Κράμερ που έγραψε το Malleus maleficarum?

Φωτούλα Τζιώντζου είπε...

Αγαπητή Μαριλένα αναφέρομαι στον Μπερτράν Κράμερ, ένα καλό ψυχολόγο που όσο και εάν μου κοστίζει οφείλω να παραδεχθώ ότι με βοήθησε να απομυθοποιήσω και να απομυθοποιηθώ, απλά επισημαίνοντας μου (είπαμε είμαιυπερφίαλο άτομο) τα αυτονόητα.
Βιβλία του δύο έχω, δε ξέρω εάν έχουν κυκλοφορήσει και άλλα:
Επάγγελμα μωρό και Μυστικά γυναικών, από μητέρα σε κόρη. Και τα δύο εκδόσεις Καστανιώτης.
Καλό σας βράδυ