Συμβαίνει κάποιες ώρες μέσα στη μέρα (κάποιοι θα ΄λεγαν κι όλη μέρα) να καταλαμβάνομαι από μια υπέρμετρη αισιοδοξία, ένα απολύτως παιδιάστικο «όλα μπορούν να συμβούν». Αν με φωνάξει ο διευθυντής εκείνη τη στιγμή είναι σίγουρα για προαγωγή ή να με συγχαρεί για κάτι (για το μπλογκ ίσως).
Μια τέτοια ώρα χτες ξεκινάμε με ένα συνάδελφο συζήτηση περί γυμναστηρίων. Το πνεύμα είναι ότι θρηνούμε το χαμένο σφρίγος μας, εκείνος, ένας πρώην Ντάνιελ Κρεγκ (μια χαρά κρατιέται) κι εγώ μια παλαίμαχη Φόντα (που δεν υπήρξα, αλλά σίγουρα κάτι καλύτερο από το τωρινό πράγμα θα ήμουν πέντε έξι χρόνια πριν). Πάνω στον ενθουσιασμό τηλεφωνούμε σε παρακείμενο γυμναστήριο-κολυμβητήριο, μαθαίνουμε τιμές, εταιρικές συνδρομές, ωράριο (ανοίγει από τις εφτά οπότε βολεύει για πριν τη δουλειά) και κλείνουμε ραντεβού για την Πέμπτη. Ήδη το θείο πλάσμα στο οποίο θα μεταμορφωθώ αιωρείται μπροστά στα μάτια μου, μένει μόνο να γίνει η γενναία εταιρική έκπτωση και να πείσω για το όραμα τους χορηγούς που ανυποψίαστοι περιμένουν στο Γαλάτσι.
Στη μέση της δευτερολογίας μου για το πόσο συμφέρουσα μπορεί να είναι η συνδρομή των 83,33 ευρώ το μήνα (μέσα κι η πισίνα), χτυπάει το τηλέφωνο και είναι η μόνη εργοθεραπεύτρια που έχω καταφέρει να βρω. Μια ώρα μετά, γιατί τόσο μιλήσαμε για αισθητηριακή αγωγή και αισθητηριακή δίαιτα, το budget αναμόρφωσης-ανάπλασης περιφέρειας (μου) έχει ήδη απορροφηθεί από το άλλο project. Είναι πλέον οριστικό, η Πάμελα που κρύβεται μέσα μου θα περιμένει το επόμενο καλοκαίρι για να αναδυθεί.
5 σχόλια:
Μαριλένα μόλις κατέρριψες έναν από τους νόμους -ως άλλος Μέρφυ ένα πράγμα- που ορίζουν τη συμπεριφορά μου στη μπλογκόσφαιρα.
Συνελόντι ειπείν για σένα αυτό που δε περίμενα να γράψω ποτέ μου στη μπλογκόσφαιρα:
Respect
Kαλημέρα!
Ξέρω, ξέρω... Και, γιαυτό, πολύ το χάρηκα αυτό το ποστ.
Μετά από διαδοχικές παρόμοιες εξάρσεις και ματαιώσεις, πήρα πέρσι ένα διάδρομο στο σπίτι. :)
Νερίνα, θα με κάμετε να παραβώ κι εγώ έναν κανόνα και να ξεκινήσω την επόμενη φράση με μια λέξη που σιχαίνομαι σφόδρα: Καλέ, γιατί respect?? Ας είναι, respect είπατε δε ρίξατε μούτζα, φιλιά.
Αθανασία, έχω διάδρομο, είχα παθιαστεί κάποτε, αλλά τώρα είναι διπλωμένος στην κρεβατοκάμαρα και αποφεύγει ο ένας το όλο κατηγορία βλέμμα του άλλου. Θέλω να κατέβω να γραφτώ στην ΕΕΠΑΑ, θα σε ειδοποιήσω εγκαίρως μήπως καφεσυναντηθούμε.
Μπορείς να βρεις σπόνσορα για το γυμναστήριο.
Ξέρεις πόσα brands θα ήθελαν να ταυτιστούν με την ανθρώπινη βούληση για υπέρβαση, αυτο-βελτίωση, επίτευξη στόχων;
Α! και να καταγράφεις τις εξελίξεις σε ιστολόγιο!
Αρνουλίνιο, αρχίσαμε και τα λινκς τώρα!
Λίγο προκλητικά τα βρίσκω αυτά που γράφεις ιδίως μεσούσης της διαδικασίας της αξιολόγησης.
ΥΓ. Σε παραδέχομαι που δε ρώτησες για την ταυτότητα του συναδέλφου πάντως.
Δημοσίευση σχολίου