Πώς περάσαν οι 15 αυτές μέρες, πώς σηκώνομαι αύριο, βάφομαι, σουλουπώνομαι, φοράω τακούνια-που είχε γίνει το παντοφλικό δεύτερο δέρμα τόσες μέρες-οδηγώ και πείθομαι να εργαστώ?
Μόνο ένας σεισμός σαν τον πρωινό μπορεί να με βγάλει από την εορταστική νιρβάνα.
Έκτακτο συμπλήρωμα: Μεγάλο πρόβλημα αποχωρισμού με το εκλεκτό τέκνο το πρωί προκειμένου να μη φύγω για τη δουλειά. Δεν είχα σκεφτεί να τον προετοιμάσω, αλλά δεν είχε ξανασυμβεί.
1 σχόλιο:
Μη λες για σεισμό!
φτου κακά και ξανά-φτου (το εγκεφαλικό το γλύτωσα, γιατι νομιζα πως ήταν η γάτα που ξυνόταν πάνω στην πλάτη μου!!)
Δημοσίευση σχολίου