-Τι κάναμε σήμερα, Θοδωρή?
-Πήγα στην Ερέτρια, έπαιξα με το σκυλάκι, ήπιε γάλα, το κυνήγησα, το σαββατοκύριακο πάλι σκυλάκι.
Η Ερέτρια εξελίσσεται σε αγαπημένο προορισμό όσων αποφασίζουν να ξεφορτωθούν το κατοικίδιό τους. Ένας προσφάτως παρατημένος-των Χριστουγέννων μάλλον-είναι ο Νουνού-kid.
Καθότι φιλόζωοι (του σαββατοκύριακου κι εμείς) την πρώτη φορά του βάλαμε σκυλοτροφή, την οποία δεν άγγιξε. Του βάλαμε τυριά και αδιαφόρησε. Του δώσαμε Νουνού-kid και έγινε δικός μας (κάποιος είχε την ιδέα να συνεχίσουμε με γατοτροφή την οποία διαθέτουμε σε ποσότητα και παραδόξως το ζώο ξετρελάθη-άβυσσος).
Εντάξει, πίνει νουνού-κιντ, κάτι άλλο που να δικαιολογεί το φωτορεπορτάζ?
Ο συγκεκριμένος σκύλος είναι το πρώτο οικόσιτο που ανέχεται-αν όχι συμπαθεί αμυδρά- το Θόδωρο. Οι γάτες που έρχονται για φαϊ και χάδια από τον Αργύρη, στη θέα του Θόδωρου οπισθοχωρούν.
Γι' αυτή την αντιπάθεια αποκλειστικά υπεύθυνος είναι ο Θόδωρος. Πρώτον, όση ώρα αυτές τρώνε, εκείνος χοροπηδάει από την υπέρμετρη χαρά του 10 εκατοστά από το πιάτο τους-όσο να ΄ναι σκιάζεσαι αν είσαι γάτα και δεν ξέρεις περί αυτισμού και έκφρασης συναισθημάτων. Μετά είναι που και με τα χάδια δεν ελέγχει ακριβώς τα χέρια του και τις πιάνει λίγο άγαρμπα. Πόσα να ανεχτεί πια μια γάτα για ένα πιάτο ρημαδοφρίσκις, φαρμακώνουν στα γρήγορα και εξαφανίζονται. Απογοητεύεται και απορεί ο Θόδωρος, «έφυγε το γατάκι», τρελαίνεται ο Αργύρης που ο μικρός τις έδιωξε πάλι.
Με το σκύλο είναι αλλιώς. Ο δόλιος ψοφάει για παρέα, χοροπηδάει ο Θόδωρος και φορτίζεται σα δυναμό ο σκύλος, τρέχουν πάνω κάτω κυνηγώντας ο ένας τον άλλο. Τα χίλια καλά έχει πει γι' αυτούς ο Ουελμπέκ, υπερθεματίζω κι εγώ.
Βιβλία (προσοχή, ακολουθεί plot spoiler): τέλειωσα τις Υποψίες, που έχουν γίνει και ταινία από το Χίτσκοκ. Στο αυτί του βιβλίου λέει ότι ο Χίτσκοκ δεν τόλμησε να επιφυλάξει στο πρωταγωνιστικό ζευγάρι το τέλος που δίνει ο Francis Iles στο βιβλίο. Στο βιβλίο η Λίνα, παρότι έχει ψυχανεμιστεί περί τίνος καθάρματος συζύγου πρόκειται, όταν ο Τζώνυ της προσφέρει το δηλητήριο, εκείνη εν γνώσει της το πίνει-φίλα με, Τζώνυ. Από το imdb κατάλαβα ότι ο Χίτσκοκ κλείνει την ταινία παρουσιάζοντας ως αβάσιμες τις υποψίες που σύζυγος και κοινό μοιράζονται κατά τη διάρκεια του έργου και θέλουν τον Κάρι Γκραντ ψυχρό, υπολογιστή δολοφόνο. Ο Κάρι Γκραντ αποδεικνύεται αθώος και παρεξηγημένος, όπως πρέπει να είναι κάθε άντρας με το σχετικο απίστευτο φυζίκ-φίλα με, Κάρι.
-Πήγα στην Ερέτρια, έπαιξα με το σκυλάκι, ήπιε γάλα, το κυνήγησα, το σαββατοκύριακο πάλι σκυλάκι.
Η Ερέτρια εξελίσσεται σε αγαπημένο προορισμό όσων αποφασίζουν να ξεφορτωθούν το κατοικίδιό τους. Ένας προσφάτως παρατημένος-των Χριστουγέννων μάλλον-είναι ο Νουνού-kid.
Καθότι φιλόζωοι (του σαββατοκύριακου κι εμείς) την πρώτη φορά του βάλαμε σκυλοτροφή, την οποία δεν άγγιξε. Του βάλαμε τυριά και αδιαφόρησε. Του δώσαμε Νουνού-kid και έγινε δικός μας (κάποιος είχε την ιδέα να συνεχίσουμε με γατοτροφή την οποία διαθέτουμε σε ποσότητα και παραδόξως το ζώο ξετρελάθη-άβυσσος).
Εντάξει, πίνει νουνού-κιντ, κάτι άλλο που να δικαιολογεί το φωτορεπορτάζ?
Ο συγκεκριμένος σκύλος είναι το πρώτο οικόσιτο που ανέχεται-αν όχι συμπαθεί αμυδρά- το Θόδωρο. Οι γάτες που έρχονται για φαϊ και χάδια από τον Αργύρη, στη θέα του Θόδωρου οπισθοχωρούν.
Γι' αυτή την αντιπάθεια αποκλειστικά υπεύθυνος είναι ο Θόδωρος. Πρώτον, όση ώρα αυτές τρώνε, εκείνος χοροπηδάει από την υπέρμετρη χαρά του 10 εκατοστά από το πιάτο τους-όσο να ΄ναι σκιάζεσαι αν είσαι γάτα και δεν ξέρεις περί αυτισμού και έκφρασης συναισθημάτων. Μετά είναι που και με τα χάδια δεν ελέγχει ακριβώς τα χέρια του και τις πιάνει λίγο άγαρμπα. Πόσα να ανεχτεί πια μια γάτα για ένα πιάτο ρημαδοφρίσκις, φαρμακώνουν στα γρήγορα και εξαφανίζονται. Απογοητεύεται και απορεί ο Θόδωρος, «έφυγε το γατάκι», τρελαίνεται ο Αργύρης που ο μικρός τις έδιωξε πάλι.
Με το σκύλο είναι αλλιώς. Ο δόλιος ψοφάει για παρέα, χοροπηδάει ο Θόδωρος και φορτίζεται σα δυναμό ο σκύλος, τρέχουν πάνω κάτω κυνηγώντας ο ένας τον άλλο. Τα χίλια καλά έχει πει γι' αυτούς ο Ουελμπέκ, υπερθεματίζω κι εγώ.
Βιβλία (προσοχή, ακολουθεί plot spoiler): τέλειωσα τις Υποψίες, που έχουν γίνει και ταινία από το Χίτσκοκ. Στο αυτί του βιβλίου λέει ότι ο Χίτσκοκ δεν τόλμησε να επιφυλάξει στο πρωταγωνιστικό ζευγάρι το τέλος που δίνει ο Francis Iles στο βιβλίο. Στο βιβλίο η Λίνα, παρότι έχει ψυχανεμιστεί περί τίνος καθάρματος συζύγου πρόκειται, όταν ο Τζώνυ της προσφέρει το δηλητήριο, εκείνη εν γνώσει της το πίνει-φίλα με, Τζώνυ. Από το imdb κατάλαβα ότι ο Χίτσκοκ κλείνει την ταινία παρουσιάζοντας ως αβάσιμες τις υποψίες που σύζυγος και κοινό μοιράζονται κατά τη διάρκεια του έργου και θέλουν τον Κάρι Γκραντ ψυχρό, υπολογιστή δολοφόνο. Ο Κάρι Γκραντ αποδεικνύεται αθώος και παρεξηγημένος, όπως πρέπει να είναι κάθε άντρας με το σχετικο απίστευτο φυζίκ-φίλα με, Κάρι.
12 σχόλια:
Εμείς πάλι τη Νερίνα τη λέμε Ελμάϊρα!
Καλή σας μέρα και μείνετε υποψιασμένη και που ξέρετε μπορεί να σκάσει μύτη ο Κάρυ να σας σώσει:))))
1. Εγκούγλισα κι έμαθα τι εστί Ελμάιρα.
2. Αμήν
ριξε μια ματια στο μπλογκ μου,(που δεν εχω γραψει τιποτα) και θα δεις μια φωτογραφια με δυο δελφινια, τα χερακια που βλεπεις ειναι του Παυλου.Δεν εχει να κανει μονο με τα σκυλακια και τα γατακια(ισως λιγοτερο με αυτα) αλλα γενικοτερα με ολα τα ζωα,με τη διαφορα οτι δεν θελουν να τα αγγιζουν αλλα να τα παρατηρουν.
Το βραδυ(λεμε τωρα) αν βρω χρονο θα ανεβασω φωτο για να καταλαβεις τι εννοω.
φιλακια
Μαρία, έχεις δίκιο. Kαι στη δική μού φώτο από τη στάση του σώματος του Θόδωρου φαίνεται πόσο επίμονα κοιτάζει το σκύλο.
Τα δελφίνια υποθέτω ότι έχουν να κάνουν μ' εκείνο το ταξίδι στο εξωτερικό που είχες αναφέρει παλιότερα.
Φιλιά
Kαλημέρα!
Είχαμε δύο γάτες για 13 χρόνια. Αυτισμός και γάτες είναι δύσκολος συνδυασμός... Με τα σκυλιά πάλι, η Χριστίνα έχει την προσέγγιση "μακριά κι αγαπημένοι", νομίζω τα φοβάται (όταν είναι μεγάλα) και τα βαριέται (όταν είναι μικρά).
Γέλασα με τις γατοτροφές που αρέσουν στον σκύλο, γιατί σου έχω καλύτερο, που αν δεν το είχα δει με τα μάτια μου, δεν θα το πίστευα: Γάτος αδέσποτος να φλερτάρει τεράστια σκύλα (ημίαιμη, κόλλεϋ-λυκόσκυλο), κι η σκύλα να μην τον κυνηγά, απλώς να τον κοιτά με απορία. :)
Τώρα, για τον Κάρυ Γκραντ, πάει αυτός... :)
Αθανασία, άλλωστε όλες οι γάτες έχουν Asperger :-) (δεν το ΄χω διαβάσει, απλώς ο τίτλος μού είχε εντυπωθεί.
Μαριλένα, επειδή το λινκ που δώσετε δεν ανοίγει καρντιά μου και επειδή ο τίτλος με εξίταρε, λιχούδικο πλάσμα ούσα, σε τι ακριβώς αναφέρεστε καθότι και ο γούγλης μουλάρωσε και δε λέει να με διαφωτίσει, που μπροστά του να το βρει, ο γούγλης όχι εσείς εννοείται..
Καλό σας μεσημέρφι
Τι θα πει το λινκ δεν ανοίγει? Ν'ανοίξει!
Τελοσπάντων, επειδή ως συνήθως με πετυχαίνετε σε φάση που αδυνατώ να στρωθώ κ να δουλέψω: γκουγκλίστε αλλιώς, το βιβλίο λέγεται All cats have Asperger syndrome κι είναι μέρος μιας σειράς βιβλίων που σκοπό έχουν να εξοικειώσουν τα παιδιά με τα διαφορετικά παιδιά. Έτσι διάβασα, διότι το βιβλίο ακόμα δεν το ΄χω διαβάσει. Αν υπάρξουν απορίαι, feel free :-)
Έχω διαβάσει άπειρα άρθρα για τις "θεραπείες" αυτιστικών παιδιών σε πισίνες με δελφίνια. Δεν μου κάνει καθόλου εντύπωση που τα πάει πολυ καλά με τα σκυλιά. Τα περισσότερα σκυλιά ανέχονται τα πάνδεινα από τα παιδιά, έτσι ξεπερνιέται η πρώτη καχυποψία.
Άσε που μού ήρθε και το "don't shoot the dog", οπότε θα το δοκιμάσω σε αμφότερους, σκύλο και τέκνο.
Μη το συνεχίσεις πολυ με τις γατοτροφές: ενω οι γάτες τρων άνετα των σκυλων και δεν τρεχει μια, το αντιθετο με τους σκύλους. Αν τρωνε συνεχως γατοτροφή, θα έχουν πρόβλημα.
(δεν τον παίρνετε σπίτι τον σκυλάκο; άπειρο καλό θα κάνει σε όλους. οι δικές μου με σκύλο μεγάλωσαν (παρατημένο απο άλλους) κι όταν πέθανε, παραμεγαλωσαμε εμεις για να μπορού΄με να βγάζουμε δις και τρις τον σκύλο έξω, εξ ου και οι γάτες)
καλη βδομάδα και να ειστε όλοι καλά :)
υγ
κι αν θέλετε κανετε και το δικό μας σύστημα: τρεις κονσέρβες σκύλου στο πορτ μπαγκάζ, για τα αδέσποτα που συναντάτε στις βόλτες σας :)
Μαριλένα, ο συγκεκριμένος τρώει σαββατοκυριακοδεύτερο, τις υπόλοιπες φοβάμαι ότι εκών-άκων νηστεύει.
Μην κοιτάς που το λέω χειμερινά ανάκτορα, το Γαλάτσι είναι διαμέρισμα και δεν είμαι τόσο αποφασισμένη.
Στην Ερέτρια τα σουπερμάρκετ είναι ανοιχτά το ΣΚ, οπότε τσιμπάμε κονσέρβα on demand.
Δημοσίευση σχολίου