Πώς είχε πάθει ψύχωση ο Τζιμ Κάρευ με τον αριθμό 23 στο ομώνυμο έργο? Ο πρωταγωνιστής, για έναν πλήρως αδιευκρίνιστο λόγο, έβλεπε παντού το νούμερο-βασικό στοιχείο μιας αλλοπρόσαλλης (και εντελώς ανούσιας μεταξύ μας) συνομωσίας. Οι δε συμπτώσεις που τροφοδοτούσαν τη μανία του κυμαίνονταν από απλοϊκές έως απολύτως βλακώδεις. Το μόνο καλό που βγήκε από τη ιστορία είναι ότι ο Τζιμ Κάρευ (ο οποίος διαβάζω ότι είναι πολύ καλός μπαμπάς για τον αυτιστικό γιο της φίλης του), όταν δεν κάνει τις μούτες του, μπορεί να είναι ένας συμπαθέστατος άντρας-αλλά ξεφεύγω.
Ο Ρίκος εμφανίζει ένα παρόμοιο σύμπτωμα, αλλά με τον αριθμό «11». Ό,τι τον ρωτήσεις εσχάτως θα το περιέχει. Καθόμαστε με το βιβλίο νέων και προσπαθούσαμε να συνοψίσουμε την ημέρα, κάποια στιγμή χρειάστηκε να πάμε πίσω και να θυμηθούμε ότι έχουμε 2 μέρες να πάμε σχολείο, επειδή είναι άρρωστη η συνοδός. «Πήγα έντεκα φορές σχολείο» κατέληξε ο Ρίκος, χωρίς να διευκρινίσει αρχής γενομένης από πότε. Όταν τελειώσαμε το κολυμβητήριο βγήκε με το ύφος του θριαμβευτή, «κολύμπησα έντεκα φορές» και τα δέντρα μακριά στην Ερέτρια μετρήθηκαν και βρέθηκαν να είναι (με ένα δυσοίωνο τρόπο) έντεκα.
Τώρα που το σκέφτομαι δεν αποκλείεται ο επικείμενος σεισμός να συμβεί στις 11 του μήνα (και πιθανότατα 11 το πρωί) και το παιδί μου να έχει επιλεγεί για ένα σκοπό που μας υπερβαίνει. Είναι ένα πολύ hush hush νέο και το μάθατε πρώτοι από το autismos.blogspot.com.
15 σχόλια:
αδύνατον να θυμηθώ το όνομά του - είναι αυτός που λυγίζει κουτάλια με την τηλεκίνηση ή κάτι τέτοιο -
αλλά θυθμάμαι που είχε πει πως όσοι εστιάζουν στους αριθμούς με 1
(11, 111, 11111 κοκ) έχουν κάτι πολύυυ καλό.
Αυτή ήταν η πρωινή παραφιλολογική σας ενημέρωση.
(δεν του συγχωρώ τις μούτες - αδύνατον!)
(στις 11/3 και το πρωί και το βράδυ μια βολτίτσα θα την πάω να το ξέρεις)
Καλημέρα
σχετικα με το προηγουμενο ποστ και τα φυσικα φαινομενα,το εχουν μεσα τους τα αυτιστικα,καταλαβαινουν πολυ περσσοτερα απο εμας και τωρα που το σκεφτομαι δεν απορω καθολου που ο Παυλος βγαινει και κοιταει συνεχεια τον ουρανο οταν δεν εχει ηλιο και αναλογα απο το ποσο γκρι ειναι τα στννεφα κανει και προγνωση.Η χαρα του δε οταν εχει δυνατο αερα δεν περιγραφεται.Συνεχως λεει¨Μαμα παρατηρω τα φυσικα φαινομενα ".
Ετσι δεν κανουν ομως και τα ζωα οταν διαισθανονται διαφορες αλλαγες στη φυση?..........Ας μη το αναλυσω αλλο ....
Οσο για το 11 ,νομιζω οτι ειναι απο τις εμμονες που αλλαζουν με το καιρο , αργοτερα μπορει να το αντικαταστησει με κατι αλλο, και σιγουρα θα ειμαστε εδω για να το σχολιασουμε,φιλακια
Καλημέρα. Το τραγούδι θα το βρω και θα το ακούσω στην οικόσιτη σύνδεση διότι εδώ ο αδμίν του δικτύου δεν επιτρέπει παραεργασία;-)
Δεν μου αρέσει ιδιαίτερα αλλά ας κάνει όσες μούτες θέλει, νομίζω πως κάτι προσπαθεί να πει στην τελική που μόνο έτσι μπορεί να το εκφράσει.
Δεν έχω δει το 23, αλλά από χθες εξαιτίας σου θέλω να ξαναδώ την υπέροχη λιακάδα ενός καθαρού μυαλού! Γλυκύτατος είναι ο Τζιμ Κάρεϊ.
Ο Ρίκος έχει δει το 11 γραμμένο και του αρέσει; Αν ναι, μού φαίνεται πολύ λογικό. Αλλιώς, μπορεί να του αρέσει αυτό το ναζιάρικο "ντ", το έχεις σκεφτεί; Η ταπεινή συνεισφορά μου στην εμμονή είναι με εδώ, χεχε! Πάντως, ουδείς λόγος ανησυχίας. Έχω ένα γνωστό (τώρα είναι λέκτορας μαθηματικών), για τον οποίο το πλήθος πραγμάτων χωρίζεται σε δύο κατηγορίες: "δεκαπέντε" και "περίπου δεκαπέντε".
Καλή σας μέρα! (Πω πω, τι μου θύμισες με το τραγούδι!)
Holly, οποιοσδήποτε σώφρων άνθρωπος το ίδιο θα έκανε. Και στις 8.3 θα έβγαινα (8+3=11!)
Μαρία, εμένα μ' αρέσει πάντως αυτό, η συναίσθηση ότι είναι μέρος από κάτι μεγαλύτερο την οποία διαθέτουν-κάθε άλλο παρά αύτισμός θα ΄πρεπε να λέγεται εν προκειμένω.
Mamma, ssdc=same shit different company, κι εδώ δεν έχουμε youtube ανοιχτό, γι' αυτό δεν το ανέβασα.
Butterfly, καλά που με υπερασπίστηκες διότι με τη holly παρούσα δεν τολμούσα να πω ότι ο Ηλίθιος κι ο Πανηλίθιος μ' αρέσουν.
Χαχα για το blog, διπλό χαχα για το γνωστό.
Το τι πήξιμο έχω τραβήξει σήμερα δε λέγεται, φιλιά σε όλοι.
Καλημέρα!
Aφού τόσο του αρέσει το 11 του Ρίκου, προτείνω να τον βοηθήσεις ν' αφήσει και στο σχόλιο στο μπλογκ enteka (πολύ θα το εκτιμήσει ο οικοδεσπότης του, απ' ό,τι είδα...).
Ερώτηση: Θυμάσαι καθόλου ν' απασχόλησε εσένα ή κάποιον άλλο ένα 11, και να το είπες/είπε? [Εντάξει, όχι με τον τρόπο του 23]. Ρωτάω γιατί, κατά καιρούς, η Χριστίνα εμφανίζεται να έχει εμμονές, ενώ πρόκειται για ηχολαλία, επειδή κάποιος άλλος μιλά πολύ για το ίδιο πράγμα (έχουν κι οι μη αυτιστικοί εμμονές, π.χ. με τον καιρό :)).
Τώρα, για το τραγούδι, τί να πω?
Στίχοι, καλοί. Μουσική, γύρισες στην πολύ νεανική ηλικία? Ύφος, συμμερίζομαι την kill 'em all διάθεση (πήξιμο αυτές τις μέρες).
Υ.Γ. Ενώ η mamma, μας έβαλε τα γυαλιά με τα Λιανοτράγουδα... :)
Χαχα, δεύτερο σχόλιο γιατί μόλις σκέφτηκα τα εξής: πρώτον, το πεδίο του γνωστού μου είναι η θεωρία αριθμών. Δεύτερον, θυμήθηκα την ταινία cube, στην οποία ένας αυτιστικός βοηθά όλους να προχωρήσουν στις παγίδες καθώς μπορεί να "σπάει" με το μυαλό του πολυψήφιους αριθμούς σε γινόμενο πρώτων. Τρίτον, το έντεκα (ταράν, ταράν!) είναι πρώτος αριθμός, όχι; Αποφάσισε εσύ τι θα κάνεις με αυτές τις πληροφορίες...
(Αγνόησέ με σε παρακαλώ, μιλάει η στατιστική με την οποία ασχολούμαι φουλ τάιμ από χθες. Επίσης, δεν θα δεχθώ ερωτήσεις για το ποιος είναι αυτός που έχει τις εμμονές στην οιικογένειά μου). :))))
Τώρα με χτύπησες εκεί που πονάω - να το ξέρεις!
(και να το θυμάσαι επίσης)
Τον ηλίθιο και τον πανηλίθιο το έχω δει τόσες πάρα πολλές φορές - αλλά πάρα! παρέα με τον αντιπαθή προέφηβο τότε (γιατί δεν ήθελε να το βλέπει μόνο του το πουλάκι μου )
που για μένα και τον σρινκ μου αποτελεί κεφάλαιο.........
Επίσης τον σαχλό κύριο τον λένε Γκέλερ (το είχα προσέξει όμως γιατί πάντα προσέχω τους ίδιους αριθμούς όταν είναι στην σειρά, όπου και αν τους δώ.
πχ. πινακίδα αυτοκινήτου, χαρτονόμισμα κλπ.
και...........το θεωρώ γούρι!!
τι πολυλογία Θεέ μου
και τι αυτοδιασυρμός.
φεύγω
Αθανασία, δεν το έχω κοιτάξει το blog ακόμα, θα το δω και θα αποφανθώ τι σημαίνουν αυτές οι μυστηριώδεις 3 τελίτσες που έχεις αφήσει...Αδυνατώ να σκεφτώ τπτ για το 11.
Για το τραγούδι εντάξει, είναι λίγο παλιμπαιδισμός, αλλά εφόσον ήμουν μεταξύ του "don't you cry tonight" των Guns n Roses κ αυτού κ διάλεξα αυτό, πάλι καλά να λες. Συμπάσχουμε με το πήξιμο σφόδρα!
Butterly, καλή η ταινία?
Με τους πρώτους αριθμούς έχουν πάθος οι άνθρωποι με αυτισμό (Σακς, holly, ναι, σακς) θα γράψω αναλυτικά.
Holly, το outing έγινε..Κορυφαία σκηνή στον ηλ+πανηλ η τελευταία με τα μπικίνια..
@athanasia
Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια!
Βρήκα το τραγούδι. Ομολογώ πως δεν άκουγα metallica στα νιάτα μου και άργησα να καταλάβω ποιό εννοούσες, όμως μόλις έπεσαν οι πρώτες νότες...αααχχχχχχχ!!!!!
Το cube μού είχε αρέσει τότε (10 χρόνια πριν), επειδή είχε ένα θέμα που για κάποιο λόγο μου έκανε "κλικ", ήτοι πώς εξελίσσονται οι σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων σε ένα απομονωμένο περιβάλλον (εκτός κοινωνικού ιστού). Επίσης, με είχε ψήσει το μαθηματικόν του πράγματος και η αγωνία. Τέλος, αρέσει σε όλους τους ηλεκτρολόγους που ξέρω! Η συνέχεια, πάντως, το hypercube, είναι μπούρδα.
Άχρηστων πληροφοριών συνέχεια: το Dumb and dumber (που έχω δει κι εγώ αλλά έχω σβήσει από τη μνήμη μου) είναι του Φαρέλι, ο οποίος έκανε το Κάτι τρέχει με τη Μαίρη . Και φυσικά στην ταινία η Μαίρη έχει έναν αυτιστικό αδελφό, χαχα! Το six degrees of separation έχει σήμερα επεκταθεί στους πάντες και τα πάντα.
Φεύγω και πάλι, για-να-παλουκωθώ-επιτέλους-
να-συνεχίσω-τη-δουλειά-μου-
γιατί-πάλι-θα-ξενυχτάω.
Ίσως η απόλυτη ισορροπία των δυο ΙΙ. Ένας συνειρμός από το νηπιαγωγείο που πια μαθαίνουν το 1+1=2. Πετάμε τα περιττά σύμβολα και έχουμε 2 ίσιες ολόισιες σαφείς γραμμές.
Βέβαια υπάρχει και το προφητικό του πράγματος. Ίσως έχει δίκιο η Αθανασία για τον έντεκα.
Κάρεϋ γιοκ σε καμία παραλλαγή. Για ακραίο χιούμορ προτιμώ τον Γκαούτσο.
Χάλια μέρα σήμερα και επίσης λέω να πάρω σοβαρά την εμμονή του Ρίκου με το 11.
Mamma, ούτε εγώ άκουγα μετάλλικα στα νιάτα μου, αλλά ποτέ δεν είναι αργά για να γελιοποιηθεί κανείς :-)-παραφράζω τη Νερίνα.
Butterfly, αν με κάθε σχόλιο μού δίνεις κι ένα λινκ τόσο τραβηχτικό που να κάθομαι να διαβάζω μισή ώρα θα με σχολάσουν από στιγμή σε στιγμή. Απίθανο το six degrees etc, θα ψάξω κ το cube αφού το προτείνεις.
Νερίνα μας, μαυρίλαι?
Δημοσίευση σχολίου