17.7.08

Η δια βίου εκπαίδευσή μου, εντρυφώντας στο VBA

Διαβάζω για Verbal Behavior Analysis (ευχαριστώ, Κ.), κρατάω σημειώσεις και ως συνήθως ανακαλύπτω ξανά και ξανά τον τροχό κι εκστασιάζομαι.

Μέχρι στιγμής έχω σημειώσει τα εξής: κάθε (προβληματική) συμπεριφορά στόχο έχει είτε την προσοχή κάποιου (attention) είτε τη διαφυγή από μια μη ευχάριστη κατάσταση (escape) είτε την αισθητηριακή ικανοποίηση (sensory stimulation).

Καταγράφοντας τι προηγείται της συμπεριφοράς (antecedent), την ίδια τη συμπεριφορά (behavior) και τις συνέπειές της (consequence) και όλα μαζί είναι το ABC του εφαρμοσμένου συμπεριφορισμού), εν συνεχεία προσπαθείς να βρεις ποιος από τους παραπάνω 3 λόγους κρύβεται πίσω από το σύμπτωμα. Εν συνεχεία αυτό είναι που πρέπει να αντιμετωπίσεις και όχι την ίδια τη συμπεριφορά. Θα συνεχίσω.

(νομίζω ότι όλο αυτό το κόλπο μοιάζει λίγο πολύ με το γνωστό παγόβουνο του TEACCH, αλλά πάλι δεν ξέρω).

8 σχόλια:

mamma είπε...

Γιατί είναι το μόνο ποστ στο οποίο δεν δίνεις λίνκ το βιβλίο αγαπητή Μαριλένα; Κρατάς τη γνώση για τον εαυτό σου;

ΥΓ. θέλω τις σημειώσεις σε φωτοαντίγραφα:))
ΥΓ2. να υποθέσω πως το διαβάζεις στα αγγλικά [πόσο μου τη δίνει αυτό, γκρρρρρρ]

athanasia είπε...

Στην απελπισία μου, πριν πολλά χρόνια, άρχισα να προσπαθώ να κάνω ένα βήμα πίσω και να παρατηρώ τη Χριστίνα και να συνδέω γεγονότα και πιθανές υποκείμενες αιτίες-σκοπούς και, μη γελάς, με τον ίδιο τρόπο (χωρίς ακόμη να ξέρω την μέθοδο).

Σαν τον "Ταρτούφο" (νομίζω, ή "Αρχοντοχωριάτη"?) του Μολιέρου, που του μαθαίνει ο δάσκαλος τί σημαίνει πρόζα και, άναυδος αυτός, τον ρωτά: "Δηλαδή, εγώ τόσα χρόνια μιλούσα πρόζα?".

Να ζήσουν οι συμπεριφοριστές (κι η κοινή λογική της προσπάθειας κατανόησης του άλλου όχι μέσα από "ερμηνείες" αλλά από την αλληλουχία της δικής του συμπεριφοράς). :)

Μαριλένα είπε...

Αυτό είναι το βιβλίο φιλενάς, και ναι, είναι στα αγγλικά. Θα σου δώσω περίληψη μη μου αγχώνεσαι.

Αθανασία, εγώ εκτίμησα αυτό που λέει για το time out ότι πρέπει να χρησιμοποιείται με μέτρο και ποτέ στην περίπτωση που το παιδί επιδιώκει φυγή από το μάθημα πχ (escape)(που συνήθως έτσι βολεύει τους εκπαιδευτές-και το παιδί-να γίνεται).
Είσαι (και) η πρώτη συμπεριφορίστρια :-). Πάντως ακριβώς αυτό που λες είναι και το παγόβουνο του teacch, βρες τι κρύβεται κάτω από τη συμπεριφορά (που είναι και η κορυφή του παγόβουνου).

Ανώνυμος είπε...

ε μα ναι!

χρησιμότατος ο συμπεριφορισμός αλλά δεν αρκεί

δεν σε φοβάμαι όμως - ήδη το ξέρεις και θα τον συνδυάσεις/προσαρμόσεις.

Καλημέρα - σπέρα!

Μαριλένα είπε...

Holly, έχει και χρήσιμα τιπς το συγκεκριμένο βιβλίο συν ωραία πινακάκια με συνθήκες if then else :-).

Ανώνυμος είπε...

Φίλη μου μαριλλένα, τα τελευταία πέντε χρόνια, ακολουθώ τη Γνωσιακή Συμπεριφορική ψυχοθεραπεία. Είμαι απόλυτα ευχαριστημένος. Ίσως κάποιοι να πούνε πως οι Συμπεριφοριστές είναι κάπως σκληροί στη θεραπεία. Ίσως είναι πράγματι. Ανάλογα νομίζω, με την περίπτωση. Για τον αυτισμό γνωρίζω από το καταπληκτικό για εμένα έργο "Ο Άνθρωπος της Βροχής" και από ένα ακόμα με τον Μπρους Ουίλις (αν το γράφω καλά το όνομά του) που, είχε αναλάβει την προστασία ενός παιδιού που ονομαζότανε Simon. Όλα τα παιδιά έχουν ψυχή και εύχομαι τα καλύτερα και για το δικό σου αγγελούδι!
Με αγάπη πάντα
Max

athanasia είπε...

Το time-out πράγματι μπορεί να λειτουργήσει ως μέθοδος διαφυγής (και, βεβαίως, βολεύει όλους αυτό).

Ωστόσο, αυτό που συχνά συμβαίνει είναι ότι η προσπάθεια διαφυγής είναι πιθανότερη (και συχνότερη) όταν το πρόγραμμα παραείναι βαρύ, ή όταν το time-out είναι γενικώς πολύ τσιγκούνικο. Στο κάτω-κάτω, κι οι μη έχοντες αυτισμό το ίδιο κάνουν όταν τους πρήξουν, διαφεύγουν όπως μπορούν...

Μου άρεσε που στην ταινία της Sandrine Bonnaire υπάρχει μια σκηνή όπου η αδελφή της δουλεύει στον κήπο με τα υπόλοιπα παιδιά και τους εκπαιδευτές και θέλει να ξεκουραστεί κι η εκπαιδεύτρια της λέει ότι θα τελειώσουν μ' αυτό το φυτό κι αμέσως μετά θα ξεκουραστεί. Το λέει μια-δυο φορές ακόμη, παίρνει ήσυχα-ήσυχα την ίδια απάντηση και μετά όντως (πολύ σύντομα) έρχεται η ώρα της ξεκούρασης.

"Είδες που αγωνιούσες?", που λέει (πλέον) κι η Χριστίνα στον εαυτό της... :)

Μαριλένα είπε...

Max, ευχαριστώ πολύ για τις ευχές σας, δεν έχω γνώσεις ψυχοθεραπείας, κυρίως ό,τι βλέπω ότι σχετίζεται με τον αυτισμό διαβάζω περισσότερα.

Αθανασία, αυτό το "είδες που αγωνιούσες" πόσο μού άρεσε.