Επειδή με κούρασε η εικόνα της Ανατομίας της Μελαγχολίας την αλλάζω με τα "δέκατα" και σημειώνω μόνο το εξής:
Ρόμπερτ Μπέρτον, σωτήριο έτος 1621, παραθέτοντας Οράτιο: "Αν μας πονάει το πόδι ή το χέρι μας, παντοίοις τρόποις ζητάμε θεραπεία κι αν υποφέρουμε από αρρώστια του κορμιού, ειδοποιούμε το γιατρό όμως για τις αρρώστιες της ψυχής αδιαφορούμε".
ΠΟΥ εν έτει 2007, δική μου μετάφραση από τον Αμερικάνικο Εθνικό Οργανισμό για την ψυχική υγεία : "Δυστυχώς, παρότι η θεραπεία για την κατάθλιψη αποδίδει στην πλειονότητα των περιστατικών, λιγότεροι από τους μισούς πάσχοντες αναζητούν θεραπεία. Οι περισσότεροι αντιστέκονται στη θεραπεία επειδή υποτιμούν τη σοβαρότητα της κατάστασής τους, θεωρώντας είτε ότι μπορούν να θεραπευτούν από μόνοι τους είτε ότι πρόκειται για προσωπική αδυναμία και όχι σοβαρή ιατρική πάθηση".
Προς αποφυγή παρεξηγήσεως και καταιγισμού mail συμπαράστασης, εγώ μόνο σε θεωρητικό επίπεδο ασχολούμαι με την κατάθλιψη, ολίγον από Τσόρτσιλ (εξ' ού και το μαύρο σκυλί), από Νίτσε, από Στάιρον.
Μέχρι στιγμής καταστρατηγούσα τον ένα και βασικό κανόνα του blogging, "Μη γράφετε για τα παιδιά σας".
Σε μια έξαρση αντικομφορμισμού καταπατάω και το δεύτερο "Μη γράφετε για τα σκυλιά σας" και χρίζω επίσημη μασκότ μας την Κλάρα του Β., ο οποίος μου εγγυήθηκε ότι πλέον δεν πρόκειται να με ξαναπλησιάσει μαύρο σκυλί στο μισό μέτρο. Και φυσικά τον πιστεύω.
Καλό ΣΚ!
Ρόμπερτ Μπέρτον, σωτήριο έτος 1621, παραθέτοντας Οράτιο: "Αν μας πονάει το πόδι ή το χέρι μας, παντοίοις τρόποις ζητάμε θεραπεία κι αν υποφέρουμε από αρρώστια του κορμιού, ειδοποιούμε το γιατρό όμως για τις αρρώστιες της ψυχής αδιαφορούμε".
ΠΟΥ εν έτει 2007, δική μου μετάφραση από τον Αμερικάνικο Εθνικό Οργανισμό για την ψυχική υγεία : "Δυστυχώς, παρότι η θεραπεία για την κατάθλιψη αποδίδει στην πλειονότητα των περιστατικών, λιγότεροι από τους μισούς πάσχοντες αναζητούν θεραπεία. Οι περισσότεροι αντιστέκονται στη θεραπεία επειδή υποτιμούν τη σοβαρότητα της κατάστασής τους, θεωρώντας είτε ότι μπορούν να θεραπευτούν από μόνοι τους είτε ότι πρόκειται για προσωπική αδυναμία και όχι σοβαρή ιατρική πάθηση".
Προς αποφυγή παρεξηγήσεως και καταιγισμού mail συμπαράστασης, εγώ μόνο σε θεωρητικό επίπεδο ασχολούμαι με την κατάθλιψη, ολίγον από Τσόρτσιλ (εξ' ού και το μαύρο σκυλί), από Νίτσε, από Στάιρον.
Μέχρι στιγμής καταστρατηγούσα τον ένα και βασικό κανόνα του blogging, "Μη γράφετε για τα παιδιά σας".
Σε μια έξαρση αντικομφορμισμού καταπατάω και το δεύτερο "Μη γράφετε για τα σκυλιά σας" και χρίζω επίσημη μασκότ μας την Κλάρα του Β., ο οποίος μου εγγυήθηκε ότι πλέον δεν πρόκειται να με ξαναπλησιάσει μαύρο σκυλί στο μισό μέτρο. Και φυσικά τον πιστεύω.
Καλό ΣΚ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου